ทิวิภาว : ป. ความเป็นสิ่งมีในสวรรค์, ความเป็นของทิพย์, ความเป็นเทวดา
ทิวิย, (ทิวฺย) :
ค. ดู ทิพฺพ
ทิวิลฺล : นป. เครื่องดนตรีชนิดหนึ่ง
ทิโวก : (ปุ.) ทิโวกะ ชื่อของเทวดา, เทวดา (มี เทวโลกเป็นที่อยู่). อภิฯ วิ. ทิโว โอโก เคหํเยสํ เต ทิโวกา. ฎีกาอภิฯ วิ. ทิโว เทวโลโก โอโก อาสโย เยสํ เต ทิโวกา.
ทิส : (ปุ.) ข้าศึก, ศัตรู. วิ. ทิสตีติ ทิโส. ทิสฺ อปปีติยํ, อ. ทุสฺสตีติ วา ทิโส. ทุสฺ โทสเน, อ. แปลง อุ เป็น อิ.
ทิสตา : อิต. ทิศ, ทิศทาง, เขต, ภาค, ส่วนแห่งโลก; ความเป็นข้าศึก, ความเป็นโจร
ทิสติ : ก. ชี้, แสดง
ทิสมฺปติ : (ปุ.) ทิสัมปติ ชื่อของพระราชา, พระราชา. วิ. ทิสานํ ปติ ทิสมฺปติ (ผู้เป็นใหญ่แห่งทิศ ท.) ทิสํ ปาเลตีติ วา ทิสมฺปติ. ทิสาปุพฺโพ, ปา รกฺขเณ, ติ. รัสสะ อา ที่ สา และ ป่า ลงนิคคหิตอาคมที่บทหน้า แปลง เป็น ม.
ทิสฺสติ : ก. (อันเขา) เห็น, ปรากฏ
ทิสา : (อิต.) ด้าน, ข้าง, ทิศ. ทิสฺ เปกฺขเณ, อ. อา อิต. ถ้าใช้คู่กับวิทิสา แปลว่า ทิศใหญ่ แปล วิทิสา ว่าทิศน้อย และยังใช้ในความหมายว่า บิดา มารดา คนให้ทาน และ พระนิพพาน. ส. ทิศ ทิศา.
ทิสากาก : ป. กาบอกทิศ, กาที่เขานำไปกับเรือเพื่อบอกทิศทางบกในเวลาเรืออยู่ในทะเล
ทิสากุสล : ค. ผู้ฉลาดเรื่องทิศ, ผู้รู้จักทิศ
ทิสาคช : (ปุ.) ช้างผู้รักษาทิศ, ช้างประจำทิศ. วิ. เอราวณทโย อฏฺฐ คชา ปุพฺพาทีนํ ทิสานํ รกฺขณโต ทิสาคชา นาม.
ทิสาจกฺขุก : ค. ผู้มีจักษุสอดส่องไปในทิศ, ผู้มีปัญญารอบรู้ทุกด้าน
ทิสาฑาห, - ทาห : ป. ลำพู่กัน, ลำขาวในท้องฟ้า, ทางสีแดงทาบขอบฟ้า
ทิสาทาห : (ปุ.) ดาวหาง (ไฟตามทิศ).
ทิสานาถ : (ปุ.) เทวดาผู้เป็นที่พึ่งในทิศ, พระอินทร์.
ทิสาปาโมกข : (ปุ.) อาจารย์ผู้เป็นหัวหน้าใน ทิศท., อาจารย์ผู้เป็นประธานในทิศ ท., ทิศาปาโมกข์ (อาจารย์ผู้มีเสียงโด่งดัง).
ทิสาปาโมกฺข : ค. (อาจารย์) ผู้เป็นใหญ่ในทิศ, ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังทั่วทุกทิศ
ทิสาภาค : ป. ส่วนแห่งทิศ, ทิศทาง
ทิสามูลฬฺห : ค. ผู้หลงในทิศ, ผู้หลงทาง
ทิสาวาสิก, - วาสี : ค. ผู้อยู่ในทิศ, ผู้อยู่ต่างทิศ, ผู้อยู่ต่างผู้แดน, ผู้อยู่ต่างประเทศ
ที : (ปุ.?) การเปลือง, การเสื่อม, การสิ้น, ความเปลือง, ฯลฯ. ที ขเย, อ. ส. ที.
ทีฆ : (วิ.) ยาว, นาน, ช้า, ช้านาน, ยั่งยืน ยืน นาน (สิ้นความเสื่อม). คำนี้ มักเขียนผิด เป็นทีฆ พึงระวัง. ที ขเย, โฆ. ส. ทีรฺฆ.
ทีฆกญจุก : (ปุ.) เสื้อนอก.
ทีฆงฺคุลี : ค. ผู้มีนิ้วยาว
ทีฆชาต : (ปุ.) สัตว์ยาว, งู, ชาตสกัด.
ทีฆชาติ, - ติก : ป. ทีฆชาติ, สัตว์จำพวกงู
ทีฆตา : (อิต.) ความยาว. ตา ปัจ ลงในภาวะ.
ทีฆทส : ค. มีชายยาว
ทีฆทสฺสี : (วิ.) ผู้เห็นกาลนาน, ผู้เห็นกาล นานโดยปกติ. ฯลฯ, ผู้มีปกติเห้นกาลไกล, ณี ปัจ. ดู ธมฺมจารี เทียบ.
ทีฆนฺตร : นป. ช่องยาว, ทางเดินยาว, ระเบียง, เฉลียง
ทีฆนาสิก : ค. ผู้มีจมูกยาว, ผู้มีจมูกโด่ง
ทีฆนิกาย : (ปุ.) ทีฆนิกายชื่อคัมภีร์ เป็น คัมภีร์ต้นของพระสุตตันตปิฎก.
ทีฆปิฎฺฐ ทีฆปิฏฺฐก ทีฆรสน : (ปุ.) งู
ทีฆปิฏฺฐิก : ป. สัตว์มีหลังยาว, งู
ทีฆเพก ทีฆวณฺฏ ทีฆวณฺฑ : (ปุ.) เพกา ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ฝักแบนคล้ายถั่วฝัก พร้า. วิ. ทีฆํ ผลวณฺฏํ ยสฺส โส ทีฆวณฺโฎ.
ทีฆภาณก : ค. ผู้กล่าวทีฆนิกาย, ผู้สาธยายทีฆนิกาย
ทีฆมญฺชส : (นปุ.) ทางยาว, หนทางยาว, ทางไกล, หนทางไกล. ทีฆ+อญฺชส มฺอาคม. เป็น ทีฆญฺชส บ้าง.
ทีฆรตฺต : (นปุ.) ราตรียาว, ราตรีนาน, กาลนาน. วิ. ทีฆา รตฺติโย ทีฆรตฺตํ. แปลง รตฺติ เป็น รตฺต.
ทีฆรตฺต : อ. ตลอดราตรีนาน, ชั่วกาลนาน
ทีฆรต ทีฆรท : (ปุ.) สุกร, หมู.
ทีฆโรหิสก : (นปุ.) หญ้าหอม.
ทีฆโลมก : (ปุ.) อาสนะพิเศษประกอบด้วย ขนยาว, ผ้าโกเชาว์ใหญ่ขนยาว.
ทีฆโลม, - มก : ค. มีขนยาว
ทีฆวณฺฏ : ป. ต้นเพกา
ทีฆวส : (ปุ.) ตระกูลเก่า, วงศ์เก่า, ไม้ไผ่, ต้นไผ่, ต้นอ้อ.
ทีฆสุตฺต : (วิ.) ผู้ประพฤติช้า, ผู้ชักช้า, ผู้เฉื่อย ชา, ผู้ผัดวันประกันพรุ่ง. วิ. โย อาลสฺ ยาวสาทีหิ อนุติฏฺฐติ โส ทีฆสุตฺโต, ทีฆญฺจ ตํ สุตฺตญฺจ ตมิว จรตีติ ทีฆสุตฺตํ, ทีฆสุตฺตปริยนฺติกํ การิยํ กโรตีติ ทีฆสุตฺโต. ฎีกาอภิฯ.
ทีฆสุรต : (ปุ.) สัตว์ผู้ยินดีในกาลหลับนานใน เวลากลางวัน, สุนัข, หมา. ทิว+ทีฆ+สุป+รต ลบ ทิว และ ป.
ทีฆโสตฺติย : (นปุ.) ความเป็นคนแห่งคนผู้ประ พฤติช้า, ความเป็นคนประพฤติช้า, ฯลฯ, ณีย ปัจ. ภาวตัท.