มตฺติกา : (อิต.) ดิน, ดินเหนียว. วิ. ปเทสกตฺตา มตฺเตน ปมาเณน ยุตฺตา มตฺติกา.
มตฺติกาปิณฺฑ : ป. ก้อนดิน
มตฺติกาภาชน : นป. ภาชนะทำด้วยดิน
มตฺติสมฺภว : (วิ.) มีมารดาเป็นแดนเกิดพร้อม, มีมารดาเป็นแดนเกิด.
มตฺเตยฺย : (วิ.) เกื้อกูลแก่มารดา วิ. มาตุ หิโต มตฺเตยฺโย. เอยฺย ปัจ. โมคฯ ลง เรยฺยณฺ ปัจ.
มตฺเตยฺยตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้เกื้อกูลแก่มารดา, ความเป็นผู้เกื้อกูลแก่มารดา.
มตฺถ : (ปุ.) คนที่สอ, ผักเปลา.
มตฺถก : (ปุ.) หัว, กระหม่อม, สมอง, สมองศรีษะ, ปลาย, ยอด. มสฺ อามสเน, ตฺโถ, สกตฺเถ โก จ. มสิ ปริ-มาเณ วา.
มตฺถลุงฺค : (นปุ.) มันในศรีษะ, มันในสมอง, มันสมอง, เยื่อในสมอง.
มตฺถุ : (นปุ.) เนยเหลว วิ. ทธึ อามสตีติ มตฺถุ. มสฺ อามสเน, ถุ, สสฺส โต. มสิ ปริมาเณ วา.
มต มตก : (วิ.) ผู้ตายแล้ว, ผู้ตาย.
มตาสามินี : (อิต.) หญิงมีสามีตายแล้ว, แม่หม้าย, หญิงหม้าย.
มติ : (วิ.) ผู้รู้, เป็นเหตุรู้. มนฺ ญาเณ, ติ. นฺโลโป.
มติมนฺตุ : (วิ.) ผู้มีปรีชา, ฯลฯ.
มติวิปฺปหีน : ค. ขี้ขลาด, โง่
มติสจิว : (ปุ.) มนตรี (คนมีความรู้).
มติสาร : (ปุ.) พระนารายณ์.
มถติ : ก. ย่ำยี, คนให้เข้ากัน, รบกวน
มถน : นป. การย่ำยี, การรบกวน
มถิต : (วิ.) คน, กวน, ระคน, เขย่า, ให้ปั่นป่วน. มถฺ วิโลลเน, โต อิอาคโม.
มท : (ปุ.) ความเมา, ความมัวเมา, น้ำมันเป็นที่เมาแห่งช้าง, น้ำมันช้างในเวลาตกมัน, ความคะนอง, ความจองหอง, มทฺ อุมฺมาเท, อ. แปลว่า น้ำโสม เหล้า ด้วย?
มทฺท : (ปุ.) มัททะ ชื่อชนบท ๑ ใน ๒๑ ของอินเดียโบ ราณ. มทฺทฺ มทฺทเน, อ.
มทฺทติ : ก. ขยี้, ทำลาย, กดขี่, นวด, คั้น, ขยำ
มทฺทน : (นปุ.) การนวด, การย่ำยี, การบด, การทำลาย. ยุ ปัจ.
มทฺทล : (ปุ.) กลองมีหู วิ. มทฺท อิติ สทฺทํ ลาตีติ มทฺทโล. ลา อาทาเน, อ.
มทฺทว : (นปุ.) ความเป็นแห่งคนอ่อน, ณ ปัจ. ภาวทัต. ความอ่อน, ความอ่อน โยน. ณ อัจ. สกัด วิ. มุทุโน ภาโว มทฺทวํ. เอา อุ ที่ มุ เป็น อ เอา อุ ที่ ทุ เป็น อว แปลง ท เป็น ทฺท.
มทฺทิกา : (อิต.) แหวนตรา.
มทฺที : (อิต.) พระนามมัทรี.
มทน : (ปุ.) มทนะ ชื่อของกามเทพ ชื่อของมาร, กามเทพ, มาร. วิ. ปญฺจสุ กามคุเณสุ มทตีติ มทโน.
มทนิมฺมทน : (ปุ.) ความย่ำยีความเมา, การยังความเมาให้สร่าง.
มทฺนิมฺมทน : (วิ.) อันยังความเมาให้สร่าง, หมดเมา, หายเมา.
มทนีย : (วิ.) เป็นที่ตั้งแห่งความเมา.
มทิรา : (อิต.) น้ำเมา, เหล้า, สุรา. มทฺ อุมฺมาเท, กรเณ อิโร, อา จ.
มทิราพีช : (นปุ.) พืชแห่งสุรา, ส่าเหล้า.
มธฺวาสว : (ปุ.) น้ำเมาดองด้วยน้ำผึ้ง. มธุ+อาสว.
มธุ : (วิ.) หวาน, อร่อย, อันพึงใจ, เป็นที่รัก, ไพเราะ, ดี.
มธุก : (ปุ.) คนผู้ชมมรรคาแห่งสวรรค์, บุคคลผู้แต่งพงศาวดาร. มคฺคํ ถวตีติ มธุโก. มคฺคปุพฺโพ, ถุ ถติยํ, ณฺวุ. คฺคโลโป, ถสฺส โธ.
มธุกร : (ปุ.) สัตว์ผู้ทำน้ำหวาน, ผึ้ง, แมลงภู่.
มธุกรี : (อิต.) นางผึ้ง, นางแมลงภู่.
มธุกา : (อิต.) ชะเอมเครือ. มธุรรสตาย มธุกํ. ก ปัจ. ลงในอุปมาณ. ฎีกาอภิฯ
มธุการี : (ปุ.) ผึ้ง, แมลงภู่.
มธุเกตกี : (อิต.) สับปะรด.
มธุโกส : (ปุ. นปุ.) รวมแห่งผึ้ง, รวงผึ้ง.
มธุคณฺฑ, มธุปฏล : ป. รวงผึ้ง
มธุจฺฉิฏฺฐ : นป. ขี้ผึ้ง
มธุฉิฏฺฐ มธุจฺฉิฏฺฐ : (นปุ.) ขี้ผึ้ง. วิ. มธุหิขุทฺทชนฺตูหิ อุจฉิฏฺฐนฺตี มธุนิฏฺฐ มธุจฺฉิฏฺฐ วา.
มธุทฺทุม : (ปุ.) มะซาง, ชะเอมเครือ. วิ. มธุนาโม ทุโม มธุทฺทุโม.
มธุป : (ปุ.) สัตว์ผู้ดื่มน้ำหวาน, ผึ้ง, แมลงภู่. มธุปุพฺโพ, ปา ปาเน, อ.
มธุปายาส : (ปุ.) ข้าวปายาสเจือน้ำผึ้ง.
มธุปิณฺฑิก : (นปุ.) ข้าวสัตตุก้อน, ข้าวสัตตูก้อน.