หเว : (อัพ. นิบาต) จริง, แท้, แน่แท้, โดยแท้. เอกัง สัตถวาจา. แล เป็น ปทปูรณะ, เว้ย, โว้ย.
หส : (ปุ.) หงส์, ห่าน. วิ. หนฺติ อทฺธานนฺติ หํโส. หนฺ คติยํ, โส, นิคฺคหิตาคโม. ส. หัสํ.
หสติ : ก. หัวเราะ, ยินดี, รื่นเริง
หสติ :
ก. ดู หสติ, ชูชัน(ผม, ขน)
หสน : (นปุ.) การหัวเราะ, การร่าเริง, การสรวล (หัวเราะร่าเริง), การสรวลเส, การเสสรวล (หัวเราะเล่น), การเฮฮา. วิ. หสียเตติ หสนํ. หสฺ หสเน, ยุ. ส. หส, หสน.
หสน : (นปุ.) ความร่าเริง, ความรื่นเริง, ความอิ่มใจ. หสฺ หํสฺ วา ปีติยํ, อ, ยุ. ถ้าตั้ง หสฺ ธาตุ พึงลงนิคคหิตอาคม.
หสปาท : (วิ.) มีสีคล้ายเท้าหงส์ คือแดงปนเหลือง แดงเรื่อ หรือสีแดง ก็ว่า.
หสวตีนคร : (นปุ.) นครหงสวดี พระนครหงสาวี ชื่อเมืองหลวงของชาติมอณ.
หสฺส : (นปุ.) การหัวเราะ, ฯลฯ, หัสสะ( ร่าเริงตลก) ชื่อ นาฎยรส อย่างที่ ๕ ใน ๙ อย่าง. หสฺ+ณฺย ปัจ. อิ อาคม. ส. หสิต.
หสฺสรส : (ปุ.) รสหรรษา.
หสิต : (นปุ.) การหัวเราะ, ฯลฯ, วิ. หสนํ หสิตํ. ต ปัจ. อิ อาคม. ส. หสิต.
ห ห : (อัพ. นิบาต) แล.
ห โห : (อัพ. นิบาต) โอ แสดงการเชื้อเชิญร้อยเรียก.
หฬ : (ปุ.) การยกย่อง. หฬฺ สิลาฆายํ, อ.
หา : (อัพ. นิบาต) โอ้, อ้า, เหนื่อย, ลำบาก, เป็นทุกข์, แห้งใจ. เขทัตถวาจกนิบาต.
หาฎก : (นปุ.) ทอง, ทองคำ. วิ. หฎฺตีติ หาฎกํ. หฎฺ ทิตฺติยํ, ณฺวุ. ส. หาฎก.
หาฏก : นป. ทอง
หาน : (นปุ.) ความละ, ความสละ, ความวาง, ความปล่อย. หา จาเค, ยุ.
หานภาคิย : ค. เป็นไปในส่วนที่เสื่อม
หาน หานิ : (นปุ.) ความเสื่อม, ความสิ้น, ความเลว, ความทราม, ความทรุดโทรม. หา ปริหานิเน, ยุ, นิ.
หานิ : (อิต.) ความเสื่อม, ฯลฯ, ความทรุดโทรม, ความฉิบหาย. หา ปริหานิเย, ยุ. ลง ย ปัจ. ประจำหมวดธาตุ แปลง ยุ เป็น อน.
หาปก : ค. ผู้ทำให้เสื่อม
หาปน : นป. ความเสื่อม, ความลดลง
หายติ : ก. เสื่อม, ละ
หายน : (ปุ.) ปี. ชหติ ภาเวติ หายโน. หา จาเค, ยุ, ยฺ อาคโม. ปทตฺเถ ชหนฺโต อยตีติ วา หายโน. อยฺ คติยํ, ยุ.
หายี : ค. ผู้ละ, ผู้เสื่อม
หาร : (ปุ.) แก้วมุกดาที่ร้อยด้วยด้าย, สร้อยไข่มุก, สร้อยคอ, สายสร้อย. วิ. หรียเต มโน เยน โส หาโร. หรฺ หรเณ, โณ.
หารก : ค. ผู้นำไป
หาริ : ค. งาม, ดี
หาริย : ค. ควรหิ้วไปได้
หาริ หารี : (วิ.) งาม, งดงาม, น่าดู, น่ารัก, ดีนัก, เป็นที่ชอบใจ. วิ. หรติ จิตฺตนฺติ หาริ หารี วา. หรฺ หรเณ, อิณฺ, ณี วา. ส. หาริ.
หารี : (วิ.) ผู้ควารเพื่ออันนำไปซึ่งภาะระ วิ. ภารํ หริตุ ํ ยุตฺโตสีติ หารี. ณี ปัจ.
หาลิทฺท : (วิ.) อันบุคคลย้อมแล้วด้วยขมิ้น, ย้อมด้วยขมิ้น. วิ. หฺลิทฺทาย รตฺตํ หาลิทฺทํ, ณ ปัจ. ราคาทิตัท. มีสีเหลือง วิ. หลิทฺโท. อสฺส อตฺถีติ หาลิทฺทํ. ณ ปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
หาว : (ปุ.) การเยื้องกราย (การเดินอย่างมีท่างาม) เป็นกิริยาเสน่หาต่าง ๆ ของหญิง. วิ. หูยนฺเต ราคิโน อตฺราติ หาโว. หุ หวเน, โณ.
หาวกรณ : (วิ.) ย่างเยื้อง, เยื้องกราย, กรายกร, ฟ้อนรำ.
หาส : (วิ.) ยินดี, ร่าเริง, รื่นเริง, บันเทิง, เพลิน, สรวล, เสสรวล, เฮฮา, หัวเราะ. หสฺ หสเน, โณ.
หาสก : (ปุ.) คนยินดี, ฯลฯ, คนสนุก, คนตลก, คนขบขัน, ตลก, จำอวด. ณฺวุ ปัจ. ส. หาสก.
หาสกฺขย : (ปุ.) ความสิ้นความยินดี, ฯลฯ, ความลำบาก, ความเหน็ดเหนื่อย.
หาสติ : ก. หัวเราะ
หาสิต : กิต. หัวเราะแล้ว
หิ : (นปุ.) ทุกข์, ความทุกข์. หา ปริหานิเย, อิ.
หิกฺกา : (อิต.) การสะอึก. หิกฺกฺ อพฺยตฺตสทฺเท, อาโร, อ. อิตถิยํ อา. ส. หิกฺกา.
หิกฺการ : (ปุ.) การสะอึก. หิกฺกฺ อพฺยตฺตสทฺเท, อาโร, อ. อิตถิยํ อา. ส. หิกฺกา.
หิงฺคุ : (ปุ.) ต้นหิงคุ, ต้นมหาหิงคุ์.
หิงฺคุชาติ หิงฺคสิปาฎิกา : (อิต.) มหาหิงคุ์ ชื่อยางของต้นหิงคุ ใช้เป็นยาสมุนไพร. วิ โรคํ หึสนฺตํ คจฺฉตีติ หิงฺคุ.
หิงฺคุลก : นป., หิงฺคุลิ อิต. สีแดงชาด
หิงฺคุ หิงฺคุชตุ : (นปุ.) มหาหิงคุ์ ชื่อยางของต้นหิงคุ ใช้เป็นยาสมุนไพร. วิ โรคํ หึสนฺตํ คจฺฉตีติ หิงฺคุ.
หิต : (นปุ.) ความเจริญ, ความรุ่งเรือง. หิ. วุฑฺติยํ, โต.
หิตกฺกร : ค. ผู้ทำประโยชน์เกื้อกูล
หิตกร หิตกฺกร : (วิ.) ผู้ทำการเกื้อกูล, ผู้ทำประโยชน์เกื้อกูล, ผู้ทำการอุดหนุน.