อเปกฺข, อเปกฺขก, อเปกฺขี : ค. ผู้หวัง, ผู้คอย, ผู้แข่งขัน
อเปกฺขิต : กิต. หวังแล้ว, ปรารถนาแล้ว, เพ่งแล้ว
อเปขาอเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อเปขา อเปกฺขา : (อิต.) การมองหา, ความเพ่ง, ความเพ่งเอา, ความเพ่งเล็ง, ความโลภ.
อเปต : กิต. ไปปราศแล้ว, หลีกไปแล้ว
อเปตตฺต : นป. ความเป็นผู้ปราศ, ความเป็นผู้ไม่อยู่
อเปตฺเตยฺยตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่เคารพยำเกรงบิดา, ความเป็นผู้ไม่เกื้อกูลแก่บิดา
อเปตวิญฺญาณ : (วิ.) มีวิญญาณไปปราศแล้ว, ไม่มีวิญญาณ.วิ.อเปตํวิญฺญณํเอตสฺมาติอเปตวิญฺญาโณ.
อเปติ : ก. ไปปราศ, หลีกไป, หนีไป
อเปยฺย : ค. ไม่ควรดื่ม, ไม่น่าดื่ม
อเปสิ : (นปุ.?)เครื่องไม้คร่าว ?
อเปสิย : นป. เดือยประตู, ลิ่มประตู
อเปสิยมาน : ค. ไม่ถูกส่งไปรับใช้, ไม่รับใช้, ไม่บริการ
อเปสุณ : ค. ไม่พูดส่อเสียด, ไม่พูดยุยง
อโปห : (ปุ.) การสละ, การละทิ้ง.อปปุพฺโพ, อูหฺวิตกฺเก, โณ.ส.อโปหการสิ้นความสงสัย.
อโปหติ : ก. สละ, ทิ้ง, ขจัด, บำบัด
อโปหน : นป. การสละ, การทิ้ง, การขจัด, การบำบัด
อผนฺทิต : ค. ไม่หวั่นไหว, ไม่ดิ้นรน
อผล : (วิ.) ไม่มีผล.วิ.นวิชฺชเตผลเมติสฺสาติอผลา.
อผสฺสิต : ค. ไม่สัมผัส, ไม่ถูกต้อง
อผาสุ : ค. ไม่ผาสุก, ไม่สบาย
อผาสุก : (นปุ.) ทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความทุกข์มิใช่ความสำราญ, ความไม่สำราญ.
อผาสุก : ก. วิ. อย่างไม่สบาย
อผุลฺล : (วิ.) ไม่ทำลาย.
อผุสิต : กิต. ไม่ถูกต้องแล้ว, ไม่ได้สัมผัสแล้ว
อเผคฺคุก : ค. ไม่ใช่กระพี้, ไม่อ่อนแอ, แข็งแรง
อพช : นป. ดอกบัวชนิดหนึ่ง
อพทฺธ : ค. ไม่ผูก, ไม่มัด, ไม่รึงรัด
อพทฺธมุข : (วิ.) มีปากกล้า (ไม่ผูกปาก คือไม่มีสลัก)วิ.อพทฺธํอนคฺคลํมุขํยสฺสโสอพทฺธมุโข.
อพทฺธสีมา : (อิต.) เขตอันสงฆ์มิได้ผูกแล้ว, แดนอันสงฆ์มิได้ผูกแล้ว, อพัทธสีมาคือสีมายังมิได้ผูกนิมิตสีมาที่ยังมิได้ฝังลูกนิมิต
อพนฺธ : (วิ.) ไม่ผูก, ไม่พัน, ไม่มัด, ไม่รัด, ไม่ติดต่อกัน.
อพนฺธ, อพนฺธน :
ค. ดู อพทฺธ
อพพ : (นปุ.) อพพะชื่อมาตรานับเท่ากับแสนคูณด้วยร้อย.อวฺรกฺขเณ, โว, พการาเทโส, พฺสํโยโค.สตฺตสตฺตติพินฺทุสหิตาเอกา เลขาอพพํ.
อพฺพณ : (วิ.) มีแผลไม่มี, ไม่มีแผล.
อพฺพตน : ป., ค. ความเป็นผู้ไม่มีวัตร, การทำลายกฎศีลธรรม, ผิดศีล
อพฺพติ : ก. ไป, ถึง
อพฺพหณอพฺพหน : (วิ.) เป็นเครื่องถอนออก, เป็นเครื่องชักออก.อาปุพฺโพ, วหฺปาปุณเน, ยุ, รสฺโส, พฺสํโยโค.
อพฺพหณ อพฺพหน : (วิ.) เป็นเครื่องถอนออก, เป็นเครื่องชักออก. อาปุพฺโพ, วหฺ ปาปุณเน , ยุ, รสฺโส, พฺสํโยโค.
อพฺพหติ : ก. ดึง, ลาก, ฉุด
อพฺพาหน : นป. การดึงออก, การลากออก
อพฺพิสิข : ป. ชื่อนาค
อพฺพุท : (นปุ.) อัพพุทะชื่อสังขยาจำนวนหนึ่งคือร้อยแสนพินทุเป็น ๑ อัพพุทะหรือโกฏิมีกำลัง ๘.อพฺพฺหึสาคติมฺหิ, โท, อสฺสุ(แปลงอเป็นอุ).ฉปฺปณฺญาสพินฺทุสหิตาเอกาเลขาอพฺพุทํ.
อพฺพูฬฺหตฺต : นป. การดึงออก, การถอนออก
อพฺโพกิณฺณ : ค. ไม่ถูกแทรกแซง, ไม่ถูกขัดขวาง, ไม่เจือปน, ไม่คละกัน
อพฺโพจฺฉินฺน : ค. ไม่ถูกตัด, ไม่ขาด, เสมอ, เป็นนิจ
อพฺโพหาริก : (วิ.) อันเป็นอัพโพหาริกคือ ไม่ควรนับว่าผิดวินัยหรือกฏหมาย ในเพราะการกระทำบางกรณีเช่นคนที่รับประทานแกงซึ่งผสมเหล้านิดหน่อยเพื่อดับกลิ่นหรือชูรสการกินเหล้าในกรณีเช่นนี้จัดเป็นอัพโพหาริกไม่นับว่ากินเหล้าศีลไม่ขาด.
อพฺโพหาริก,- ริย : ค. กล่าวอ้างไม่ได้, กล่าวไม่ได้ว่ามี, เพิกเฉย, พิเศษ