สอุปาทิเสส : ค. ซึ่งดับกิเลสแต่ยังมีชีวิตอยู่
สา : (อิต.) ภริยา, ภรรยา, เมีย.
สาก : (ปุ.) เจ้าศากยะ, ต้นสัก. สกฺ สามตฺถิยํ, โณ.
สากจฺฉา : (อิต.) การเจรจา, การเจรจากัน, การเจรจากับ, การกล่าวกับ, การสนทนา, การสนทนากัน, การสังสนทนา. วิ. สห สมฺมา วา อวิโรเธน กถา สากจฺฉา(สนทนาโดยชอบโดยไม่ขัดคอกันเลย. สห+กถา+ต ปัจ.แปลง สห เป็น สา ถ เป็น จ ต เป็น ฉ อาอิต. สํปุพฺโพ วา, กถฺ วจเน, โ ณฺย, สํสทฺทสฺส สา, ถฺยสฺส จฺโฉ, อิตฺถิยํ อา.
สากฎิก : (ปุ.) คนขับเกวียน. วิ. สกเฎน จรตีติ สากฎิโก.
สากฏิก : ป. ผู้ไปด้วยเกวียน
สากมฎฺฐ : (ปุ.) ผักคราด, ตะไคร้.
สากลฺย : (วิ.) เต็มที่, ครบ, สมบูรณ์, ครบสมบูรณ์.
สากิย : ค. ชาวสากยะ
สากิยปุตฺต : (ปุ.) บุตรของเจ้าศากยะ, สากิยบุตร(สาวกของพระพุทธเจ้า)”
สากิยมุนี : (ปุ.) พระสากิยมุนี พระนามของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้.
สากิยานี : อิต. หญิงชาวสากยะ
สากิยา สากิยาณี : (อิต.) เจ้าหญิงศากยะ.
สากุณ : (วิ.) มีนก วิ. สกุณา ยสฺมึ สนิตีติ สากุโณ.
สากุณิก : (ปุ.) บุคคลผู้ฆ่าซึ่งนกเป็นอยู่, พรานนก. วิ. สกุเณ หนฺตฺวา ชีวตีติ สากุณิโก. ณิก ปัจ.
สากุณิก, สากุนฺติก : ป. พรานนก
สากุย : (ปุ.) เจ้าศากยะ. ส. ศากฺย.
สาเกต : นป. ชื่อเมือง
สาเกตุ : (นปุ.) สาเกตุ ชื่อชนบทพิเศษของอินเดียโบราณ, เมืองสาเกต.
สาขา : (อิต.) กิ่ง, กิ่งไม้, ก้าน, สิ่งย่อย, ส่วนย่อย, ห้วย. สาขฺ พฺยาปเน, อ. ส. ศาขา.
สาขานคร : (นปุ.) เมืองเป็นสาขา, สาขานคร คือ ดินแดนที่แยกออกเป็นส่วนหนึ่ง.
สาขาภงฺค : ป. กิ่งไม้หัก
สาขามิค : (ปุ.) ลิง, เสน. วิ. สาขายํ มิโค ปสุ สาขามิโค.
สาขี : (ปุ.) ต้นไม้. วิ. สาขา อสฺสาตฺถีติ สาขี.
สาคร : (ปุ.) ประเทศเป็นที่ไปแห่งน้ำทั้งหลายโดยรอบ, แม่น้ำ, ทะเล. วิ. สคเรหิ ราชกุมาเรหิ นิพฺพตฺโตติ สาคโร. สานํ ธนานํ อากโรติ วา สาคโร. กสฺส โค. สงฺคํ สํสีทนํ ราตีติ วา สาคโร. สงฺคปุพฺโพ, รา อาทาเน, อุ. งฺโลโป, ทีโฆ จ. ศ. สาคร.
สาคล : (นปุ.) สาคละ ชื่อนครพิเศษของอินเดียโบราณ. วิ. สานํ ธนานํ อุปฺปตติฎฺฐานํ สากโร. ส+อากร ใน วิ. ใช้ อุปฺปตฺติฎฺฐาน แทน. สากดร เอว สาคลํ. แปลง ก เป็น ค ร เป็น ล.
สาคาร : ค. ผู้อยู่ในบ้าน
สาจริยก : ค. ผู้ร่วมอาจารย์เดียวกัน
สาชีว : (นปุ.) สาชีพ (การเลี้ยงชีพ) คือ สิกขาบทที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้.
สาฎ สาฎก : (ปุ.) ผ้า, ผ้าสาฎก. สฎ วิสรเณ, โณ, ณฺวุ.
สาฎิกา สาฎี : (อิต.) ผ้า, ผ้าสาฎก. สฎ วิสรเณ, โณ, ณฺวุ.
สาฏก : ป. ผ้า
สาฏิกา : อิต. เสื้อคลุม, เสื้อ
สาฐ : (ปุ.) การกุมเหง, การข่มเหง, การรังแก, การข่มขี่. สาฐฺ พลกฺกาเร, อ.
สาเฐยฺย : นป. ความโอ้อวด
สาเฐยฺย สาเถยฺย : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้โอ้อวด, ความเป็นคนโอ้อวด, ความโอ้อวด, ความกระด้าง, สาไถย. สฐ+ณฺย ปัจ. ศัพท์หลัง แปลง ฐ เป็น ถ สาไถย ไทยใช้ในความว่า การทำมารยาให้ผู้อื่นเข้าใจผิดหลงผิด หรือการพูดเป็นเหลี่ยมเป็นคู. ส. คาฐฺย.
สาณ : (ปุ.) หินฝนทอง. วิ. สายติ อาวุเธ เอเตนาติ สาโณ. สา ตนุกรเณ, ยุ. เป็นสวน บ้าง.
สาณิ : (อิต.) ม่าน, ผ้าม่าน, มู่ลี่, ฉาก, พระวิสูตร.
สาต : (วิ.) จืด, หวาน, อร่อย, ยินดี, ชอบใจ, พอใจ, พึงใจ, เพลิน, เพลิดเพลิน, สุข. ส. ศาต.
สาตกุมฺภ : (นปุ.) สาตกุมภะ ชื่อทองต่างชนิดอย่างที่๒ ใน ๔ อย่าง. สตกุมฺภํ ปทุมเกสร วณฺณํ, ตพฺพณฺณสทิสตฺตา สาตกุมฺภํ.
สาตจฺจ : (วิ.) ติดต่อโดยรอบ, เป็นไปติดต่อ, เป็นไปติดต่อกัน, เป็นไปไม่ว่างเว้น, เป็นไปไม่ขาดสาย, เป็นไปเป็นนิตย์, เป็นนิตย์, เที่ยง, เนือง, บ่อย ๆ, เสมอ ๆ, ทุกเมื่อ. สตต+ณฺย ปัจ. สกัด แปลง ตฺย เป็น จฺจ ทีฆะ อ ที่ ส เป็น อา.
สาตจฺจการี : ป. ผู้กระทำความเพียรติดต่อกันไป
สาตจฺจคมน : (วิ.) ไปติดต่อกัน, ถึงติดต่อกัน, ฯลฯ.
สาตฺต : กิต. กำหนัด, ยินดี, หลงรัก
สาตติก : (วิ.) ติดต่อโดยรอบ, ฯลฯ. ณิก ปัจ.
สาตฺถ : ค. มีประโยชน์, มีเนื้อความ
สาตฺถิก : (วิ.) เป็นไปกับด้วยประโยชน์ วิ. สห อตฺเถน วตฺตตีติ สาตฺถิกา (เทสนา). ณิก ปัจ. ตรัตยาทิตัท. เป็นไปกับด้วยวาจามีประโยชน์ วิ. อตฺโถ อสฺส อตฺถีติ อตฺถิกา(วาจา). อิกปัจ. ตทัสสัตถิตัท. สห อตฺถิ กาย ยา วตฺตตีติ สาตฺถิกา (เทสนา). สหบุพ. พหุพ.
สาตรูป : (นปุ.) รูปอันน่ายินดี, รูปเป็นที่พึงใจ, ฯลฯ.
สาตสิต : (วิ.) อาศัยแล้วซึ่งความยินดี, ฯลฯ.
สาตาวห : (วิ.) อันนำมาซึ่งความยินดี, ฯลฯ.