สารที : (อิต.) ดองดึง, พลับพลึง. วิ. สรทกาเล สญฺชาตฺตา สารที. ณี ปัจ.
สารมฺก : (ปุ.) ความแข่งดี, ความเริ่ม, ความเริ่มแรก, ความริเริ่ม, ความแข่งขัน. สํ อา ปุพฺโฑ, รกฺ กรณวายามเนสุ. อ.
สารมฺภ : ป. การเริ่ม, การฉุนเฉียว, การโกรธ, การแข่งดี
สารมฺภกถา : (อิต.) ถ้อยคำอันเป็นไปกับความเริ่มแรก.
สารเมย : ป. สุนัข
สารเมยฺย : (ปุ.) หมา, สุนัข. วิ. สรมา สุนี, ตสฺส อปจฺจํ สารเมยฺโย. เณยฺย ปัจ.
สารส : (ปุ.) นกกระไน, นกตระไน, นกกระเต็น. วิ. สรติ กีเฎติ สารโส. สรฺ หึสายํ, โส, ทีโฆ จ.
สาราค : (ปุ.) ความกำหนัดหนัก, ความกำหนัดหนักแล้ว (แล้วเป็นคำเหน็บเข้ามา), ตัณหา. สํ+ราค ลบนิคคหิตแล้วฑีฆะ.
สาราณิย : (วิ.) อัน...พึงระลึก, อันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึก.
สาราณิยกร : (ปุ.) สาราณิยกร ชื่อบุคคลผู้ดำรงตำแหน่งเจ้าหน้าที่ของสมาคมหรือสถาบันการศึกษา มีหน้าที่อย่างบรรณธิการ.
สาราณิยธมฺม : (ปุ.) ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึก, สาราณิยธรรม(ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความระลึกถึงกันและกัน).
สาริก : (ปุ.) ต้นไม้, รัง, ต้นรัง, ต้นสาละ. วิ. สาหิ เภสชฺชาจริเยหิ นานาโรคสฺส ติกิจฺฉนตฺถาย ลายเตติ สาโล. สาสทฺโท อาจริเย, ลา อาทาเน, อ. เป็น สาฬ บ้าง. ส. สาล.
สาริผลก : นป. กระดานสกา
สารี : ค. ผู้เที่ยวไป, ผู้ระลึก
สารีริก : ๑. ค. เกี่ยวข้องกับร่างกาย;
๒. นป. กระดูก
สารุปฺป : ค. เหมาะ, สมควร
สาเรติ : ก. ระลึก, แล่นไป
สาล : ป. ต้นไม้จำพวกต้นรัง
สาลกณฺยานี : (อิต.) ไม้ขานาง.
สาลกลฺยาณ : (ปุ.) ไม้ขานาง.
สาลปณฺณี : (อิต.) บังโกรยตัวผู้. สาลปณฺณสทิสวิสฎตาย สาลปณฺณี. สาลํ โสภณยุตฺตํ ปณณ มสฺสาติ วา สาลปณฺณี.
สาลย : ค. มีความอาลัย
สาลว สาฬว : (ปุ.) โลท. ต้นโลท. วิ. สลติ ปวตฺตีติ สาลโว สาฬโว วา. สลฺ คมเน, อโว. แกงอ่อม ต้มยำ ก็แปล ?.
สาลา : (อิต.) เรือน, โรง, สาลา, ศาลา คือ เรือนที่ปลูกไว้ในวัด สำหรับเป็นที่ทำบุญประชุมฟังธรรมและศึกษาเล่าเรียน หรือเป็นที่ทำการของรัฐ เช่น ศาลากลางจังหวัด ศาลากระทรวง เป็นต้น หรือที่ปลูกไว้ริมทางเพื่อเป็นที่พักของคนเดินทาง สลฺ คมเน, อ, อิตฺถิยํ อา.
สาลากิย : นป. จักษุวิทยา
สาลิ : (ปุ.) ข้าวไม่มีแกลบ, ข้าวสาลี (ข้าวที่เพาะปลูกกันในประเทศหนาว). สาลฺ สิลาฆายํ, อิ. อถวา, เส เขตฺเต ลียติ อลฺลึยตีติ สาลิ, สปุพฺโพ, ลิ สิเลสเน, อิ. ว่าเป็น อิต. ก็มี.
สาลิก : (ปุ.) นกสาลิกา (ตัวผู้). นกขุนทองก็แปล.
สาลิกา : (อิต.) นกสาลิกา (ตัวเมีย).
สาลิจฺตกสิปฺป : นป. ศิลปในการดีดก้อนกรวด
สาลินี : (ปุ.) สาลินี ชื่อฉันท์อย่างหนึ่ง.
สาลุก : นป. เหง้าบัว
สาลูก : (นปุ.) ไหล (รากของพืชบางอย่างซึ่งเลื้อยหรือชอนไปแตกเป็นหน่อ). เหง้า, เหง้าบัว. วิ. สลติ โภชนตฺต มฺปยาตีติ สาลูกํ. สลฺ คมเน, อุโก, ทีโฆ.
สาลูร : (ปุ.) หมา, สุนัข. สรฺ หึสายํ, อูโร, สสฺส ลตฺตํ.
สาโลหิต : (ปุ.) คนผู้ร่วมสายเลือด, คนผู้ร่วมสายเลือดเดียวกัน, คนผู้นับเนืองในวงศ์ญาติ, ญาติสืบสาย, สาโลหิต, สายโลหิต. วิ. โลหิเตน สมฺพนฺโธ สาโลหิตโต. สมฺพนฺธสฺส สาเทโส, ปุพฺพนิปาโต จ. แปลง สมฺพนฺธ เป็น สา และตกไป (ยกไปไว้) ข้างหน้า.
สาว : (วิ.) ดำเหลือง, ดำแดง, น้ำตาลแก่.
สาวก : (วิ.) ผู้ฟัง, ผู้ฟังคำสั่งสอน.
สาวชฺช : (วิ.) อันเป็นไปกับด้วยโทษอันบัณฑิตพึงเว้น, อันเป็นไปกับด้วยโทษ, มีโทษ. สห+วชฺช แปลง สห เป็น สา.
สาวณ สาวน สาวณมาส สาวนมาส : (ปุ.) เดือนเก้า, สิงหาคม, เดือนสิงหาคม. วิ. สวเณน นกฺขตฺเตน ยุตโต มาโส สาวโณ.
สาวตฺติ : ป. ชื่อฉันท์
สาวตฺถิ : (อิต.) สาวัตถี ชื่อนครพิเศษของอินเดียโบราณ วิ. สวตฺถสฺส อิสิโน นิวาส นฎฐานตา สาวตฺถิ. สพฺพธน เมตฺถ อตฺถีติ วา สาวตฺถิ (เมืองที่มีทรัพย์ทั้งปวง). แปลง สพฺพธน เป็น สาว+อตฺถิก ลบ อีก ลง อิ ปัจ.
สาวตฺถี : อิต. เมืองหลวงของแคว้นโกศล
สาวน : ป. เดือนเก้า
สาวเสส : ค. มีส่วนเหลือ
สาวิตฺติ : (อิต.) สาวิตติศาสตร์, สาวิตรี (คำสดุดีพระอาทิตย์บทหนึ่งในฤคเวท). อถโข ติปทํ ติปาท เมว สิยา สา สาวิตฺติ นาม. สวิตุสฺส อิสิโน อยํ วาจา สาวิตฺติ. อิณฺ ปัจ.
สาเวติ : ก. ให้ฟัง, ประกาศ
สาเวตุ : ค. ผู้ประกาศ
สาส : (ปุ.) โรคหืด, โรคผอมเหลือง, โรคมองคร่อ ชื่อโรคชนิดหนึ่งมีเสมหะแห้งอยู่ในลำหลอดคอ. โรคไอ ก็แปล.
สาสงฺก : ป. ความสงสัย
สาสติ : ก. สั่งสอน, แนะนำ
สาสน : (นปุ.) คำสั่ง คำบังคับ (อาณา), พระพุทธพจน์(อาคม), การสั่งสอน คำสั่งสอน(อนุสาสน), จดหมาย (เลข), ข่าว ข่าวคราว, สาสน์ คือพระราชหัตถเลขาทางราชการหรือลิขิตของพระสังฆราช, ศาสนา สาสนา (คำสั่งสอนของพระศาสดา). วิ. สาสิยเตติ สาสนํ. สาสฺ อนุสิฎฐยํฐ ยุ. ธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งการสั่งสอน (อบรม) สัตวโลก (มนุษย์) พร้อมทั้งเทวดาและพรหม วิ. สเทวกํ โลกํ สาสติ เอตฺถาติ สาสนํ. คำสั่งสอนอันเบียดเบียนกิเลส, คำสั่งสอนอันกำจัดกิเลส. วิ. กิเลเส สาลตีติ สาสนํ สสุ หึสายํ, ยุ. ทีฆะตันธาตุ. ส. ศาสน.