อุจฺฉุรส : (ปุ.) รสแห่งอ้อย, น้ำอ้อยงบ.
อุจฺฉุรโสท : (ปุ.) อุจฉุรโสทะ ชื่อทะเล?
อุจฺฉูน : ค. บวม, พอง, อ้วนฉุ
อุจฺเฉท : (ปุ.) การตัดขาด, การขาดสิ้น, การ ขาดสูญ, ความตัดขาด, ฯลฯ. อุปุพฺโพ, ฉิทฺ เฉทเน, โณ.
อุจฺเฉททิฏฐิ : อิต. ความเห็นว่าตายแล้วขาดสูญ
อุจฺเฉทฺทิฏฺฐิ : (อิต.) ความเห็นว่าขาดสูญ, อุจเฉททิฏฐิ คือ ความเห็นว่า คนและสัตว์ ตายแล้ว ไม่มีปฏิสนธิวิญญาณ คือขาดสูญ ไม่เกิดอีก ความเห็นนี้ปฏิเสธกัมมวัฏ.
อุจฺเฉทวาที : นป. ผู้มีวาทะว่าขาดสูญ
อุจิต : ค. เหมาะสม, สะดวก, คล่อง
อุชฺชคฺฆติ : ก. หัวเราะลั่น, หัวเราะดัง
อุชฺชงฺคล : (นปุ.) ที่เป็นที่ขาดเขินแห่งน้ำ, ที่ ดอน, อุทก+ชงฺคล ลบ ทก ซ้อน ชฺ.
อุชฺชริ : (ปุ.) ไม้เป้ง.
อุชฺชล : ค. โชติช่วง, โพลง, แจ่ม
อุชฺชลติ : ก. โพลงขึ้น, รุ่งเรือง, โชติช่วง
อุชฺชลน : นป. การลุกโพลง, ความรุ่งเรือง
อุชฺชวติ : ก. รีบเร่ง, ไปทวนกระแส
อุชฺชวนิกา : อิต. การแล่นทวนกระแส, การแล่นเรือทวนน้ำ
อุชฺชหติ : ก. สละ, ละทิ้ง, เลิก
อุชฺชุ, อุชฺชุก :
ค. ดู อุชุ
อุชฺเชนิ อุชฺเชนี : (อิต.) อุชเชนี ชื่อนคร พิเศษของอินเดียโบราณ ๑ ใน ๒๐ วิ. อุคฺคํ ริปุ ชยติ ยตฺถ สา อุชฺเชนี. อุคฺคปุพฺโพ, ชี ชเย, ยุ. ลบ คฺค ซ้อน ช. อิ อี อิต.
อุชฺเชนี : อิต. ชื่อเมืองในอินเดีย
อุชฺโชต : (ปุ.) แสงสว่าง. วิ. อนฺธการํ วิทฺธํ เสนฺโต โชเตตีติ อุชฺโชโต. อุปุพฺโพ, ชุตฺ ทิตฺติยํ, โณ, ชฺสํโยโค.
อุชฺโชเตติ : ก. ส่องสว่าง, กระจ่าง, ลุกโพลง
อุชฺฌคฺคิกา : อิต. การหัวเราะดัง
อุชฺฌตฺติ : (อิต.) การเพ่งโทษ, ฯลฯ, ความเพ่งโทษ, ฯลฯ. ติ ปัจ.
อุชฺฌติ : ก. ทอดทิ้ง, ปัดออก, เช็ดออก
อุชฺฌน อุชฺฌาน : (นปุ.) การเพ่งโทษ, การ ยกโทษ, การติเตียน, การโพทนา, ความเพ่ง โทษ, ฯลฯ. อุปุพฺโพ, เฌ จินฺตายํ, ยุ.
อุชฺฌานสญฺญี : ค. ผู้มีเจตนาร้าย, มีจิตแสวงหาเรื่องที่จะกล่าวโทษ
อุชฺฌาปน : นป. การเพ่งโทษ, การใส่ร้าย
อุชฺฌาปนก : (นปุ.) ความเป็นผู้ให้เพ่งโทษ, ฯลฯ.
อุชฺฌาเปติ : ก. ให้เพ่งโทษ, ให้ติเตียน, ให้โพนทะนา
อุชฺฌายติ : ก. เพ่งเล็ง, ใส่ร้าย, บ่นว่า
อุชฺฌายน : (นปุ.) การเพ่งโทษ, ฯลฯ, ความเพ่งโทษ, ฯลฯ. แปลง เอ ที่ เฌ เป็น อาย.
อุชฺฌิต : กิต. ถูกสละ, ถูกละทิ้ง, ถูกโยนทิ้ง
อุชณฺฑ : (ปุ.) โรงยาว, โรงแถว, ศาลายาว,
อุชุ : (วิ.) ตรง, ซื่อ, ซื่อตรง, งาม, อรชร (งาม). วิ. อรติ อกุฏิลภาเวน ปวตฺตตีติ อุชุ. อรฺ คมเน, ชุ, อรสฺส อุ, อชฺ คมเน วา, อุ, อสฺสุ. อถวา, อุชุ อชฺชเว, อุ. ส. ฤชุ.
อุชุ : ก. วิ. อย่างตรง, อย่างซื่อตรง
อุชุก : (วิ.) ตรง, ซื่อ, ซื่อตรง, งาม. ก สกัด.
อุชุกมฺม : (นปุ.) กรรมตรง. วิ. อตฺตโน ปจฺจเยหิ อุชุ กรียตีติ อุชุกมฺมํ.
อุชุคตา : อิต. ความตรง, ความซื่อตรง
อุชุตา : (อิต.) ความเป็นแห่งคนตรง, ฯลฯ. ตา ปัจ.
อุชุปฏิปนฺน : (วิ.) ปฏิบัติตรงแล้ว, ปฏิบัติตรง, ปฏิบัติตรงต่อพระธรรมวินัย.
อุชุเลขก อุชุภณฺฑ : (ปุ.) ไม้บรรทัด.
อุชุ อุชุก : (ปุ.) คนตรง, ฯลฯ, ความตรง, ฯลฯ. ส. อารฺชว.
อุชุ, - อุชุก : ค. ตรง, ซื่อตรง
อุญฺฉ : (วิ.) เสาะหา, แสวงหา, ค้นหา.
อุญฺฉติ : ก. เสาะหา, แสวงหา, รวบรวมเสบียง
อุญฺฉน : (นปุ.) การเสาะหา, ฯลฯ, ภิกษา. อุฉิ อุญฺเฉ, อ, ยุ.
อุญฺฉา : (อิต.) การเสาะหา, ฯลฯ, ภิกษา. อุฉิ อุญฺเฉ, อ, ยุ.
อุญฺฉาจริยา : อิต. การเที่ยวขอทานเลี้ยงชีพ