อปายคามี : ค. ทางนำไปสู่อบาย
อปายงฺค : ป. หางตา, ขอบตานอก
อปายภูมิ : (อิต.) ภูมิที่ปราศจากความเจริญ, อบายภูมิคือนรกเปรตอสุรกาย และสัตว์ดิรัจฉาน.วิ.อปาโยเอว ภูมิ อปายภูมิ
อปายมุข : (นปุ.) เหตุเครื่องความเสื่อม, เหตุแห่งความฉิบหาย, ทางแห่งความเสื่อม, ทางแห่งความฉิบหาย.
อปายสมุทฺท : ป. มหาสมุทรแห่งความทุกข์
อปายสหาย : (ปุ.) เพื่อนชักชวนในความฉิบหาย, เพื่อนชักชวนในทางแห่งความฉิบหาย.
อปายิก : (วิ.) เกิดในอบาย. วิ.อปาเยชาโตอปายิโก.ไปในอบาย.วิ.อปาเยคจฺฉตีติอปายิโก.
อปายี : ค. หนีไป, หลีกไป
อปาร : (นปุ.) ฝั่นนี้. วิ. ปารโตอญฺญํตีรํอปารํ.
อปารเนยฺย : ค. ไม่นำไปสู่ฝั่งอื่น
อปารุต : ค. เปิด (ประตู) , ซึ่งถูกเปิดแล้ว
อปาลมฺภ : ป. กระดานพิง, พนักพิง
อปิ : (อัพ. อุปสรรค)ใกล้, บน, ข้างบน.
อปิกณฺณ : (นปุ.) ใกล้หู, ที่ใกล้แห่งหู, ที่ใกล้หู.วิ.กณฺณสฺสสมีปํอปิกณฺณํ.
อปิจ : (อัพ. นิบาต) เออก็, ก็อีกอย่างหนึ่ง, อีกโสดหนึ่ง.
อปิจโข : อ. อื่นอีก, แม้อีก, เหมือนกัน
อปิจโยปน : (อัพ. อุปสรรค)แม้นอนึ่งโสด.
อปิจ โย ปน : (อัพ. อุปสรรค) แม้นอนึ่งโสด.
อปิติก : ค. ไม่มีพ่อ
อปิถียติ : ก. อันเขากั้นหรือกีดกัน
อปิทหติ : ก. ปิด, ซ่อน, ป้องกัน
อปิธาน : (นปุ.) การปิด, การกำบัง, วัตถุเป็นเครื่องปิด, เครื่องวางข้างบน, ฝา, ฝาปิด.อปิ+ธา+ยุปัจ.ส.อปิธาน.
อปินาม : (อัพ. นิบาต) ลงในอรรถสรรเสริญ, นินทา, สัญญา, ปฏิญาณ.
อปิ นาม : (อัพ. นิบาต) ลงในอรรถสรรเสริญ, นินทา, สัญญา, ปฏิญาณ.
อปิย : (นปุ.) ความไม่รัก, ความชัง.
อปิลาปน : นป. การไม่เลื่อนลอย, การไม่ฟั่นเฟือน ; การระบุ, การพูดเพ้อเจ้อ
อปิลาปนตา : (อิต.) ความไม่เลื่อนลอย.
อปิลาเปติ : ก. พูดพล่าม, พูดเพ้อเจ้อ
อปิสฺสุ : (อัพ. นิบาต) แม้บ้าง.อปิ+สุซ้อนสฺ.
อปิสฺสุท : (อัพ. นิบาต) จนกระทั่ง.
อปิสุณ : ค. ไม่พูดส่อเสียดยุยง
อปิสุณาวาจ : (วิ.) มิใช่ผู้มีวาจาอันบดเสียซึ่งความรัก, ผู้มีวาจามิใช่วาจาอันบดเสียซึ่งความรัก.
อปิสุณาวาจา : (อิต.) วาจามิใช่วาจาอักบดเสียซึ่งความรัก, วาจาไม่ส่อเสียด.
อปิห, อปิหาลุ : ค. ไม่ละโมบ, ไม่จะกละ
อปิฬนฺธ : ค. ประดับ, ตกแต่ง
อปิฬนฺธน : นป. เครื่องประดับ, แถบ, ริบบิ้น, ไข่มุก
อปิฬหติ, อปิฬนฺธติ : ก. ผูก, มัด, ประดับ
อปิฬิต : กิต. ถูกปิดไว้, ถูกซ่อนไว้
อปุจฺจณฺฑตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่มีสภาพเหมือนไข่เน่า คือมีสุขภาพปกติ
อปุจฺฉ : ค. ไม่ใช่ปัญหา, ไม่น่าถาม
อปุญฺญ : (วิ.) มิใช่บุญ, ไม่มีบุญ.
อปุญฺญาภิสงฺขาร : (ปุ.) สภาพผู้ปรุงแต่งมิใช่บุญ, สภาพผู้ปรุงแต่งคือบาป, อภิสังขารคือบาป.
อปุตฺตก : ค. ไม่มีบุตร
อปุตฺตกเสฏฐิวตฺถุ : (นปุ.) เรื่องของเศรษฐีผู้ไม่มีบุตรมีวิ.ตามลำดับดังนี้-นปุพ.พหุพ.นตฺถิตสฺสปุตฺตาติอปุตฺตโกกสกัด.วิเสสนบุพ.กัม.อปุตฺตโก จ โสเสฏฺฐีจาติอปุตฺตกเสฏฺฐี.
อปูป : (ปุ.) แป้ง, ขนม. วิ.อการยุตฺโตปูโปอปูโป.ปูปศัพท์ลงออักษรข้างหน้าบางคัมภีร์ว่าลงอาอักษรแล้วรัสสะส.อปูปอปูปฺยอาปูปฺย.
อปูป, อปูว : ป. แป้ง, ขนม
อเปกฺข : (วิ.) หมั่น, ขยัน, กระตือรือร้น.
อเปกฺขติ : ก. หวัง, จำนง, คอย
อเปกฺขน : นป. อเปกฺขา, อิต. ความหวัง, ความปรารถนา, ความมุ่งหมาย
อเปกฺขวนฺตุ : ค. ผู้หวัง, ผู้ปรารถนา, ผู้เพ่ง