กุณฺฑกี : (อิต.) นกกระเรียน. กฑิ เฉทเน, ณฺวุ, อสุสุ, อิตฺถิยํ อี.
กุณฺฑล : (นปุ.) ตุ้มหู วิ. ฆํสเนน กุณฺฑติ กุณฺฑลํ. กุณฑฺ ฑาเห, อโล. กุฑิ เวทเน วา.
กุณฺฑลเกส : ค. มีผมเป็นลอน, มีผมหยักเป็นคลื่น, มีผมดัด
กุณฺฑลาวตฺต : ค. ซึ่งวนเป็นวงกลม (เหมือนลานนาฬิกา)
กุณฺฑลี : (ปุ.) งู. กุณฑฺ ทาเห, ลิ, ทีโฆ. กุณฑลิกา
กุณฺฑิก : ค. ผู้ดัด, ผู้ฝึกให้คดหรือให้โค้ง (ในคำว่า อหิกุณฺฑิก หมองู)
กุณฺฑิ, - ฑิกา, - ฑี : อิต. กุณฑี, คนโทน้ำ, เต้าน้ำ, เหยือกน้ำ, หม้อน้ำ, ถังน้ำเล็กๆ , จั่นน้ำ
กุณฺฑี : (อิต.) คนโทน้ำ, หม้อน้ำ, หม้อน้ำมีหู, เต้าน้ำ.
กุณฺโฑลิกา : (อิต.) หม้อ
กุณป : ป. ศพ, ซากศพ
กุณป กุนป : (ปุ. นปุ.) ศพ, ซากศพ. กุณฺ สงฺโกจเน, โป, ออาคโม. ศัพท์หลังแปลง ณ เป็น น. ส. กุณป.
กุณปคนฺธ : ป. กลิ่นศพ, กลิ่นซากศพเน่า
กุณปาท กุณปาทก : (วิ.) ผู้กินซากศพ. กุณ ป ปุพฺโพ, อทฺ ภกฺขเณ, โณ. ศัพท์หลัง ก สกัด.
กุณปาส : (ปุ.) กุณปาสะ ชื่อเปรตผู้เคี้ยวกิน ซากศพ วิ. กุณปํ อสตีติ กุณปาโส. กุณปปุพฺโพ, อสฺ ภกฺขเณ, อ. กุณาล
กุณลี : ค. หดเข้ามา, งอเข้ามา
กุณาล : (ปุ.) กุณาละ ชื่อสระใหญ่สระ ๑ ใน ๗ สระ วิ. กุณาลสกุณา พหโว เอตฺถ สนฺตีติ กุณาโล. วาตสมุฏฺฐิ ตา วีจิมาลา เอตฺถ กุณนฺติ นทนฺตีติ วา กุณาโล.
กุณาลก : ป. นกดุเหว่า
กุณี : (ปุ.) คนง่อย, คนกระจอก.
กุตฺต : นป. สิ่งที่ถูกทำขึ้น; ความประพฤติ; อากัปกิริยา, กิริยาอาการที่มีเสน่ห์
กุตฺตก : (นปุ.) เครื่องลาดขนสัตว์ (พอนาง ๑๖ คนฟ้อนรำได้), ที่เป็นที่ฟ้อน. วิ. กโรนฺติ เอตฺถ นจฺจนฺติ กุตฺตกํ. กรฺ+ต ปัจ. แปลง กรฺ เป็น กุ ซ้อน ตฺ ก สกัด. อภิฯ ว่า แปลง อ ที่ ก เป็น อุ แปลง รฺ เป็น ตฺ.
กุตฺติ : (อิต.) การทำ. กรฺ+ติ ปัจ. แปลง กรฺ เป็น กุ ซ้อน ตฺ รูปฯ ๖๔๕.
กุตฺติม : (วิ.) เกิดด้วยการทำ วิ. กรเณน นิพฺพตฺตํ กุตฺติมํ. กรณ+ตฺติม ปัจ. แปลง กรณ เป็น กุ รูปฯ ๖๔๕.
กุตฺถ กุตฺร : (อัพ. นิบาต) ใน...ไหน, ใน...ไร, ในไหน, ในไร. วิ. กสฺมึ ฐาเน กุตฺถ กุตฺร กึ ศัพท์ ตฺถ ตฺร ปัจ. ส. กุตฺร.
กุตฺถ, กุตฺร : อ. ที่ไหน? ในที่ไหน? ณ ที่ไหน?
กุติตฺถ : นป. ทำผิด, ลัทธิผิด, ความเห็นผิด
กุตุก : ค. กระหาย, ต้องการ, โลภ
กุตุมฺพก : ป. ดอกกุตุมพกะ (ชื่อดอกไม้ชนิดหนึ่งในอินเดีย)
กุตูหล : ป., นป. ความโกลาหล, ความแตกตื่น, ความตื่นเต้น
กุตูหล กุตุหฬ โกตูหล โกตูหฬ : (นปุ.) การตื่น, การตื่นข่าว, ความแตกตื่น, ความเอกเกริก. วิ. กุ ปาปํ ตุลยตีติ กุตูหลํ. กุปุพฺโพ, ตุลฺ อุมฺมาเณ, อ. หฺ อาคมกลาง ธาตุ. เวสฯ วิ. กุ ปาหํ โตชตีติ กุตูหลํ. กุปุพฺโพ, ตุชฺ หึสายํ, อโล แปลง ช เป็น ห. เป็น กุตุหล กุโตหล โดยไม่ทีฆะ บ้าง.
กุตูหลมงฺคล : นป. มงคลตื่นข่าว; งานรื่นเริง, พิธีกรรม
กุตูหลสาลา : อิต. ศาลาพักผ่อน, โรงหย่อนใจ, ศาลาสาธารณะ
กุโต : (อัพ. นิบาต) แต่...ไหน, จาก...ไหน, แต่ ไหน, จากไหน, แต่ที่ไหน, จากที่ไหน, เพราะเหตุไร. กึ ศัพท์ โต ปัจ. แปลง กึ เป็น กุ. กุตฺต (นปุ.?) การทำ. กรฺ+ต ปัจ. แปลง กรฺ เป็น กุ ซ้อน ตฺ.
กุถ : (ปุ. นปุ.) เครื่องลาดหลังช้าง, ผ้าเครื่อง ลาด, ผ้าทำด้วยขนแกะ, ผ้าขนสัตว์, ผ้าสักหลาด. กปฺ สชฺชนายํ โถ, ปฺโลโป, อสฺส. ส. กุถ.
กุถติ : ก. หุง, ต้ม, เดือด
กุถน : นป. การย่อยอาหาร
กุถิต : ค. เดือด, เดือดพล่าน; (อาหาร)ที่ย่อยแล้ว; ซึ่งถูกทรมาน, ซึ่งระทมทุกข์
กุทณฺฑก : ป., นป. ตะโหงก, ไม้สองอันใช้หนีบคออย่างคา
กุทฺทาล : (ปุ.) จอบ, เสียม, พลั่ว. วิ. กุ ปฐวี ทลติ เอเตนาติ กุทฺทาโล. กุปุพฺโพ, ทลฺ วิทารเณ, โณ. ทรฺ วิทารเณ วา, รสฺส ลตฺตํ. ส. กุทฺทาล.
กุทฺทาลก : ป. จอบหรือเสียมเล็กๆ
กุทฺทาลิก : (วิ.) ผู้ขุดด้วยจอบ วิ. กุทฺทาเลน ขนตีติ กุทฺทาลิโก. ณิก ปัจ. โมคฯ ขาทิกัณฑ์ ๒๙.
กุทฺธ : (ปุ.) ความโกรธ, ความเคือง. กุธฺ โกเป, โต.
กุทฺธปุพฺพ : (วิ.) โกรธแล้วในก่อน, โกรธแล้ว ในกาลก่อน, เคยโกรธแล้ว.
กุทฺรุส กุทฺรุสก กุทรูส : (ปุ.) กับแก้, หญ้ากับ แก้. ชื่อไม้ล้มลุกชนิดหนึ่งใช้เป็นผัก. วิ. โกรํ รุธิรํ ทุสฺสตีติ กุทฺรุโส. โกรปุพฺโพ, ทุสฺ อปฺปีติยํ, อ, วณฺณปริยาโย, โอสฺสุตฺตํ. โกร+ทุสฺ+อ แปลง โอ เป็น อุ แล้วเปลี่ยน อักษรคือเอา ทฺ ไว้หน้า ร ศัพท์หลังทีฆะ.
กุทฺรูส, - ก : ป. หญ้ากับแก้
กุทสฺสุ : อ. เมื่อไร? แน่แท้ แน่นอน
กุทา : อ. ในกาลไร? เมื่อไร? ในกาลบางครั้ง
กุทาจน : (อัพ. นิบาต) ในกาลไหน, ในการไร, ในกาลบางครั้ง, ในกาลบางที, ในการไหน ๆ. วิ. กสฺมึ กาเล กุทาจนํ. กึ+ทาจนํ ปัจ. ลงในอรรถ กาลสัตตมี.
กุทาจน, - น : อ. ในกาลไหนๆ, ในกาลบางครั้งบางคราว
กุทาร : ป. ภรรยาชั่ว, เมียเลว
กุทารี : ป., อิต. ขวาน, จอบ, เสียม