ฆรทาสี : อิต. ทาสี, คนรับใช้หญิง
ฆรโปตก : (ปุ.) นกกระจอก.
ฆรพนฺธน : (นปุ.) เครื่องผูกคือเรือน, วัตถุ เป็นเครื่องผูกคือเรือน. วิ. ฆรํ เอว พนฺธนํ ฆรพนฺธนํ.
ฆรมานุส : ป. กลุ่มชนผู้อยู่ในเรือน
ฆรมุข : (นปุ.) ประตูของบ้าน, ประตูบ้าน, หน้ามุข.
ฆรเมสี : ป. ผู้ดูแลบ้าน, พ่อบ้าน, เจ้าของบ้าน
ฆรสนฺธิ : อิต. ที่ต่อหรือรอยแยกแห่งเรือน
ฆรสปฺป : (ปุ.) งูเรือน, งูกินหนู, งูเขียว. วิ. ฆเร สปฺโป ฆรสปฺโป. ฆเร วา นิวาโส สฺปโป ฆรสปฺโป.
ฆรสปฺปชาติก : (วิ.) ผู้มีชาติแห่งงูผู้อาศัยซึ่ง เรือน เป็น อิก ปัจ. ตทัสสัตถิตัท. มี ทุ. ตัป. และ ฉ. ตัป. เป็น ภายใน. ผู้ประกอบด้วย ชาติแห่งงูในเรือน เป็น ณิก ปัจ. ตรัต๎ยา- ทิตัท. มี ส. ตัป. และ ต.ตัป. เป็น ภายใน
ฆรสูกร : ป. หมู่บ้าน
ฆราชิร : นป. ลานบ้าน, สนามหน้าบ้าน
ฆราวาส : (ปุ.) การอยู่ครองซึ่งเรือน, คนอยู่ ครอบครองซึ่งเรือน, คนอยู่ครองเรือน, คนครองเรือน, ฆราวาส(คนที่มิใช่นักบวช)
ฆราวาสพนฺธน : (นปุ.) วัตถุเป็นเครื่องผูกคือ การอยู่ครอบครองซึ่งเรือน เป็น อว.ตัป มี ทุ.ตัป. เป็นภายใน.
ฆวน : (นปุ.) การประกาศ, การป่าวร้อง. ฆุ สทฺเท, ยุ.
ฆส : (วิ.) กิน, เคี้ยวกิน, กลืน, ผู้กิน, ฯลฯ. ฆส อทเน, อ.
ฆสฺต : ค. กลืนกินแล้ว, ใช้ในคำว่า “วงฺกฆสฺต” = กลืนกินขอแล้ว
ฆสติ : ก. กิน
ฆสติ : ก. ขัด, สี, ถู, บด; ยินดี, ชอบใจ, ร่าเริง
ฆสน : (นปุ.) การขัด, การสี, การเช็ด, การถู, การเคี้ยว, การกิน, การเคี้ยวกิน. ยุ ปัด
ฆสน : นป. การขัด, การสี, การถู, การบด
ฆสฺมร : (ปุ.) คนโลภอาหาร, คนตะกละ. ฆสฺ อทเน, มโร.
ฆสิ : ป. อาหาร
ฆาฏ : (ปุ.) การฆ่า, การฆ่าฟัน, การตี, การประหาร, การทำลาย, การกำจัด, การเบียดเบียน. ฆฏฺ หึสายํ, โณ. การรวมกัน, การติดต่อกัน, ต้นคอ, ท้ายทอย. ฆฏฺ สํฆาเต, โณ.
ฆาฏก : (ปุ.) ต้นมะขาม, ต้นมะกา, ต้นกระ- เบียน, ต้นมูกใหญ่. คนผู้ฆ่า. ฯลฯ หฏฺ หึสายํ, ณฺวุ. แปลง ห เป็น ฆ.
ฆาฏยติ : ก. ครูดสี, เสียดสี
ฆาต : (ปุ.) การฆ่า, ฯลฯ. หนฺ หึสายํ, โณ. ยุ, หนสฺส ฆาโต วิ. ฆาตนํ ฆาโต. ฆาตนํ ฆาตนํ.
ฆาตก : (ปุ.) คนผู้ฆ่า, ฯลฯ. หนฺ หึสายํ, ณฺวุ.
ฆาตกมฺม : (นปุ.) กรรมคือการฆ่า, การทำการฆ่า, การฆ่า, ฆาตกรรม (การฆ่าตัวตาย).
ฆาตน : (นปุ.) การฆ่า, ฯลฯ. หนฺ หึสายํ, โณ. ยุ, หนสฺส ฆาโต วิ. ฆาตนํ ฆาโต. ฆาตนํ ฆาตนํ.
ฆาติปกฺขี : ป. เหยี่ยวดำ
ฆาตุก : (วิ.) มีปกติเบียดเบียน, มีปกติคิดร้าย วิ. หนนสีโล หึสนสึโล ฆาตุโก. อุโก ณุโก วา.
ฆาเตตาย : (วิ.) ควรฆ่า วิ. ฆาเตตุ อรหตีติ ฆาเตตาโย. อาย หรือ ราย ปัจ. ลบ ตุ.
ฆาเตติ : ก. ฆ่า, ประหาร, ทำลาย, ปล้น
ฆาน : (นปุ.) จมูก วิ. ฆายติ คนฺโธปาทานํ กโรตีติ ฆานํ. ฆายนฺติ อเนนาติ วา ฆานํ. ฆา คนฺโธปาทาเน, ยุ.
ฆานธาตุ : อิต. ฆานธาตุ, ธาตุแห่งการรับรู้กลิ่น
ฆานปสาท : (ปุ.) ประสาทของจมูก, ฆาน- ประสาท (เส้นใยสำหรับรับความรู้สึก ทางจมูก).
ฆานโรค : ป. โรคจมูก
ฆานวิญฺญาณ : นป. การรับรู้กลิ่น
ฆานสมฺผสฺส : (ปุ.) การถูกต้องทางจมูก, ฆานสัมผัส.
ฆานายตน : นป. ฆานายตนะ, ฆานประสาท, สื่อกลางที่จมูกรับรู้กลิ่น
ฆานินฺทฺริย : (นปุ.) ความเป็นใหญ่ในการสูดดม อินทรีย์คือจมูก, ฆานินทรีย์ (สิ่งที่เป็น ใหญ่ในหน้าที่ดม).
ฆายติ : ก. ดม; สูด (กลิ่น)
ฆายน : (นปุ.) การดม, การสูดดม, การสูดกลิ่น, การจูบ. ฆา ธาตุ ย ปัจ. ประจำหมวด ธาตุ ยุ ปัจ.
ฆายนีย : ค. ควรดม, ควรสูด
ฆาวก : (ปุ.) คนผู้ประกาศ, คนผู้ป่าวร้อง, คน ผู้โฆษณา. ฆุ สทฺเท, ณฺวุ.
ฆาส : (ปุ.) การกิน, หญ้า, สวน, ไร่, ไร่หญ้า, หญ้าสัตว์กิน, เครื่องบริโภค, อาหาร, ข้าว. ฆสฺ อทเน, โณ.
ฆาสจฺฉาทน : นป. อาหารและเครื่องนุ่งห่ม
ฆาสจฺฉาทนาทิ : (วิ.) มีข้าวอันบุคคลพึงกินและ ผ้าเป็นเครื่องปกปิดเป็นต้น.
ฆาสหารก : ค. คนนำอาหารมา, คนหาบหญ้า