อพฺภ : (นปุ.) กลางหาว.วิ.นภมตีติอพฺภํ.นปุพฺโพ, ภมุอนาวฏฺฐาเน, กฺวิ, มุโลโป, พฺสํโยโค
อพฺภก : (นปุ.) แม่เหล็ก, แก้วเพทาย.วิ.อพฺภ-มิวกายเตราชเตติอพภกํ.ก สกัด.
อพฺภกฺขาติ : ก. กล่าวตู่, กล่าวคัดค้าน
อพฺภกฺขาน : (นปุ.) การกล่าวตู่, การกล่าวครอบงำ, การกล่าวข่มขี่, คำกล่าวตู่, ฯลฯ, คำกล่าวหาความ.อภิ+อกฺขานแปลงอิเป็นยรวมเป็นภฺยแปลงภฺยเป็นพฺภ.หรือแปลงอภิเป็นอพฺภ. อสฺจเจนอกฺขานํอพฺภกฺขานํ.ตุจฺฉภาสนํอพฺภกฺขานํนาม.
อพฺภกุฏิก : ค. เบิกบาน, ไม่เคร่งขรึม, ไม่หน้านิ่วคิ้วขมวด
อพฺภกูฏ : นป. หัวหรือยอดเมฆพายุ
อพฺภฆน : (ปุ.) กลีบแห่งเมฆ, กลีบเมฆ.
อพฺภจฺฉาทิต : กิต. คลุมแล้ว, ปกปิดแล้ว
อพฺภญฺชติ : ก. ทา, ไล้, เจิม
อพฺภญฺชน : (นปุ.) การฉาบ, การทา, การไล้, การทายา.อภิปุพฺโพ, อญฺชฺมกฺขเณ, ยุ.
อพฺภตฺตน : นป. เครื่องขัดสี, แปรง
อพฺภตฺถ : นป. อพฺภตฺถตา, อิต. ความฉิบหาย, ความตั้งอยู่ไม่ได้
อพฺภติก : ค. ตำแหน่งสูง, ฐานันดรสูง, นำมาแล้ว, หามาได้แล้ว
อพฺภติกฺกนฺต : กิต. ผู้ก้าวล่วง, ผู้จากไป
อพฺภติเรก : ค. มากเกิน, เหลือเฟือ
อพฺภตีต : ค., กิต. ล่วงไป, ก้าวล่วง, ละเมิด, ทอดทิ้ง
อพฺภนฺตร : (วิ.) มีในระหว่าง.
อพฺภนฺตริก : ค. สนิทสนม, ไว้ใจ, เชื่อใจ
อพฺภนฺติ : อิต. อากาศ, เมฆ
อพฺภนุชานาติ : ก. ยินยอม, เห็นชอบด้วย
อพฺภนุโมทติ : ก. อนุโมทนายิ่ง, ยินดีด้วยยิ่ง
อพฺภนุโมทนา : อิต. การอนุโมทนายิ่ง, ความยินดียิ่งเมื่อได้บำเพ็ญกุศุลแล้ว
อพฺภปฏล : นป. กลุ่มเมฆ, ก้อนเมฆ
อพฺภมุตฺต : ค. พ้นจากเมฆ, ปราศจากเมฆ
อพฺภยานอพฺภยายาน : (นปุ.) คานหามทอง.
อพฺภยาน อพฺภยายาน : (นปุ.) คานหามทอง.
อพฺภากุฏิก : (วิ.) มิใช่ผู้สยิ้วหน้า, ผู้ไม่สยิวหน้า
อพฺภาคต : ค. แขก, คนแปลกหน้า, ผู้มาถึงแล้ว
อพฺภาคมน : นป. การมาถึง, การมาสู่
อพฺภาฆาต : นป. ตะแลงแกง, ที่ประหารชีวิต
อพฺภาจิกฺขติ : ก. กล่าวตู่, กล่าวใส่ร้าย
อพฺภาจิกฺขน : (นปุ.) การกล่าวตู่, ฯลฯ, คำกล่าวตู่, ฯลฯ.อภิอาบทหน้าจิกฺขฺธาตุในความกล่าวยุปัจ.
อพฺภาน : (นปุ.) การเรียกเข้า, การชักกลับมา, การรับรอง, ความรับรอง, อัพภาน.การสวดเมื่อภิกษุต้องอาบัติสังฆาทิเสสซึ่งได้ประพฤติมานัสครบ๖ราตรีหรือประพฤติมานัสและอยู่ปริวาสแล้วเพื่อให้กลับเป็นผู้บริสุทธิ์เรียกว่าสวดอัพภาน.
อพฺภามตฺต : ค. น่ากลัว, ใหญ่โต, (มีขนาดเท่าก้อนเมฆ)
อพฺภาส : (ปุ.) การทวนซ้ำ, การซ้อนกัน, การซ้ำกัน, คำซ้ำ, คำซ้อนอัพภาสคือซ้ำหรือซ้อนอักษรลงหน้าคำ.ส.อพฺยาส.
อพฺภาหต : กิต. ถูกตี, ถูกจู่โจม
อพฺภาหน : นป. การดึง, การลาก (น้ำ)
อพฺภาหนติ : ก. กระทบ, จู่โจม
อพฺภิต, อพฺภีต : กิต. ถูกเรียกกลับเข้ามา
อพฺภุ : ป. ความไม่มีประโยชน์, เกียจคร้าน
อพฺภุ : อ. คำอุทาน เช่น ตายจริง !เอ้อเฮอ! น่ากลัวจริง !
อพฺภุกฺกิรณ : นป. การดึงออกมา, การพุ่งออก, การประพรม
อพฺภุกฺกิรติ : ก. ประพรม, ชำระล้าง
อพฺภุคฺคจฺฉติ : ก. โดดขึ้น, เหาะขึ้น, โผล่ขึ้น, กระจายไป, เลื่องลือไป
อพฺภุคฺคมน : นป. การโผล่ขึ้น, การเหาะขึ้น, การระบือไป
อพฺภุคฺคิรณ : นป. การยกขึ้น, การเงื้อง่าขึ้น
อพฺภุคฺคิรติ : ก. ยกขึ้น, กวัดแกว่ง
อพฺภุชฺชลน : นป. การพ่นไฟออก, การลุกโพลงขึ้น
อพฺภุฏฺฐาติ : ก. ลุกขึ้น, ก้าวต่อไป