อาพาเธติ : ก. กดขี่, ข่มเหง, เบียดเบียน, รังแก
อาพิล : ค. ขุ่นมัว, ข้น, ถูกรบกวน
อาภต : (นปุ.) ทรัพย์.อาปุพฺโพ, ภรฺธารณโปสเนสุ, โต.
อาภรณ : (นปุ.) อลังการเครื่องยังอวัยะให้เต็มทั่ว, เครื่องประดับ, เครื่องแต่ง, เครื่องตกแต่ง, เครื่องแต่งกาย, เครื่องอาภรณ์.วิ.อาภริยเตตนฺตฺยาภรณํ.อาปุพฺโพ, ภรฺธารเณ, ยุ.ส. อาภรณ.
อาภรติ : ก. นำมา, พามา
อาภสฺสร : (วิ.) เป็นแดนซ่านออกแห่งรัศมี, ผู้มีรัศมีซ่านออกจากกาย, สว่าง, สุกใส, เปล่งปลั่ง.
อาภสฺสรพฺรหฺม : ป. อาภัสสรพรหม, ชื่อพรหมโลกชั้นหนึ่ง, พรหมที่มีแสงสว่างสุกใสซ่านออกจากกาย
อาภา : (อิต.) รัศมีอันรุ่งเรืองโดยยิ่ง, รัศมี, แสงแสงสว่าง, ความสว่างความรุ่งเรือง. อาปุพฺโพ, ภา ทิตฺติยํ, อ.อภิฯ ลง กฺวิปัจ. ส.อาภา
อาภากร : (ปุ.) พระอาทิตย์วิ.อาภํกโรตีติ อาภากโร.อาภายวาอากโรอาภากโร.อาภานํกโรตีติอาภากโร.อาภานปุพฺโพกรฺกรเณ, อ.ลบน.
อาภาติ : ก. ส่องแสง, เปล่งรัศมี
อาภาน : (นปุ.) รัศมี, ฯลฯ.อา+ภา+ยุปัจ.
อาภาเวติ : ก. ให้เจริญ, ให้งอกงาม, ดำเนิน
อาภาส : (ปุ.) รัศมี, ฯลฯ.อา+ภา+ส ปัจ. ส. อาภาส.
อาภิเจตสิก : ค. ผู้มีความคิดนึกอันแจ่มใส, มีความนึกคิดสูง
อาภิโทสิก : ค. เนื่องด้วยเย็นวานนี้, ตอนเย็น, ที่บูดเน่า, ค้างคืน
อาภิธมฺมิก : (วิ.) ประกอบด้วยพระอภิธรรม.วิ.อภิธมฺเมนนิยุตฺโตอาภิธมฺมิโก (ปิฏโกคมฺภึโร). ผู้เรียนพระอภิธรรมวิ. อภิธมฺมํอธิเต-ติอาภิธมฺมิโก.ผู้สวดพระอภิธรรมณิก ปัจตรัต๎ยาทิตัท.
อาภินฺทติ : ก. ตัด, ฟัน, บั่นทอน
อาภิสมาจาริก : (นปุ.) ข้อควรประพฤติเกี่ยวกับขนบธรรมเนียมอันดี, ข้อควรประพฤติเกี่ยวกับมรรยาทอันดี.วิ. อภิสมาจาเรภวํอาภิ-สมาจาริกํ.ณิกปัจ.
อาภิเสสิก : ค. เกี่ยวกับอภิเษก, เกี่ยวกับพิธีราชาภิเษก
อาภุชติ : ก. คู้เข้า, นั่งคู้ (บัลลังก์) , นั่งขัดสมาธิ
อาภุชน : นป. การขด, การคู้, การนั่งขัดสมาธิ
อาภุชี : (อิต.) ไม้เสม็ด, ไม้แสม, ไม้ราชดัด.อาภุชิตตจวนฺตตายอาภุชี.
อาภุชี, อาภุชฺชิ : อิต. ไม้เสม็ด, ไม้แสม, ไม้ราชดัด
อาภุญฺชติ : ก. กิน, เสวย, เสพ
อาภุญฺชน : นป. การกิน, การเสวย, การเสพ
อาภุส : (วิ.) กล้า, ยิ่ง, เกิน.
อาภุโส : (อัพ. นิบาต) โดยยิ่ง.
อาเภติ : ก. ส่องแสง
อาโภค : (ปุ.) ความบริบรูณ์, ความสำเร็จ, ความคำนึง, ความคิด, ความคิดนึก, ความรำพึง, ความผูกใจไว้, ความหวนระ-ลึก, ความไม่มีโทสะ.อาปุพฺโพ, ภุชฺปาลนชฺโฌหาเรสุ, โณ.ส. อาโภค.
อาม : (ปุ.) มะม่วงดิบ.อลฺเกลฺทเน, โณ, ลสฺสโม.
อามกธญฺญ : นป. ข้าวดิบ, ข้าวเปลือก, ข้าวที่ยังไม่ได้ซ้อมตำ
อามกสาก : ป., นป. ผักดิบ, ผักสด
อามกสุสาน : (นปุ.) ป่าช้าผีดิบ.
อามฏฺฐ : กิต. ลูบคลำแล้ว, ถูกต้องแล้ว, จับถือแล้ว
อามณฺฑ : (ปุ.) ไม้ละหุ่ง, เทพทาโรชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่ง เปลือกหอมใช้ทำยา, แฟงชื่อไม้เถาชนิดหนึ่งมีผลกลมยาวแต่ผลเล็กกว่าฟักวิ.อามํวาตํทายตีติอามณฺโฑ.อามปุพฺ-โพ, ทา อวขณฺฑเน, อ, ทสฺส โฑ.ลงนิคคหิตอาคมแล้วแปลงเป็นณฺอถวา, อาปุพฺโฑ, มณฺฑฺภูสเน, อ. อีสํปสนฺนเตล-ตายอามฌฺโฑ.ส.อามณฺฑ.
อามณฺฑลิย, - ลิก : นป. การวนเวียน, การปั่นป่วน, การรวนเร
อามตฺติก : นป. ภาชนะดิน, เครื่องปั้นดินเผา
อามตฺติกาปณ : นป. ร้านขายเครื่องปั้นดินเผา
อามทฺทน : นป. การขยี้, การบด, การนวด, การขยำ
อามนฺต : ค. ถูกร้องเรียก, ถูกถามหา, ได้รับเชิญ
อามนฺตน : (นปุ.) การเรียก, การร้องเรียก, การเชิญ, การเชื้อเชิญ, การบอกโดยการทำต่อหน้า, การบอกต่อหน้า.วิ.อภิมุขํกตฺวามนฺตนํอามนฺตนํ.ลบภิมุขเหลืออแล้วทีฆะ.
อามนฺตนก : ค. ผู้ร้องเรียก, ผู้เชื้อเชิญ, ผู้ปรึกษา
อามนฺเตติ : ก. เรียก, ร้องเรียก, เชื้อเชิญ; ปรึกษา
อามย : (ปุ.) ความเจ็บไข้, ความป่วยไข้, ความไม่สบาย, โรค.วิ.อามยติรุชฺชตีติอามโย.อาปุพฺโพ, มยฺคติมฺหิ, อ. อาภุโส มิโนติอตฺตสมงฺคีนนฺติวาอามโย.อาปุพฺโพ, มิหึสายํ, โณ.อมฺวาโรเค, โย, ทีโฆ.ส. อามย.
อามลก : (ปุ.) มะขามป้อม, สมอ, อาปุพฺโพ, มลฺธารเณ, ณวุ.
อามลกี : (ปุ. อิต.) มะขามป้อม, สมอ.
อามสติ : ก. แตะต้อง, ลูบคลำ, ถู
อามสน : นป. การแตะต้อง, การลูบคลำ, การถู
อามสนา : (อิต.) การจับต้องการถูกต้อง, การถือมั่น, การถือเอามั่น, การคลำ, การลูบคลำ, ความจับต้อง, ฯลฯ.อาปุพฺโพ, มสฺอามสเน, อ, โณ, ยุ.