ฆฏี : อิต. หม้อน้ำ, ตุ่มน้ำ; นาฬิกา
ฆฏียติ : ก. อันเขาพยายาม, อันเขาสืบต่อ
ฆฏียนฺต : (นปุ.) ถัง, ถังมีสาย, ครุ, โพง (ชง โลง), ชงโลง, แครง ชื่อภาชนะสานสำ- หรับตักน้ำรดต้นไม้ รูปร่างคล้าย หอยแครง มีด้ามยาว. ฆฏีปุพฺโพ, ยา คติปาปุณเนสุ, อนฺโต อโต วา.
ฆฏีหฏาห, ฆฏีกปาล : นป. หม้อน้ำ, กะโหลกน้ำ
ฆเฏติ : ก. พยายาม, สืบต่อ, ต่อเนื่อง
ฆณ ฆน : (นปุ.) ฆณะ ฆนะ ชื่อองค์ที่ ๔ ใน ๕ องค์ของดุริยางค์, สัมมดาฬ เป็นต้น ชื่อ ฆณะ ฆนะ. หนฺ หึสายํ. อ, หสฺส โฆ. อภิ ฯ ลง ณ ปัจ. ศัพท์ต้น แปลง น เป็น ณ. สัมมดาฬ คือ ดาฬที่ทำด้วยไม้ สมฺมตาฬํ นาม กฏฺฐมยตาฬํ. กังสดาล ( ระฆังวง- เดือน ) คือ ดาฬที่ทำด้วยโลหะ กํสตาฬํ นาม โลหมยํ. สิลาตาฬะ คือดาฬที่ทำด้วย สิลาและแผ่นเหล็ก สิลาย จ อโยปฏฺเฏน จ วาทนตาฬํ สิลาตาฬํ. ฏีกาอภิฯ
ฆณฺฎา ฆณฺฏี : (อิต.) กระดิ่ง, ฆ้อง, ระฆัง. ฆฏิ ฆฏฺฏเน, อ, อี. นิคฺคหิ ตาคโม.
ฆณฺฏ : (ปุ.) กระดิ่ง, ฆ้อง, ระฆัง. ฆฏิ ฆฏฺฏเน, อ, อี. นิคฺคหิ ตาคโม.
ฆณฺฏา : อิต. ระฆัง
ฆณฺฏิก : (ปุ.) คนลาดตระเวน, คนผู้เที่ยวไป ด้วยจักร, คนผู้เที่ยวสดุดีเป็นหมู่. ฆณฺฏฺ ภาสเน, อิโก.
ฆณฺฏิก, - ฐิก : ป. คนลาดตระเวน
ฆณฺฑ : (ปุ.) กระดิ่ง, ฆ้อง, ระฆัง. ฆฑิ ฆฏฺฏเน, โฏ, นิคคหิตาคโม. ลบ ก ปัจ. ศัพท์หลัง อิ ปัจ.
ฆณฺฑก : (ปุ.) คนสั่นกระดิ่ง, คนตีระฆัง, คน เคาะระฆัง. ฆฑิ ธาตุ ณฺวุ ปัจ.
ฆณฺฑิ : (อิต.) กระดิ่ง, ฆ้อง, ระฆัง. ฆฑิ ฆฏฺฏเน, โฏ, นิคคหิตาคโม. ลบ ก ปัจ. ศัพท์หลัง อิ ปัจ.
ฆต : (นปุ.) ของเหลวที่เคี่ยวกลั่น, เนยใส, เปรียง. วิ. ฆรตีติ ฆตํ. ฆรฺ เสจเน, โต, รฺโลโป.
ฆตกุมารี : อิต. ต้นหางจระเข้
ฆตสิตฺต : ค. อันรดแล้วด้วยเนยใสหรือเปรียง
ฆตาสน : ป. ไฟ
ฆโตท : (ปุ.) ฆโตทะ ชื่อทะเลอย่างที่ ๔ ใน ๗ อย่าง ดู ขีรณฺณว.
ฆน : (วิ.) ไม่ขาด, หนา, ชิด, หยาบ, แข็ง, ตัน, ทึบ, แท่งทึบ, แน่นอน, ปึก, แผ่น, ล่ำ, เป็นก้อน, เป็นกลุ่ม, เป็นกลุ่มเป็นก้อน, หมด, สิ้น. หนฺ พนฺธเน, อ, หสฺส, โฆ.
ฆนกป : ป. ลูกเห็บ
ฆนกรกวสฺส : (นปุ.) ฝนอันบุคคลพึงถือเอา ด้วยมือโดยความเป็นก้อน, ฝนอันทำซึ่ง ความเป็นแท่ง, ฝนลูกเห็บ.
ฆนโกฏิม : (วิ.) มีอันทุบให้เป็นแท่ง, ควรแก่ การทุบให้เป็นแท่ง.
ฆนชาลา : อิต. สายฟ้า
ฆนตม : ๑. ป. ความมืดทึบ;
๒. ค. มืดทึบ, มืดมาก
ฆนนาภิ : ป. ควัน
ฆนปทวิ : อิต. ท้องฟ้า
ฆนปาสณฺฑ : ป. นกยูง
ฆนปุปฺผ : (นปุ.) เครื่องลาดขนสัตว์มีรูปดอก ไม้ติดกัน วิ. ฆนํ สนฺธิภูตํ ปุปฺผ เมตสฺสา- ติ ฆนปุปฺผํ.
ฆนมส : (นปุ.) เนื้อแท่ง, เนื้อล่ำ.
ฆนเมฆวสฺส : (นปุ.) ฝนอันเกิดจากเมฆเป็น ก้อน, ฝนลูกเห็บ.
ฆนสญฺญา : (อิต.) ความสำคัญว่าเป็นก้อน, ความเห็นว่าเป็นตัวเป็นตน.
ฆนสาร : (ปุ.) การบูร วิ. ฆโน หุตฺวา สรตีติ ฆนสาโร.
ฆนเสลปพฺพต : (ปุ.) ภูเขาเป็นวิหารแห่งหิน เป็นแท่ง, ภูเขาเป็นแท่งทึบ.
ฆนารุณ : ค. แดงเข้ม, แดงจัด
ฆโนปล : (นปุ.) ลูกเห็บ คือเม็ดน้ำแข็งที่ตกลง มาจากอากาศเมื่อฝนตก วิ. ฆนโต ฆนกาเล วา สญฺชาติ อุปสํ สิลา ฆโนปล.
ฆมฺม : (วิ.) ร้อน, อบอุ่น. ฆรฺ เสจเน, รมฺโม. ลบ รฺ และลบตัวเองคือ ร หรือลง ม ปัจ. แปลง รฺ เป็น มฺ
ฆมฺมชฺชุติ : ป. พระอาทิตย์
ฆมฺมชล : (นปุ.) น้ำอันเกิดจากความอบอุ่นใน กาย, เหงื่อ.
ฆมฺมติ : ก. ไป, ถึง
ฆมฺมาภิตตฺต : (วิ.) อันความร้อนแผดเผาแล้ว.
ฆมฺมาภิภูต, - ภิตตฺต : ค. อันความร้อนแผดเผาแล้ว, ถูกแผดเผาแล้ว
ฆร : (นปุ.) กล่อง, เรือน. วิ. ฆรติ กิเลสวสฺสํ เอตฺถาติ ฆรํ. ฆรฺ เสจเน, โณ. คยฺหตีติ วา ฆรํ. คหฺ คหเณ. โณ, คหสฺส ฆราเทโส. รูปฯ ๕๖๗.
ฆรกโปฏ : ป. นกพิราบบ้าน
ฆรกูฏ : (นปุ.) ช่อฟ้า ชื่อตัวไม้ที่ติดอยู่เบื้อง บนของหน้าบัน รูปร่างเหมือนหัวนาค ชู ขึ้นเบื้องบน.
ฆรโคลิกา : (อิต.) จิ้กจก, ตุ๊ดตู่ ชื่อสัตว์ชนิด หนึ่งคล้ายตุ๊กแก, ตุ๊กแก. วิ. ฆรสนฺนิสฺสิตา โคธา โคลิกา ฆรโคลิกา. แปลง ธ เป็น ล ก สกัด อิ อาคม. เป็น ฆรโคฬิกา บ้าง.
ฆรโคลิ (ฬิ) กา : อิต. จิ้งจก, ตุ๊กแก, ตุ๊ดตู่
ฆรณี : (อิต.) หญิงแม่เรือน, แม่เจ้าเรือน,ภริยา. วิ. ฆรํ เนตีติ ฆรณี. ฆรปุพฺโพ นี นเย, อ. นสฺส ณตฺตํ.
ฆรทฺวาร : นป. ประตูเรือน