โปสิกา : อิต. แม่เลี้ยง
โปสี : ค. ผู้เลี้ยงดู
โปเสติ : ก. เลี้ยงดู
ผ : (ปุ.) ลม, การบูชา, การเซ่นสรวง, ความโกรธ.
ผคฺคว : (ปุ.) ขี้เหล็ก, บอระเพ็ด. วิ. ยํ วาตํ คณฺหาตีติ ผคฺคโว. ผปุพฺโพ, คหฺ คหเน, อ, หสสฺ โว.
ผคฺคุ : ป. สมัยอดอาหาร
ผคฺคุณ : ป. เดือนผัคคุณ, เดือนที่ ๔ ทางจันทรคติ (ราวเดือนกุมภาพันธ์ – มีนาคม)
ผคฺคุณี : อิต. ดาวผัคคุณี, ชื่อดาวนักษัตรกลุ่มหนึ่ง
ผคฺคุน : (ปุ.) เดือน ๔, มีนาคม, เดือนมีนาคม, อภิฯ วิ. ผคฺคุนิยา ปริปุณฺเณนฺทุยุตฺตาย ยุตฺโต มาโสผคฺคุโน. บท ปริปุณฺเณฯ ตัดบทเป็น ปริปุณฺณ+อินทฺ+ยุตฺต. รูปฯ ๓๖๒ วิ. ผคฺคุนิยา ยุตฺโต มาโส ผคฺคโน. เป็น ผคฺคุณ เพราะแปลง น เป็น ณ บ้าง.
ผคฺคุนมาส : (ปุ.) เดือนอันมีพระจันทร์เสวยนักษัตรผคฺคุนี, เดือนประกอบ ด้วยผัคคุนฤกษ์, เดือน ๔, มีนาคม, เดือนมีนาคม. เป็น ผคฺคุณมาส บ้าง.
ผคฺคุนี : (อิต.) ผัคคุนี ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มที่ ๑๑ วิ. ผลํ คณฺหาเปตีติ ผคฺคุนี. ผลปุพฺโพ, คหฺ อุปาทาเน, ยุ, อี, ลสฺส โค, หสฺส อุ. แปลง ยุ เป็น อณ เป็น ผคฺคุณี บ้าง. หรือลบที่สุดธาตุแปลง อ ที่ ค เป็น อุ ก็ได้.
ผณ : (นปุ.) แง่ง, แผ่น, แม่เบี้ย, พังพาน. ผณฺ คติยํ, อ.
ผณก : (นปุ.?) หวี.
ผณิชฺชก : (ปุ.) เฉียงพร้ามอญ ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง กิ่ง ใบ และต้นสีม่วงดำ ใช้ทำยา เฉียงพร้ามอง ก็เรียก. วิ. ผณึ ชยตีติ ผณิชฺชโก. ผณีปุพฺโพ, ชี ชเย, อ. แปลง อี เป็น เอ เอ เป็น อย แปลง ย เป็น ก เป็น ผณิชฺฌก โดยแปลง ชฺ เป็น ฌฺ บ้าง. ผักคราด ตะไคร้ แมงลัก ก็ว่า.
ผณินฺท : ป. พญางู, งูใหญ่
ผณิปิย : ป. ลม
ผณิเลข : ป. นกคุ่ม
ผณี : (ปุ.) สัตว์มีแม่เบี้ย, งู.
ผนฺทติ : ก. ดิ้นรน, สั่นสะเทือน, หวั่นไหว, ตื่นเต้น
ผนฺทน : (วิ.) ไหว, สั่น, เคลื่อน, เต้นตุบๆ, เขม่น, โยกโคลง. ผทิ กิญฺจิจลเน, ยุ.
ผนฺทน ผนฺทนรุกฺข : (ปุ.) ตะคร้อ สะคร้อ ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง ต้นสูงใหญ่ ผลคล้ายมะไฟ มีรสเปรี้ยว.
ผนฺทิตตฺต :
นป. ดู ผนฺทน๑
ผรณ : (วิ.) แผ่ไป, ซ่านไป, ซาบซ่าน. ผรฺ ผรเณ, ยุ.
ผรณตา : อิต. การแผ่ไป, การซ่านไป, การกระจายไป, การเสียวซ่าน
ผรณา : (อิต.) บ้าง.
ผรณาปีติ : (อิต.) ปริติอันแผ่ไป, ฯลฯ, ผรณาปีติ ชื่อปีติที่เกิดแล้วทำให้รู้สึกซาบซ่านไปทั่วร่างกาย.
ผรติ : ก. แผ่ไป, ซ่านไป, กระจายไป, เสียวซ่าน
ผรสุ : (ปุ.) พร้ามีด้าม, ผึ่ง, ขวาน, ขวานถาก. วิ. ปเร ชเน อุสาเปตีติ ผรสุ. ปรปุพฺโพ, สสุหึสายํ, อุ, ปสฺส โผ, สโลโป จ. หรือตั้ง สุธาตุในความเบียดเบียน. เป็น ปรสุ โดยไม่แปลง ป เป็น ผ บ้าง. ว่าเป็น อิต. ก็มี.
ผริต : ค. ซึ่งแผ่ไป, ซึ่งซ่านไป, ซึ่งกระจายไปแล้ว
ผริตุ : อ. (ปฐ., จตุ.) การแผ่ไป, การซ่านไป; เพื่ออันแผ่ไป, เพื่ออันซ่านไป
ผรุส : (วิ.) ขรุขระ, หยาบ, หยาบคาย, อย่างหยาบ, ปอน, เศร้าหมอง.
ผรุสวจน : นป., ผรุสวาจา อิต. คำพูดหยาบ, พูดไม่เพราะ
ผรุสวาจา : (อิต.) วาจาหยาบ คำหยาบ.
ผรุสวาท : (ปุ.) วาจาหยาบ, คำหยาบ, วาทหยาบ, คำด่า, ผรุสวาท.
ผล : (นปุ.) เครื่องหมายบุรุษ, เครื่องหมายสตรี, นิมิตบุรุษ, นิมิตสตรี, อวัยวะสืบพันธุ์ (ของบุรุษ-สตรี). วิ. ผลติ เอเตน ปุตฺตนฺติ ผลํ. ผล. นิปฺผตฺติยํ, อ.
ผลก : (นปุ.) โล่, กระดาน, แผ่น, แผ่นกระดาน. ผลฺ วิสรเณ, ณฺวุ.
ผลเกสร : ป. ผลมะพร้าว, ลูกมะพร้าว
ผลคณฺฑ :
(ปุ.) ช่างไม้. ดู ปลคณฺฑ ด้วย.
ผลจิตฺต : นป. จิตที่บรรลุอริยผลได้แก่ จิตของพระอริยบุคคลที่ก้าวล่วงมรรคจิตแล้วบรรลุถึงผลจิต
ผลฏฺฐ : ค. ตั้งอยู่ในผล, มีความยินดีในมรรคผลที่ตนได้บรรลุ
ผลตฺถิก : ค. ผู้มีความต้องการผล, ผู้หวังผลประโยชน์
ผลตา : อิต. ความเป็นผู้ได้รับผล
ผลติ : ก. ย่อมมีผล, ผลิดอกออกผล, สุก, แก่
ผลทาน : นป. การให้ผล
ผลทายี : ค. ผู้ให้ผล
ผลปจฺฉิ : อิต. กระเช้าผลไม้
ผลปญฺจก : นป. หมวดห้าแห่งผล
ผลปูร : ป. ผลไม้ชนิดหนึ่งคล้ายมะนาว