อมิสฺสิต : กิต. ไม่ระคน, ไม่เจือปน
อมุ : (ไตรลิงค์) อื่น, โน้น, ที่นี่, ที่นี้.
อมุกอสุก : (ไตรลิงค์) โน้น.
อมุก อสุก : (ไตรลิงค์) โน้น.
อมุขร : ค. ไม่เป็นผู้ปากกล้า, ไม่เจรจาหยาบคาย
อมุจฺฉิต : ค. ไม่หวง, ไม่โลภ
อมุต : กิต. ไม่รู้แล้ว, ไม่รู้สึกแล้ว
อมุตฺต : (นปุ.) อมุตตะชื่อของมีดหรือกริชเป็นต้น.วิ. ฉุริกาอสิปุตฺติคทาทิกํอมุตฺตํ.นมุตฺตํอมุตฺตํ.
อมุตร : (อัพ. นิบาต) ภพอื่น, ภพหน้า, ภายหน้าข้างหน้า, ข้างโน้น.เป็นภวันตรัตถวาจก-นิบาต.ในที่อื่น, ฯลฯ, ในที่โน้นเป็นนิบาตลงในอรรถสัตตมี.
อมุตฺร : ก. วิ. ในที่นั้น, ในที่เช่นนั้น
อมุโต : (อัพ. นิบาต) แต่...โน้น, แต่โน้น.
อมุทุ : ค. ไม่อ่อน, ไม่อ่อนโยน
อมุยฺหมาน : กิต. ไม่งมงาย, ไม่หลงลืม
อมุ, อมุก : ส. โน่น, โน้น
อมูค : ค. ไม่ใบ้
อมูลอมูลก : (วิ.) มีมูลหามิได้, ไม่มีมูลคือไม่ได้เห็นไม่ได้ยินไม่ได้รังเกียจ, ไม่มีหลักฐาน.
อมูล อมูลก : (วิ.) มีมูลหามิได้, ไม่มีมูล คือไม่ ได้เห็น ไม่ได้ยิน ไม่ได้รังเกียจ, ไม่มีหลัก ฐาน.
อมูล, อมูลก : ค. ไม่มีมูล, ไม่มีรากฐาน
อมูฬฺห : ค. ผู้ไม่หลง
อมูฬฺหวินย : (ปุ.) อมูฬหวินัยชื่อวิธีระงับอธิ-กรณ์อย่างหนึ่งในเจ็ดอย่างถ้ามีภิกษุเป็นบ้าเมื่อหายบ้าแล้วสงฆ์จะสวดประกาศมิให้ใครโจทท่านด้วยอาบัติที่ท่านทำขณะเป็นบ้าเรียกว่าอมูฬหวินัย.
อเมชฺฌ : (วิ.) ไม่สะอาด, ไม่หมดจด, ไม่เป็นมงคล.
อเมชฺฌภริต : ค. เต็มไปด้วยมลทิน, เต็มไปด้วยความไม่สะอาด
อโมฆ : (วิ.) ไม่เปล่า, ไม่เปล่าจากประโยชน์, ไม่ไร้ประโยชน์.
อโมสธมฺม : ป. ธรรมที่ไม่เลอะเลือน, ความไม่เลอะเลือนเป็นธรรมดา
อโมห : (วิ.) ไม่มีความหลง, ไม่โง่เขลา, มีปรีชา
อย : (ปุ.) เหล็ก.วิ.อยตินานากมฺมารกิจฺเจสุโยคํคจฺฉตีติอโย.อยฺคติยํ, อ.ส.อยสฺ.
อย : ป., อิต. (คน) นี้
อยกปาล : ป. ฝาครอบหรือกระทะเหล็ก
อยกูฏ : (นปุ.) ทั่ง.
อยติ : ก. ไป
อยถา : อ. เหลวไหล, ไม่จริง
อยน : (นปุ.) การไป, การถึง, ความเป็นไป, ทาง, หนทาง, ถนน.อยฺคติยํ, ยุ.ส. อยน.
อยนงฺคล : (นปุ.) ไถเหล็ก.
อยปาณิ : (ปุ.) เกรียงเหล็ก.
อยปาณิกา : (อิต.) เกรียงเหล็ก.
อยฺย : (วิ.) เป็นเจ้า, เป็นใหญ่.
อยฺยก : (ปุ.) ตา, ปู่. อรหฺปูชายํ, ณฺวุ, รหสฺสโย(แปลงรหเป็นย). อยฺคติมฺหิวา. ซ้อน ยฺ.
อยฺยกา, อยฺยกี : อิต. ย่า, ยาย
อยฺยกาอยฺยกีอยฺยิกาอยฺยกานี : (อิต.) ย่า, ยายรูปฯ ๑๘๙ว่าอยฺยกศัพท์เป็นต้นเมื่อลงอีปัจ. (การันต์) เบื้องปลายให้เอาอที่สุดของศัพท์เป็นอาน.
อยฺยกา อยฺยกี อยฺยิกา อยฺยกานี : (อิต.) ย่า, ยาย รูปฯ ๑๘๙ ว่า อยฺยก ศัพท์เป็นต้น เมื่อลง อี ปัจ. (การันต์) เบื้องปลายให้เอา อ ที่สุด ของศัพท์เป็น อาน.
อยฺยปุตฺต : ป. พระลูกเจ้า, ลูกผู้เจริญ
อยฺยโวสาฏิตก : (นปุ.) วัตถุเครื่องเซ่นเจ้า, เครื่องเซ่นเจ้า, อาหารเครื่องเซ่น.
อยฺยา : อิต. นายผู้หญิง, สุภาพสตรี
อยส : ป., นป. ความเสื่อมยศ, ความไม่มีเกียรติ
อยาจิต : กิต. ไม่ถูกถาม, ไม่ถูกอ้อนวอน
อยาถาว : ค. อันไม่จริง, ไม่เป็นตามจริง
อยาน : ๑. นป. การไม่ไป ;
๒. ค. ไม่ใช่ยาน
อยิฏฺฐ : ค. ไม่บูชายัญ, ไม่เซ่นสรวง
อยิร : (วิ.) เป็นใหญ่ยิ่ง.รแปลว่าเป็นใหญ่, เป็นประธาน.อภิ+รแปลงภฺเป็นปฺ ปฺเป็นยฺ.เป็นเจ้า, เป็นใหญ่.อยฺย+อิรปัจ.ลบยฺสังโยค.