ติโยชนภูมิ : (อิต.) ภาคพื้นมีโยชน์สาม.
ติโยชนสตปริมณฺฑล : (วิ.) มีร้อยแห่งโยชน์ สามเป็นปริมณฑล, มีปริมณฑลสามร้อย โยชน์.
ติร : (วิ.) ต่ำ, ต่ำต้อย,ต่ำทราม. ติรฺ อโธคติยํ, อ.
ติรกฺการ : (ปุ.) การทำให้ต่ำ, ฯลฯ, การดูแคลน, การดูหมิ่น, การดูถูก, ความดูแคลน, ฯลฯ. ส. ติรสฺการ.
ติรจฺฉ : ก. วิ. ขวาง, ไปผิดๆ , ไปขวางๆ
ติรจฺฉ ติรจฺฉาน : (วิ.) เดือนมืด, คืนเดือน มืด. วิ. ติมิสํ อุสฺสนฺนํ เอตถาติ ติมิสิกา ติมีสิกา วา.
ติรจฺฉาน : ป. ผู้ไปขวาง, สัตว์เดียรฉาน
ติรจฺฉานกถา : (อิต.) ติรัจฉานกถา ( ถ้อยคำที่ ไม่ควรพูด พูดนอกเรื่อง พูดไม่ได้เรื่อง ไม่ได้ราว).
ติรจฺฉานคต : (ปุ.) สัตว์ดิรัจฉาน วิ. ติรจฺฉาโน เอว ติรจฺฉานคโต. คต สกัด.
ติรจฺฉานชาต : (ปุ.) สัตว์ดิรัจฉาน. ชาตสกัด.
ติรจฺฉานโยนิ : (อิต.) กำเนิดแห่งสัตว์ดิรัจฉาน.
ติรจฺฉานโยนิก, - นิย : ค. ผู้เกิดในกำเนิดสัตว์เดียรัจฉาน
ติรจฺฉานวิชฺชา : (อิต.) วิชาขวาง, วิชาขวาง ทางไปนิพพาน, ติรัจฉานวิชา คือความรู้ที่ไร้สาระ ความรู้ที่ไม่เป็นประโยชน์ วิชาที่ไม่ทำตนให้พ้นจากทุกข์ซึ่งพระพุทธเจ้า ทรงห้ามมิให้ภิกษุ - สามเณรศึกษา เช่น วิชาทำเสน่ห์ยาแฝดเป็นต้น.
ติรตน : (นปุ.) รตนสาม, พระไตรรัตน์, พระ รัตนตรัย. วิ. ตีณิ รตนานิ ติรตนํ.
ติริม : (นปุ.) หมอก. ติรฺ อโธคติยํ, อิโย.
ติริย : (วิ.) ขวาง, กว้าง. ติรฺ อโธคติยํ, อิโย.
ติริย : (อัพ. นิบาต) ภายนอก, ขวาง, ปิด, โดยขว้าง, โดยกว้าง, โดยเบื้องขวาง, ใน เบื้องขวาง. รูปฯนามกัณฑ์ว่าเป็น สัตตมิยัตถนิบาต.
ติริยตรณ : นป. การข้ามอย่างขวางๆ
ติรีฏก : (นปุ.) เปลือกไม้. ตรฺ ตรเณ, อีโต, สกตฺเถ โก ตสฺส โฏ, อสฺสิ.
ติโร : (อัพ. นิบาต) ภายนอก, ขวาง, ปิด, โดยขวาง, ในเบื้องขวาง, ในภายนอก. รูปฯ นามกัณฑ์ว่าลงในอรรถสัตมี.
ติโรกฺการ : (ปุ.) การทำให้ต่ำ, ฯลฯ. ดู ติรกฺการ. ติรปุพฺโพ, กรฺ กรเณ, โณ แปลง อ ที่ ร เป็น โอ ซ้อน กฺ หรือ วิ. ติโรชานกรณํ ติโรกฺกาโร.
ติโรกฺข : ค. ผู้อยู่ภายนอก
ติโรกฑฺฑ : (นปุ.) ภายนอกแห่งฝา, ภายนอก ฝา, นอกฝา.
ติโรกรณี : (อิต.) ผ้าม่าน วิ. ติโร กรียติ ปถียติ ยาย สา ติโรกรณี. เวสฯ ๕๐๖ วิ. ติโร กโรนฺติ เอตายาติ ติโรกรณี.
ติโรกุฑฺฑ ติโรกุฑฺฑสุตฺต : (นปุ.) ติโรกุฑฑ สูตร.
ติโรคฺคาร : ป. การดูหมิ่น, การดูแคลน, ความไม่เอื้อเฟื้อ
ติโรคาม : ค. ภายนอกหมู่บ้าน
ติโรคุจฺฉิคต : ค. ผู้อยู่ภายนอกท้อง, ผู้คลอดแล้ว
ติโรคุฑฺฑ : นป. ภายนอกฝา, ภายนอกกำแพง
ติโรจน : (นปุ.) ความงดงามยิ่ง, ความรุ่งเรืองยิ่ง, ความสว่างไสวยิ่ง.
ติโรฉท : ป. ภายนอกที่กำบัง, ภายนอกม่าน
ติโรชนปท : ป. ชนบทนอก ๆ
ติโรธาน : (นปุ.) การปิด, การกำบัง. วิ. ติโร. ธรตีติ ติโรธานํ. ติโรปุพฺโพ, ธา ธารเณ, ยุ.
ติโรปพฺพต : (นปุ.) ภายนอกแห่งภูเขา, นอก ภูเขา, นอกเขา. วิ. ปพฺพตสฺส ปรภาโค ติโรปพฺพตํ รูปฯ ๓๒๓ .
ติโรปาการ : (นปุ.) ภายนอกแห่งกำแพง, ภายนอกกำแพง, นอกกำแพง.
ติโรภาว : ป. การซ่อน, การปิดบัง, การอำพราง
ติโรรฏฺฐ : ป. ต่างประเทศ, รัฐภายนอก
ติล : (ปุ.) กกงา, กองา, ต้นงา, พืชงา. ติลฺ สิเนหเน, อ.
ติลก : (วิ.) ตกกระ, เฉลิม, ยอด, เยี่ยม, เลิศ. ส. ติลก.
ติลกกฺก : ป. น้ำมันงา
ติลกฺขณ : (นปุ.) ลักษณะอันเป็นเครื่อง กำหนดสาม, ลักษณะสำหรับพิจารณา สาม, ลักษณะสาม, ไตรลักษณะ, ไตร- ลักษณ์ คือลักษณะที่เป็นสามัญทั่วไปแก่ สังขาร ทั้งหลายมี ๓ คือ อนิจฺจตา ทุกขฺตา อนตฺตตา. ส. ตฺริลกฺษณ ไตฺรลกฺษณฺ.
ติลกาฬก : (ปุ.) กระ, ไฝ ( เม็ดที่มีสีดำหรือ แดง ขึ้นอยู่ตามตัว), ขี้แมลงวัน ( จุดดำ เล็กๆขึ้นตามตัว). วิ. ติลานิ อิว กาฬโก ติลกาฬโก.
ติลตณฺฑุลสปฺปิผาณิตวตฺถจฺฉาทนาทิปุณฺณ : (วิ.) อันเต็มแล้วด้วยวัตถุ มีงาและข้าว สารและเนยใสและน้ำอ้อยและวัตถุเป็น เครื่องปกปิด มีผ้าเป็นต้น.
ติล ติลก : (นปุ.) เมล็ดงา.
ติลนิ : (ปุ.?) จอก, แหน ( ตั้งอยู่ในน้ำ ลอยอยู่ ในน้ำ). ตลฺ ปติฏฐยํ, นิ, อสฺสิ.
ติลปณฺณี : (ปุ.) จันทน์แดง วิ. ติลปฺปมาณ- ปณฺณยุตฺตตาย ติลปณฺณี.
ติลปิญฺญาก : ป. ขนมงา, ขนมทำด้วยเมล็ดหรือน้ำมันงา
ติลปิฏฺฐ : นป. แป้งงา, ขนมงา
ติลปูว : (ปุ.) ขนมคลุกงา.