สนฺทาเลติ : ก. ทำลาย
สนฺทิฏฺฐ : ๑. ป. เพื่อน ;
๒. กิต. เห็นกันแล้ว
สนฺทิฏฐก : (วิ.) อันบุคคลผู้ปฏิบัติพึงเห็นเอง, อันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง, ณิก ปัจ.
สนฺทิฏฐปรามาสี : (วิ.) ผู้มีความถือมั่นในความเห็นของตน, ผู้มีความยึดมั่นในความเห็นของตน, ผู้ถือมั่นในความเห็นของตน, ผู้ยึดมั่นในความเห็นของตน, ผู้ถือมั่นแต่ความเห็นของตน, ผู้ยึดถือแต่ความเห็นของตน, ผู้ดื้อรั้น.
สนฺทิฏฺฐิก : ค. ผู้ปฎิบัติควรเห็นด้วยตนเองหมายถึงพระธรรม
สนฺทิสฺสติ : ก. เห็น, ปรากฏ
สนฺทีปน : นป. การจุดไฟ, การแสดงให้เข้าใจ
สนฺทีเปติ : ก. จุดไฟ, แสดงให้เห็น, เข้าใจ
สนฺเทส : ป. การชี้แจ้ง, การแสดง, ข่าวสาร
สนฺเทสาคาร : ป., นป. ที่ทำการไปรษณีย์
สนฺเทห : (ปุ.) ความฉงน, ความไม่แน่ใจ, ความสงสัย, สนเท่ห์, สํปุพฺโพ, ทิหฺ อุปจเย, โณ. ส. สนฺเทห.
สนฺโทห : (ปุ.) ฝูง, หมวด, หมู่, พวก, ประชุม, กอง, คณะ. วิ. สหาวยเวน ทูหยตีติ สนฺเทโห. ทุหฺ ปปูรเณ, โณ. ส. สนฺโทห.
สนฺธ : (ปุ.) การต่อ, การเชื่อม, สํปุพฺโพ, ธา ธารเณ,อ.
สนฺธน : นป. ทรัพย์ของตน
สนฺธมติ : ก. เป่า, พัด
สนฺธาตุ : ป. ผู้คืนดีกัน
สนฺธาน : (นปุ.) การต่อ, การเชื่อม, การเกี่ยวข้อง, การพัวพัน, การสืบต่อ, ที่ต่อ, สันธาน ชื่อของคำที่เชื่อมประโยคให้เกี่ยวเนื่องกัน. ยุ ปัจ.
สนฺธาย : ๑. อ. หมายถึง, เกี่ยวกับ;
๒. กิต.รวม
สนฺธารก : ค. ผู้ทรงไว้, ผู้สอบทาน
สนฺธาเรติ : ก. ทรงไว้, ผู้สอบทาน, ยกขึ้น, เหนี่ยวรั้ง, ค้ำจุน
สนฺธาวติ : ก. วิ่งไป
สนฺธิ : (วิ.) อัน...ต่อ, อันเขาต่อ. วิ. สนฺธียตีติ สนฺธิ. อิ ปัจ.
สนฺธิกณฺณ : (ปุ.) มุมแห่งห้อง.
สนฺธิจฺเฉท : (วิ.) ผู้ตัดซึ่งที่ต่อ, ฯลฯ, ผู้ตัดช่อง, ผู้ตัดช่องย่องเบา, ผู้ขุดอุโมงค์.
สนฺธิจฺแฉทก : ค. ผู้ตัดช่องย่องเบา
สนฺธิสญฺญา : (อิต.) สัญญาติดต่อกัน, สนธิ สัญญา คือสัญญาติดต่อกันระหว่างรัฐต่อรัฐ.
สนฺธิสิงฆาฏก : (นปุ.) ทางสามแพร่ง, ทาง สี่แพร่ง, ทางสีแพร่งและสามแพร่ง, ทางสามแยก, ทางสี่แยก.
สนฺธูเปติ : ก. รมควัน, พ่นควัน
สนฺนกทฺทุ : (ปุ.) มะหาด ชื่อต้นไม้ขนาดใหญ่ ผลคล้ายมะปราง วิ. สนฺนกา ตาปสา, เตสํ ทุโม สนฺนกทฺทุ. มฺโลโป ทฺสํโยโค.
สนนฺตน : ค. เก่าแก่
สนฺนทฺธ : (ปุ.) ทหารสวมเกราะ วิ. จมฺเมน สม.มา นทฺธวาติ สนฺนทฺโธ. สํปุพฺโพ, นหฺ พนฺธเน, โต, ตสฺส ทฺโธ, หฺโลโป. ตสฺส วา โธ, หสฺส โท.
สนฺนทฺธรถ : (ปุ.) รถเกราะ.
สนฺนยฺหติ : ก. ผูกสอด, หุ้มเกราะ
สนฺนาห : (ปุ.) เครื่องผูกสอด, เกราะ. ณ ปัจ.
สนฺนิกฺเขป : (ปุ.) การตั้งไว้, การวางไว้, สํ นิ ปุพฺโพ, ขิปิ คติยํ, โณ.
สนฺนิกฏฐ : (ปุ.) ความใกล้.
สนฺนิกฏฺฐ : ป. เพื่อนบ้านใกล้เรือนเคียง
สนฺนิกาส : (วิ.) คล้าย, เช่นกัน. สํ นิ ปุพฺโพ, กาสฺ ทิตฺติยํ, อ.
สนฺนิเกต : (ปุ.) บ้านของตน, เรือนของตน, ส+นิเกต ซ้อน นฺ.
สนฺนิจฺจย : ป. การสะสม, การตุนไว้
สนฺนิจย : (ปุ.) ฝูง, หมวด, หมู่ พวก, ประชุม, กอง, คณะ.
สนฺนิจย สนฺนิจฺจย : (ปุ.) การสะสม, การสั่งสม, การรวบรวม, การสะสม, ฯลฯ. สํ นิปุพฺโพ, จิ จเย, โณ.
สนฺนิจิต : กิต. สะสมแล้ว
สนฺนิฏฐาน : (นปุ.) การตกลง, การตกลงใจ, ความตกลง, ความตกลงใจ, ความสันนิษฐาน (ลงความเห็นเป็นการคาดคะเนไว้ก่อน). สํ นิ ปุพฺโพ, ฐา คตินิวุตฺติยํ, ยุ.
สนฺนิฏฺฐาน : นป. การลงความเห็น, การคาดคะเน, การสันนิษฐาน
สนฺนิธาน : (นปุ.) การนับเนื่อง, การใกล้เคียง, การสะสม, การสั่งสม, ความนับเนื่อง, ฯลฯ. สํ นิ ปุพฺโพ, ธา ธารเณ, ยุ. ส. สนฺนิธาน.
สนฺนิธิ : (ปุ.) การรวบรวม, การใก้ลเคียง, การปรากฏเฉพาะหน้า, การสะสม, การสั่งสม, การนับเนื่อง, ความรวบรวม, ฯลฯ. อิ ปัจ. ที่ใกล้ ความประจักษ์ ก็แปล. ส. สนฺนิธิ.
สนฺนิปตติ : ก. ประชุมกัน
สนฺนิปาต : (ปุ.) การประชุม, การประชุมกัน, ที่ประชุม, สันนิบาต. คำ สันนิบาต ไทยใช้เป็นชื่อของไข้ชนิดหนึ่ง มีอาการสั่นเทิ้มและเพ้อ. สํ นิ ปุพฺโพ, ปตฺ คติยํ, โณ. ส. สนฺนิปาต.
สนฺนิปาเตติ : ก. ให้ประชุมกัน