กณฺณชป : (ปุ.) คนส่อเสียด วิ. กณฺเณ ชปตีติ กณฺณชโป. กณฺณปุพฺโพ, ชปฺ วจเน, อ.
กณฺณชปน : (นปุ.) การพูดที่หู, การกระซิบที่หู (การทำให้เขาแตกกัน). กณฺณ+ชปฺ ธาตุ ยุ ปัจ.
กณฺณชปฺปก : ค. ผู้กระซิบ
กณฺณชลุกา กณฺณชลูกา : (อิต.) กิ้งกือ, ตะขาบ, ตะเข็บ ชื่อสัตว์เลื้อยคลานชนิด หนึ่งมีตีนมากคล้ายตะขาบแต่ตัวเล็กกว่า.
กณฺณชลูกา : อิต. ตะเข็บ, ตะขาบ; กิ้งกือ
กณฺณธาร : (ปุ.) คนที่อยู่มุมเรือ (ตอนหนึ่งของเรือ), คนถือท้ายเรือ, นายท้าย, นายเรือ. กณฺณปุพฺโพ, ธรฺ ธารเณ, โณ.
กณฺณปตฺต : นป. ใบหู
กณฺณปิฏฐี : อิต. ส่วนบนของใบหู, หลังหู
กณฺณปุจฺฉ : นป. หางหรือชายหู
กณฺณปูร : (ปุ.) เครื่องประดับหู, ตุ้มหู.
กณฺณพิล : นป. ช่องหู
กณฺณภูสา : (อิต.) เครื่องประดับหู, ตุ้มหู.
กณฺณเภท : (ปุ.) การเจาะหู.
กณฺณเภทน : (นปุ.) การเจาะหู.
กณฺณมล : นป. ขี้หู
กณฺณมลหรณี : (อิต.) ไม้แคะหู.
กณฺณมุณฺฑ : (ปุ.) กัณณมุณฑะ ชื่อสระใหญ่ ๑ ใน ๗ สระ.
กณฺณมูล : นป. โคนหู, กกหู
กณฺณโรค : (ปุ.) โรคเกิดที่หู, โรคหู.
กณฺณวลฺลิ : อิต. ใบหู
กณฺณวิภูสน กณฺณเวฐน : (นปุ.) เครื่องประดับหู, ตุ้มหู.
กณฺณเวฐน : นป. เครื่องประดับหู, ตุ้มหู
กณฺณสกฺขลิ, - ลิกา : อิต. ส่วนนอกของหู, หมวกหู
กณฺณสงฺขลิ : อิต. สายตุ้มหู
กณฺณสนฺโธวิก : ป. การล้างหู, การทำความสะอาดหู
กณฺณสุข : (วิ.) เพราะหู, ไพเราะหู, สบายหู, เสนาะหู, สะดวกแก่หู, สะดวกหู.
กณฺณสุตฺตก : นป. รังดุม, สายผูกจีวร
กณฺณสูล : นป. ความเจ็บปวดหู, สิ่งที่ไม่ไพเราะหู
กณฺณโสต : นป. ช่องหู, รูหู
กณฺณิก : ป., กณฺณิกา อิต. คนถือท้าย; เครื่องประดับหู, ช่อฟ้า; ยอด; ฝักบัว
กณฺณิกา : (อิต.) ยอด, ช่อ, ช่อฟ้า, ต่างหู, ตุ้มหู, ฝัก. วิ. เก สีเส นยตีติ กณฺณิกา. กปุพฺโพ, นยฺ คมเน, ณฺวุ, ยโลโป, อิตฺตํ, ณตฺตํ, ทฺวิตตญฺจ (แปลง อ ที่ น เป็น อิ แปลง น เป็น ณ แล้วแปลงเป็น ณฺณ ด้วย), อิตฺถิยํ อา. ส. กรฺณิกา.
กณฺณิกาพทฺธ : ค. ซึ่งผูกให้เป็นช่อ, ที่ติดกันเป็นช่อ
กณฺณิกามณฺฑล : นป. มณฑลแห่งช่อฟ้า
กณฺณิการ : ป. ไม้กรรณิการ์; ฝักบัว; กลิ่นบัว
กณฺเณชป : (ปุ.) คนพูดกระซิบที่หู, คนส่อ เสียด. กณฺเณ+ชป เป็น อลุตตสมาส.
กณติ : ก. ทำเสียง, ส่งเสียง
กณภกฺข : ๑. นป. การกินรำ, การประพฤติวัตรของนักพรตจำพวกหนึ่ง ;
๒. ค. ผู้มีรำเป็นอาหาร
กณย : (ปุ.) กณยะ ชื่อหอกชนิดหนึ่ง, หอก, ฉมวก. กณฺ สทฺเท, อโย.
กณวีร : ป. ยี่โถ
กณเวร : (ปุ.) ชะบา, ต้นชะบา.
กณฺห : (วิ.) ชั่ว, ดำ, มืด, กฤษณะ (ดำ), เขียวคราม.
กณฺหกมฺม : นป. กรรมดำ, กรรมเลว
กณฺหโคตมก : ป. งูเห่า
กณฺหชฏิ : ป. นักพรตที่มีผมสีดำหรือมีผมเป็นมัน
กณฺหชิน : นป. หนังเสือดำ
กณฺหตุณฺฑ : (ปุ.) สัตว์มีปากดำ, ชนี. วิ. กณฺหํ ตุณฺหํ มุขํ ยสฺส โส กณฺหตุณฺโฑ.
กณฺหธมฺม : ป. ธรรมดำ, ธรรมเลว, อกุศล
กณฺหปกฺข : (ปุ.) ฝ่ายดำ, ฝ่ายผิด.
กณฺหปฏิปทา : อิต. ปฏิปทาอันเลวทราม, ทางที่ชั่ว