อสิทนฺต : ป. สัตว์มีฟันเป็นดาบ, จระเข้
อสิธารา : (อิต.) คมของดาบ, คมดาบ.
อสิเธนุ : อิต. มีด, พร้า
อสินข : ค. มีเล็บเหมือนดาบ, มีเล็บดังดาบ
อสิปตฺต : ค. มีใบเหมือนดาบ, ใบดาบ, คมดาบ
อสิปฺป : ค. ไม่มีศิลป, ไม่มีฝีมือ
อสิปาส : ค. มีดาบเป็นบ่วง (เทวดาจำพวกหนึ่ง)
อสิปุตฺติ : (อิต.) มีด, มีดเล็ก.วิ.อสิโนปุตฺติอสิปุตฺติ.
อสิมล : นป. สนิมดาบ, วิธีขับไล่สนิมดาบ, (วิธีบำเพ็ญตบะอย่างหนึ่ง)
อสิลกฺขณ : นป. ลักษณะดาบ, เครื่องหมายบนดาบ, การทายโชคชะตาจากเครื่องหมายดาบ
อสิลิฏฺฐ : ค. ไม่สืบต่อ, ไม่สืบเนื่อง
อสิเลสา : (อิต.) อสิเสลาชื่อดาวฤกษ์กลุ่มที่๙ใน๒๗ กลุ่มมีห้าดวง, ดาวเรือน.วิ.ภุชคสทิสตฺตา น สิลิสฺสเต น อาลิงฺคยํเตติอสิเลสา.ปญฺจตาราจกฺกาการาอสิเลสา.
อสิโลก : อิต. ชื่อเสียงเลว, ชื่อเสียงไม่ดี
อสิโลกภย : (นปุ.) ภัยแห่งความติเตียน.
อสิโลม : ค. มีขนเป็นดาบ, มีขนคมเหมือนดาบ
อสิวีส : (ปุ.) สัตว์มีพิษเพียงดังดาบ, อสรพิษ(มีพิษในเขี้ยว มีพิษที่เขี้ยว).
อสิสูน : นป. โรงฆ่า, โรงประหาร
อสิสูล : นป. ใบดาบ, ด้านคมของดาบ
อสิหตฺถ : (วิ.) ผู้มีดาบในมือ.
อสีฆจาร : (วิ.) ช้า, เนือย, เขลา.
อสีตฺยานุพฺยญฺชน : (นปุ.) ลักษณะน้อยแปดสิบ, ส่วนย่อยแปดสิบ, อนุพยัญชนะแปดสิบ.
อสีติ : (อิต.) แปดสิบ. แปลง อฏฺฐกคือทส๘ครั้ง เป็นอสลง โย วิภัติแปลงโยเป็นอีติรูปฯ ๓๙๗.แปลง ทสที่บอกอรรถว่าสิบ ๘ ครั้ง เป็น อสแปลง โยเป็นอีติ รูปฯ ๓๙๘.ทส ที่แปลว่า สิบ ๒ ครั้ง ๓ ครั้ง ฯลฯ๙ ครั้งเป็นเอกเสสสมาส.
อสีติม : ค. ที่แปดสิบ
อสีติมหาสาวก : (ปุ.) พระสาวกผู้ใหญ่แปดสิบ.
อสีมา : ค. ไม่ใช่สีมา, ไม่ใช่เขตกำหนด
อสีล : ค. ไม่มีศีล
อสีส : ค. ไม่มีศีรษะ, ไม่มียอด
อสุ : (ปุ.) ชีวิต, ลมหายใจ. อสติ เยนาติ อสุ. อสฺปาณเน, อุ. อสติ ปวตฺตติ สตฺโต เอเตนาติวา อสุ.อสุ เขปเน, อุ. รูปฯ๖๓๕ ลงณุปัจ.ไม่ทีฆะ. ทีฆะ เป็นอาสุ บ้าง. ส. อสุ.
อสุ : (ปุ. อิต.) สาย, ด้าย, ขน, ทาง, เส้น, แถว, ข้อ, ข้อเล็กน้อย, ปลายเส้นด้าย, รัศมี, แสง, แสงสว่าง.อมฺคมเน, อุ, สฺอาคโม. ลบ มฺ นิคคหิตอาคม หรือแปลงมฺ เป็น นิคคหิต.
อสุก : (ไตรลิงค์) โน้น. แจกรูปเหมือน ย ศัพท์ทั้ง ๓ ลิงค์.
อสุก : (ปุ.) ขอ, ขอสับที่หัวช้าง. อํสฺสํฆาเต, อุโก.
อสุกฺก : ค. ไม่ขาว
อสุจิ : (วิ.) ไม่หมดจด, ไม่สะอาด, ไม่บริสุทธิ์.
อสุจิฆฏ : (ปุ.) หม้ออันเต็มแล้วด้วยของไม่สะ-อาด, หม้ออันเต็มด้วยของไม่สะอาด, หม้อมูตร, หม้อคูถ.
อสุจิเชคุจฺฉปฏิกฺกูล : (วิ.) อันเป็นปฏิกูลทั้งไม่สะอาดทั้งน่าเกลียด.
อสุจีก : นป. ความไม่บริสุทธิ์สะอาด, กิเลสเครื่องเศร้าหมอง
อสุญฺญ : (วิ.) ไม่ว่าง, ไม่เปล่า, ไม่ว่างเปล่า.
อสุญฺญกปฺป : (ปุ.) กับไม่ว่าง, กัลป์ไม่ว่าง.อสุญกัปอสุญกัลป์(กัปที่ไม่ว่างจากพระศาสนา).
อสุทฺธ : ค. ไม่บริสุทธิ์, ไม่สะอาด
อสุทฺธิ : (อิต.) ความไม่สะอาด, ความไม่หมดจดความไม่ผ่องแพ้ว, ความไม่ผุดผ่อง, ความสกปรก.
อสุนขี : ค. ไม่ใช่สุนัขตัวเมีย
อสุภ : (วิ.) ไม่ดี, ไม่งาม, ไม่สวย, ไม่ผุดผ่อง.
อสุภกถา : อิต. กถาอันว่าด้วยความไม่สะอาด, ถ้อยคำพรรณนาถึงสิ่งที่น่าเกลียด
อสุภกมฺมฏฺฐาน : นป. อสุภกรรมฐาน, กรรมฐานมีอารมณ์ว่ากายนี้เป็นของไม่งาม
อสุภนิมิตฺต : นป. อสุภนิมิต, เครื่องกำหนดหมายที่ทำให้เห็นว่าไม่สวยงาม
อสุภภาวนา : อิต. การบริกรรมว่าไม่งาม, การพิจารณาว่าร่างกายเป็นของน่าเกลียด
อสุภสญฺญา : (อิต.) ความสำคัญว่าไม่งาม, ฯลฯ.วิ. อสุภาอิติสญฺญาอสุภญฺญา.
อสุภานุปสฺสี : ค. ผู้มีปกติเห็นว่าร่างกายเป็นของไม่งาม
อสุมาลี : (ปุ.) ดวงตะวัน, ฯลฯ วิ. อํสุโน มาลาอํสุมาลา, สา ยสฺส อตฺถิ โส อํสุมาลี. อี. ปัจ. ส. อํศุมาลินฺ.
อสุร : (ปุ.) สัตว์ผู้ไม่รุ่งโรจน์ในความเป็นอยู่, อมนุษย์, มาร, ปีศาจ, อสูร (อมนุษย์พวกหนึ่งซึ่งเป็นข้าศึกแก่เทวดา).