มุโขโลกน : นป. การมองดูหน้า, การเห็นแก่หน้า
มุคฺค : (ปุ.) ถั่ว, ถั่วเขียว, มะกล่ำดำ.
มุคฺคร : (นปุ.) ค้อน, ไม้ค้อน, ตะบอง. วิ. มุทํ คีรตีติ มุคฺคโร. มุทปุพฺโพ, คิรฺ นิคฺคิรเณ, อ. แปลง ท เป็น ค อิ เป็น อ. มุจฺ โมจเน วา, อโร. แปลง จฺ เป็น คฺ ซ้อน คฺ.
มุคฺคริก : (วิ.) มีไม้ค้อนเป็นอาวุธ. ณิก ปัจ.
มุคฺคสูป : (ปุ.) แกงถั่ว.
มุค มูค : (วิ.) ใบ้, เงียบ.
มุงฺคุส : (ปุ.) พังพอน. มงฺคฺ คติยํ, อุโส. แปลง อ ที่ ม เป็น อุ.
มุจฺจติ : ก. พ้น, ปล่อย
มุจฺจน : (นปุ.) การหลุด, การพ้น, การปล่อย, การวาง, ความหลุด, ฯลฯ. มุจฺ โมจเน, ยุ. ซ้อน จฺ.
มุจฺฉติ : ก. สยบ, ซบเซา, สลบ
มุจฺฉน : นป. การสยบ, การสลบ, การซบเซา
มุจฺฉา : (อิต.) ความวิงเวียน, ความสยบ (ฟุบลง) , ความสลบ (แน่นิ่ง หมดความรู้สึก), การวิงเวียน, การเป็นลม. มุจฺฉฺ โมหสมุสฺสเยสุ, อ, อิตฺถิยํ อา.
มุจลินฺท : ป. ต้นจิก
มุจลินฺท มุจฺจลินฺท : (ปุ.) ต้นจิก, ไม้จิก. จุลฺ นิมฺมชฺชเน, อินฺโท. เท๎วภาวะ จุ แปลงเป็น มุ ศัพท์หลังซ้อน จฺ หรือตั้ง มุจลฺ สงฺฆาเต.
มุญฺจก : ค. ผู้ปล่อย, ผู้พ้น
มุญฺจติ : ก. ปล่อย, เปลื้อง, แก้
มุญฺจน : (นปุ.) การแก้, การปลง, การเปลื้อง, การปล่อย, การสละ, การละ. มุจฺ โมจเน, ยุ, นิคฺคหิตคโม.
มุญฺจนเจตนา : (อิต.) ความตั้งใจในขณะให้, ความตั้งใจให้ในขณะสละ, มุญฺจนเจตนา (ขณะให้ก็เต็มใจให้ ให้ด้วยความปีติ).
มุญฺช : (ปุ.) ปลาค้าว. มุชิ มุญฺชฺ วา สทฺเท, อ. หญ้าปล้อง. รูปฯ.
มุญฺชปพฺพช : (ปุ.) หญ้ามุงกระต่าย, หญ้าซุ้มกระต่าย, หญ้าปล้องและหญ้ามุงกระต่าย.
มุฏฺฐ : กิต. หลงแล้ว, ลืมแล้ว
มุฏฺฐ : (ปุ. อิต.) กำ, กำมือ. มุ พนฺธเน, ติ. แปลง ติ เป็น ฏฺฐ. แปลว่า ด้าม ก็มี.
มุฏฺฐยุทฺธ : (ปุ.) การรำกระบี่กระบอง.
มุฏฺฐสจฺจ : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสติอันเผลอแล้ว, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสติอันลืมแล้ว, ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีสติอันหลงแล้ว, ความเป็นคนเผลอสติ, ฯลฯ. มุฏฺฐ+สติ+ณฺย ปัจ. ลบ อิ แปลง ตฺย เป็น จฺจ.
มุฏฺฐสฺสตี : ค. หลง ๆ ลืม ๆ
มุฏฺฐิ : ป. กำมือ, หมัด, กำปั้น
มุฏฺฐิมลฺล : ป. นักมวย
มุฏฺฐิยุทฺธ : นป. การชกมวย
มุณฺฑ : ค. เกลี้ยง, โล้น
มุณฑจฺฉทฺท : (ปุ.) ปราสาทโล้น, บ้านเศรษฐี.
มุณฺฑ มุณฺฑก : (วิ.) เกลี้ยง, โล้น. มุฑิ ขณฺฑเน, อ. ศัพท์หลัง ก สกัด.
มุณฺฑา : (อิต.) ผักโหมหลวง, ชะเอม, คันทรง. คันทรงมี ๒ ชนิด เป็นต้นไม้ขนาดเล็กดอกสีเหลืองใช้ทำยา อีกชนิดหนึ่งเป็นไม้เถา ขึ้นตามป่าในที่ดินทรายใกล้ทะเล. สีหฬ เป็น มุพฺพา.
มุณฺฑิย : (นปุ.) การเป็นคนโล้น, การปลงผม, การบวช.
มุณฺเฑติ : ก. โกน
มุณฺห : (วิ.) หลง, เขลา, โง่. มุหฺ เวจิตฺเต, ยุ.
มุต : ๑. นป. การรับรู้แห่งสัมผัส;
๒. กิต. รู้
มุตฺต : (นปุ.) ปัสสาวะ, น้ำมูตร, น้ำเบา, น้ำเยี่ยว, เยี่ยว. มุจฺ โมจเน, โต, จสฺส โต. มุตฺตฺ ปสฺสาเว วา, อ. มิหฺ เสจเน วา. แปลง ต เป็น ตฺต ลบ หฺ แปลง อิ เป็น อุ.
มุตฺตกรณ : นป. ของลับชายหญิง
มุตฺตวตฺถิ : (อิต.) กระเพาะปัสสาวะ, หัวไส้.
มุตฺตา : (อิต.) มุกดา, แก้วมุกดา, ไข่มุก, มุจฺ โมจเน, โต, จสฺส โต.
มุตฺตาคุณ : (ปุ.) พวงแห่งแก้วมุกดา.
มุตฺตาจาร : ค. เสียนิสัย
มุตฺตามุตฺต : (นปุ.) ไม้เท้าซึ่งเป็นศัตราชนิดหนึ่งเป็นต้นชื่อ มุตตามุตตะ.
มุตฺตาวลี : (อิต.) สร้อยคอ, สายสร้อย.
มุตฺตาหาร : (ปุ.) แก้วมุกดาหาร, สร้อยไข่มุก.
มุตฺติ : (อิต.) มุตติ ชื่อของพระนิพพาน, พระนิพพาน.
มุตฺติก : (นปุ.) แก้วมุกดา, ไข่มุก. มุตฺตาเอว มุตฺติกํ. ก สกัด อิ อาคม.
มุติ : (อิต.) ความรู้, ความรู้สึก, ความเข้าใจ, ปรีชา, ปัญญา. มุนฺ ญาเณ, ติ. นฺโลโป.
มุติงฺค : (ปุ.) กลองสองหน้า, ตะโพน. วิ. มุทํ ปโมทํ อิงฺคติ อเนนาติ มุติงฺโค. มุทปุพฺโพ, อิงฺคฺ คมเน, อ, ทสฺส โต.
มุติงฺค, (มุทฺทิงฺค) : ป. ตะโพน