อุสฺสีทติ : ก. เกย (บก)
อุสฺสีสก : (วิ.) อันเป็นไปในเบื้องบนแห่งศรีษะ, อันเป็นเบื้องบนแห่งศรีษะ (หัว นอน).
อุสฺสีสกปสฺส : (นปุ.) ข้างอันเป็นไปในเบื้อง บนแห่งศรีษะ, ข้างหัวนอน.
อุสฺสุก : ค. ผู้ขวนขวาย, ผู้กระตือรือร้น
อุสฺสุกฺก : นป. ความพยายาม, ความขวนขวาย
อุสฺสุกฺกติ : ก. ความขวนขวาย, พยายาม
อุสฺสุกฺกาเปติ : ก. ให้ขวนขวาย, ชักนำ, ปลุกใจ
อุสฺสุก อุสฺสุกฺก : (วิ.) ผู้ขวนขวาย, ผู้ขะมัก- เขม้น, ผู้กระตือรือร้น. อิฏฺฐ ตฺเถ อภิมต ปฺปโยชเน อุยฺยุโต ปุคฺคโล อุสฺสุโก นาม. ฏีกาอภิฯ.
อุสฺสุกิต : ค. ผู้ขวนขวาย, มักใช้ในรูปปฏิเสธเป็น อนุสฺสุกิต ไม่ขวนขวาย
อุสฺสุกี : ค. ผู้ประสงค์
อุสฺสุต : ค. อันทำให้แปดเปื้อน, อันเต็มไปด้วยราคะ
อุสฺสุยนา อุสฺสูยนา : (อิต.) กิริยาที่ขึ้งเคียด, กิริยาที่ชิงชัง, ความขึ้งเคียด, ความชิงชัง, ความโกรธ. อุสูยฺ โทสาวิกรเณ, ยุ. ซ้อน สฺ ศัพท์ ต้นรัสสะ.
อุสฺสุยิตตฺตา : (อิต.) ความเป็นแห่งคนริษยา, ความเป็นแห่งคนขึ้งเคียด, ฯลฯ.
อุสฺสุร อุสฺสูร : (ปุ.) กาลมีพระอาทิตย์ในเบื้อง บน, กาลสาย, เวลาสาย. วิ. อุปริ ภโว สุโร สูโร วา ยสฺมึ โส อุสฺสุโร อุสฺสูโร วา.
อุสฺสุสฺสติ : ก. แห้ง, ระเหยไป
อุสฺสูร : นป. พระอาทิตย์
อุสฺสูรเสยฺยา : (อิต.) การนอนมีพระอาทิตย์ ในเบื้องบน, การนอนสาย (ตื่นนอนสาย), ความเป็นคนนอนสาย (ตื่นสาย), ความเป็นผู้นอนสาย.
อุสฺเสติ : ก. ลุกขึ้น, ขึ้น
อุสฺเสเนติ : ก. ชักมาใกล้ตัวเอง, เป็นมิตร
อุสฺเสฬฺเหติ : ก. เป่านกหวีด, เป่าปาก
อุสฺโสต : ค. มีกระแสเบื้องบน
อุสฺโสฬฺหิ : (อิต.) ความเพียรยิ่ง วิ. อุ ปพาฬฺหํ ทุกฺกรกมฺมํ สหติ ยายาติ อุสฺโสฬหิ. อุปุพฺ โพ, สห ปสหเน, โฬฺห, สหสฺส โส. อุสฺ สาหานํ อูหาติ วา อุสฺโสฬฺหิ. อุสฺสาห+อูหา แปลง อา ที่ศัพท์ อุสฺสาห เป็น โอ และ ลบ ห ลบ อู แห่ง อูหา แปลง หฺ เป็น ฬฺห อี อิต. รัสสะ เป็น อิ ฎีกาอภิฯ ไม่ รัสสะ ได้รูปเป็น อุสฺโสฬฺหี วิเคราะห์แรก ฎีกาอภิฯ แปลง สห เป็น โสฬฺห.
อุสฺโสฬฺหิกา : อิต. มีความพยายาม, มีความเพียร
อุสา : อิต. อาหาร; แม่วัว; ความร้อน; กลางคืน
อุสิร : ป., นป. แฝก, หญ้าคมบาง
อุสีร : (นปุ.) แฝก, หญ้าแฝก, รากแฝก, หญ้า คมบาง, หญ้าไทร. วสฺ กนฺติยํ, อีโร, วสฺสุ (แปลง ว เป็น อุ.), อุสฺ ทาเห วา, อีโร. อุสุ
อุสุ : ป., อิต. ธนู, ศร
อุสุการ : (ปุ.) ช่างทำลูกศร, ฯลฯ, ช่างทำศร, ฯลฯ, ช่างศร, ช่างปืน. วิ. อุสุ กโรตีติ อุสุกาโร.
อุสุม : (ปุ.) ไอ, ไอน้ำ, ไออุ่น, ไอชุ่ม, ไออบ, ความร้อน, ฤดูร้อน, อรสุม. เรียกพยัญชนะ ที่มีลมเสียดแทรกออกมาตามฟัน ว่ามีเสียง อรสุม ได้แก่เสียง ศ, ษ, ส. ส.อุษฺม อุษมนฺ.
อุสุมา : (อิต.) แปลเหมือน อุสุม. อุสฺ ทาเห, โม, อสฺสุ.
อุสุยฺยก : ค. ผู้ริษยา, ผู้ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี
อุสุยฺยก อุสฺสู อุสูยก : (วิ.) ผู้ริษยา, ผู้ขึ้งเคียด, ผู้โกรธ, ผู้ชิงชัง.
อุสุยฺยติ : ก. ริษยา, ไม่อยากให้คนอื่นได้ดี
อุสุยฺยนา : อิต. ความริษยา, ความไม่อยากให้คนอื่นได้ดี
อุสุยา อุสฺสูยา อุสูยา : (อิต.) ความริษยา, ฯลฯ. อุสูยฺ โทสาวิกรเณ, อ.
อุสุวฑฺฒกี : (ปุ.) ช่างทำลูกศร. ฯลฯ.
อุหุกาป อุหุงฺกาป : (ปุ.) นกเค้า, ฯลฯ. กา สทฺเท, โป.
อุหุการ อุหุงฺการ : (ปุ.) นกเค้า, นกเค้าแมว, นกฮูก, นกแสก. วิ. อุหุ มิติ สทฺทํ กโรตีติ อุหุกาโร. อุหุ ปุพฺโพ, กรฺ กรเณ, โณ.
อุหุงฺกร : ป. นกฮูก, นกเค้าแมว
อุฬาร : (วิ.) ใหญ่, ใหญ่โต, ยิ่ง, ยิ่งใหญ่, ประเสริฐ, เลิศ, เลิศล้น, กว้างขวาง, แพร่หลาย, ไพเราะ, หยาบ (ไม่ละเอียด), โอฬาร. วิ. อุฬนํ อุคฺคมนํ วิปุลคมนํ อุฬารํ. อุลฺ อุคฺคมเน, อาโร, ลสฺส ฬตฺตํ. ส. อุทาร.
อุฬารตา : อิต. ความโอฬาร, ความยิ่งใหญ่, ความประเสริฐ
อุฬารปูชาธมฺมสฺสวนทีปมาลากรณาทิ : (วิ.) (บุญ) มีอันบูชาด้วยสักการะอันยิ่งและอัน ฟังซึ่งธรรม และอันทำซึ่งประทีป และ ระเบียบ เป็นต้น.
อุฬุ : (อิต.) ดาว วิ. อุลยตีติ อุลู. อุลูเอว อุฬุ. อุลฺ คมเน, อู. รัสสะ อู เป็น อุ. ฎีกาอภิฯ ลง อุ ปัจ. เป็น นปุ. บ้าง.
อุฬุก อุฬุงฺก : (ปุ.) แปลเหมือน อุหุการ. อุหุ บทหน้า กา ธาตุ ในความร้อง อ ปัจ. แปลง ห เป็น ฬ เป็น อุลุงฺก อุฬูก บ้าง.