อวจนกร : ค. อันไม่กระทำตามคำ
อวจนีย : ค. ซึ่งไม่ควรกล่าว
อวจร : ๑. นป. การท่องเที่ยวไป, ชั้น, แดน, บริเวณ, เขต, วิสัย ;
๒. ค. ซึ่งท่องเที่ยวไป, ซึ่งอยู่อาศัย
อวจรก (โอจรก) : ค. นักสอดแนม, จารบุรุษ, คนที่มีนิสัยชั่ว
อวจรณ : นป. นิสัย, ความประพฤติ, การงาน, ความเกี่ยวข้อง
อวจรอวจรณ : (นปุ.) การเที่ยวไป, การท่องเที่ยวไป.อวปุพฺโพ, จรฺจรเณ, อ, ยุ.
อวจ (อโวจ) : ๑. ก. (เขา) ได้กล่างแล้ว ;
๒. ค. ต่ำ, ทราม
อวจุตฺถ : ก. (ท่าน) ได้กล่าวแล้ว
อวช : ป. คนโหด, คนถ่อย, คนป่า
อวชฺช : (วิ.) ไม่มีโทษอันบัณฑิตพึงเว้น, ไม่มีโทษ.
อวชฺชตา : อิต. ใช้ในคำว่า อนวชฺชตา = ความไม่น่าติเตียน, ความไม่มีโทษ
อวชฺฌ : ค. ซึ่งไม่ถูกฆ่า, อันไม่ถูกทำลาย
อวชย : ค. แพ้, ปราชัย
อวชาต : (วิ.) กำเนิดต่ำ, กำเนิดเลว.
อวชาตอวชาตปุตฺต : (ปุ.) บุตรผู้เกิดต่ำแล้ว, ลูกชั้นต่ำ, อวชาตบุตร (ลูกที่เกิดมามีความรู้ความสามารถและความประพฤติต่ำกว่าตระกูล).
อวชานน : (นปุ.) ความดูหมิ่น, ความดูถูก, ความดูแคลน.อวปุพฺโพ, ญาญาเณ, ยุ.
อวชานาติ : ก. ดูถูก, เหยียดหยาม, ปฏิเสธ, ไม่รับรู้
อวชินาติ : ก. ชนะ, มีชัย
อวชียติ : ก. แพ้, ปราชัย
อวญฺจน : (วิ.) ไปไม่ได้, เดินไม่ได้.นปุพฺโพ, วญฺจุคติยํ, ยุ.
อวญฺจนา : (อิต.) การไปไม่ได้.
อวญฺฌ : ค. ไม่เป็นหมัน
อวญฺญตฺติ : อิต. (ใช้ในคำว่า อนวญฺญตฺติ ) ความไม่ถูกดูถูก
อวญฺญา : (อิต.) ความดูหมิ่น, ฯลฯ, ความไม่เห็นแก่กัน. วิ. อวชานนํ อวญฺญา.อวปุพฺโพ, ญา ญาเณ, อ. อภิฯลงกฺวิปัจ.
อวญฺญาต, อวญฺญต (อุญฺญาต) : กิต. ถูกดูถูกแล้ว, ถูกสบประมาทแล้ว
อวญฺญิต : (วิ.) ดูหมิ่น, ฯลฯ.วิ.เหฏฺฐา กตฺวาญายตีติอวญฺญิต.
อวญาต : กิต. ดูถูกแล้ว, สบประมาทแล้ว
อวฏ : (ปุ.) ปล่อง, ช่อง, รู, ถ้ำ, หนอก, ต้นคอ, ต้นไม้.อาปุพฺโพ, วฏฺวิภาชเน, อ, รสฺโส.
อวฏงฺก : (ปุ.) เสากระโดง.อวปุพฺโพ, ฏงฺกฺพนฺธเน, อ.
อวฏฺฐาน : นป. ฐานะ, ตำแหน่ง, ที่ตั้ง
อวฏฺฐิต : ค. มั่นคง, ยั่งยืน
อวฏฺฐิตตา : อิต. ความมั่นคง, ความยั่งยืน, ความถาวร
อวฏฺฐิติ : (อิต.) ความหยุดอยู่, ความตั้งอยู่, ความดำรงอยู่.อวปุพฺโพ, ฐาตคินิวตฺติยํ, ติ, อาสฺสิ (แปลงอาเป็นอิ), ฏฺสํโยโค.
อวฑฺฒิ : อิต. ความไม่เจริญ, ความเสื่อม
อวณฺฏ : ค. ไม่มีลำต้น
อวณฺณ : ป. การตำหนิ, การกล่าวโทษ
อวณฺณนีย : ค. ไม่พึงกล่าว, ไม่พึงพรรณนา
อวณฺณวาท : (ปุ.) การกล่าวซึ่งโทษมิใช่คุณ, การกล่าวโทษ.วิ. วณฺโณถุติ, ตสฺสอวทนํอวณฺณวาโท.อวณฺณสฺสวาวาโทอวณฺณวาโท.
อวตต (โอตต) : กิต. แผ่ไปแล้ว, ปกคลุมแล้ว
อวตฺถ : (วิ.) ไม่มีผ้า, เปลือย.วิ.นตฺถิวตฺถเมตสฺสาติอวตฺโถ.
อวตฺถฏอวตฺถต : (วิ.) ลาดทับแล้ว, ท่วมทับแล้ว
อวตฺถรณ : นป. ๑. เครื่องลาด, เครื่องปกปิด ;
๒. การแผ่ไป, การท่วมท้น
อวตฺถรติ : ก. ปู, ลาด, ทับ, ท่วมท้น
อวตฺถา : (อิต.) ความเป็นอยู่, ความดำรงอยู่, ความกำหนด, อวปุพฺโพ, ถาคตินิวตฺติยํ, อ, ตฺสํโยโค.ส.อวสฺถา.
อวตฺถาน : (นปุ.) การตั้งอยู่, ฯลฯ, ความตั้งอยู่, ฯลฯ.ยุปัจ.
อวตฺถุ : ค. ไม่มีมูล, ไม่มีเรื่อง, ไม่มีวัตถุ
อวตรณ : (นปุ.) การข้ามลง, การหยั่งลง.อวปุพฺโพ, ตรฺตรเณ, ยุ.ส.อวตรณ.
อวตรติ : ก. หยั่งลง, แบ่งภาคลงมาเกิด
อวตส : (ปุ.) ใบหู, ภูเขา.อวปุพฺโพ, ตสฺอลงฺกาเร, อ.