อโนชปุปฺผ : (นปุ.) ดอกอังกาบ.
อโนชา : (อิต.) ต้นอังกาบ, ดอกอังกาบ.ต้นสะเอ้ง, ดอกสะเอ้ง.
อโนตตฺต : (ปุ.) อโนตาตชื่อสระใหญ่สระหนึ่งในเจ็ดสระซึ่งอยู่ในป่าหิมพานต์, สระอโนตาต.วิ.สุริยรํสิสมฺผุฏฐาภาเวนน อวตปฺปติอุทกเมตฺถาติอโนตตฺโต.
อโนตฺตปฺป : นป. ความไม่เกรงกลัวต่อบาป
อโนตฺตปฺปี : ค. ผู้ไม่เกรงกลัวต่อบาป
อโนตปฺปอโนตฺตปฺป : (นปุ.) ความไม่เกรงกลัว, ความไม่สะดุ้ง, ความไม่สะดุ้งกลัวต่อบาปทุจจริต.วิ. น โอตฺตปฺปตีติอโนตฺตปฺปํ.วิปัสสนาทีปนีฏีกา.
อโนตปฺป อโนตฺตปฺป : (นปุ.) ความไม่เกรงกลัว, ความไม่สะดุ้ง, ความไม่สะดุ้งกลัวต่อบาป ทุจจริต. วิ. น โอตฺตปฺปตีติ อโนตฺตปฺปํ. วิปัสสนาทีปนีฏีกา.
อโนทิสฺสก : ค. ไม่จำกัด, ไม่เจาะจง
อโนธิ : (วิ.) ไม่เจาะจง.น+โอธิ.
อโนนมนฺต : ค. ซึ่งไม่น้อมลง, ซึ่งไม่เอนลง
อโนม : (วิ.) ไม่ทราม, งามดี.น+โอม.
อโนมชฺชติ : ก. ลูบ, ถู, ขัดสี
อโนมทสฺสี : (ปุ.) อโนมทัสสีพระนามพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง.
อโนมา : (อิต.) อโนมาชื่อแม่น้ำ.
อโนรปาร : ค. ไม่มีทั้งฝั่งข้างนี้และฝั่งข้างโน้น
อโนวสฺส : นป. ความไม่มีฝน, ความแห้งแล้ง
อโนวสฺสิก : ค. ซึ่งฝนรั่วรดไม่ได้
อโนสกฺกนา : อิต. ความไม่ท้อถอย
อโนสิต : ค. ๑. ซึ่งไม่อยู่อาศัยแล้ว ;
๒. ไปหาไม่ได้
อป : (อัพ. อุปสรรค)ปราศ, ปราศจาก, ไปจาก, หนี, หลีก, ไกล, พ้น, ไร้, กลับ, ลง, นินทา.ส.อป.
อปกฺกม : (ปุ.) การหนี, การถอยหนี, การล่าถอยวิ.อปวชฺเชตฺวากมนํอปกฺกโม.ส. อปกฺรมอปกฺรมณ.
อปกฺกมติ : ก. หนีไป, ไปปราศ
อปกฺขร : (ปุ.) เพลา, เพลารถ, เพลาเกวียน.
อปกฑฺฒติ : ก. ดึงไป, คร่าไป
อปกฑฺฒน : นป. การดึงไป, การคร่าไป
อปกตญฺญู : ค. อกตัญญู, ผู้ไม่รู้จักบุญคุณที่คนอื่นทำแก่ตน
อปกนฺตติ : ก. ตัดออก
อปกโรติ : ก. ทำร้าย, ทำผิด, ละเมิด, ขว้างทิ้ง
อปกสฺสติ : ก. ฉุดไป, นำออก, ย้าย
อปกสฺสนา : อิต. การฉุดไป, การขว้างไป
อปการ : (วิ.) ทำให้ผิดรูป, พิการ, น่าเกลียด.อป+กรฺธาตุณ ปัจ.
อปกิริตูน : กิต. ทำร้าย, ทำผิด
อปคจฺฉติ : ก. ไปปราศ, หลีกไป, กระเด็นออก
อปคพฺภ : (วิ.) ไม่ผุดไม่เกิด.
อปคม : ป. การหนีไป, การไปปราศ
อปคา : (อิต.) แม่น้ำ, ลำน้ำ (ทางน้ำที่ใหญ่ยาว)ส. อปคา.
อปงฺค : ป. ขอบตานอก, หางตา
อปจฺจ : (นปุ.) เหล่ากอ, เทือกเถาเหล่ากอ, เชื้อสาย, หว่านเครือ, ลูกหลาน, ลูก, บุตร.วิ.นรเกนปตติอเนนปชาชาเตนาติอปจฺจํ.
อปจฺจกฺข : (วิ.) ไม่แจ้ง, ไม่ปรากฎ.ปจฺจกฺข-วิปริตํอปจฺจกฺขํ.
อปจฺฉปุริม : ค. ไม่ก่อนไม่หลัง
อปจย : (ปุ.) การเคราพ, การบูชา.อปปุพฺโพ, จายุ ปูชายํ, อ. รัสสะอาเป็นอ.ส. อปจย.
อปจยคามี : ค. ถึงความเสื่อม, ไปสู่ความเสื่อม
อปจยอปจฺจย : (ปุ.) ความสิ้นไป, ความหมดไป, ความฉิบหาย.อปปุพฺโพ, จิจีวาจเย, อ.
อปจย อปจฺจย : (ปุ.) ความสิ้นไป, ความหมด ไป, ความฉิบหาย. อปปุพฺโพ, จิ จี วา จเย, อ.
อปจายก, อปจายิก, อปจายี : ค. ผู้นอบน้อม, ผู้เคารพนับถือ
อปจายติ : ก. เคารพ, ยำเกรง, นับถือ
อปจายน : (นปุ.) การแสดงความเคราพ, การนับถือ, การประพฤติถ่อมตน, การอ่อนน้อม, ความประพฤติถ่อมตน, ฯลฯ.อป+จายุธาตุ ยุ ปัจ.ส. อปจายน.
อปจายนมย : (วิ.) สำเร็จแล้วด้วยความประพฤติถ่อมตน, สำเร็จแล้วด้วยความประพฤติอ่อนน้อมแก่ผู้ใหญ่.