เภสช, เภสชฺช : นป. ยาแก้โรค
เภสม : นป. ภัยที่น่ากลัว
เภสม เภสฺม : (นปุ.) ความพึงกลัว, ความน่าสพึงกลัว. ภี ภเย, สฺมปจฺจโย. ศัพท์ต้นลง อ ปัจ. ประจำธาตุ.
โภ : (อัพ. นิบาต) พ่อเฮ้ย, แนะท่านผู้เจริญ. โภ อักษรในอรรถแห่งสัมโพธะก็มี สมโณ ขลุ โภ โคตโม.
โภค : (วิ.) ผู้กิน, เป็นที่กิน, เป็นที่บริโภค. ภุชฺ อชฺโฌ-หรเณ, โณ.
โภคกฺขนฺธ : ป. กองสมบัติ
โภคฺค : (นปุ.) ของควรกิน, ของควรบริโภค, ของอันเขาได้กินแล้ว, ของอันเขาย่อมกิน, ของอันเข้าจักกิน. วิ. อภุชฺชิตฺถ ภุชฺชติ ภุชฺชิสฺสตีติ โภคฺคํ. ภุชฺ อชฺโฌหรเณ, โณฺย รูปฯ ๕๔๐.
โภคคาม : ป. บ้านส่วย
โภคมท : ป. ความเมาในสมบัติ
โภควนฺตุ : ค. ผู้มีสมบัติ, ผู้มีทรัพย์, ผู้มีโภคะ
โภคินี : (อิต.) หญิงผู้มีทรัพย์, ฯลฯ, อันเตปุริกนารี (หญิงอื่นจากมเหษี).
โภคี : (ปุ.) คนมีทรัพย์, คนมั่งมี, คนมีสมบัติ, คนมีโภคะ, นายบ้าน. โภค+อี ปัจ. ตทัสสัตถิตัท.
โภเคยฺย : (นปุ.) ทรัพย์, สมบัติ, ทรัพย์สมบัติ.
โภชก : (ปุ.) นายบ้าน, ผู้ใหญ่บ้าน, พ่อบ้าน (ผู้เป็นหัวหน้าของหมู่บ้าน).
โภชฺช : (นปุ.) ของอัน...พึงกิน, ของควรบริโภค. วิ. ภุญฺ-ชิตพฺพนฺติ โภชฺชํ. ณฺย ปัจ.
โภชน : (นปุ.) วัตถุอัน...พึงกิน, สิ่งอัน...พึงกิน, การกิน, การฉัน, ของกิน, ของบริโภค, เครื่องบริโภค, ข้าว, อาหาร. วิ. ภุญฺ-ชิตพฺพนฺติ โภชนํ. ภุญฺชิ-ยตีติ วา โภชนํ. ภุญฺชนํ วา โภชนํ. ยุ ปัจ.
โภชนคพฺภ : (ปุ.) ห้องอาหาร.
โภชนาคาร : (ปุ. นปุ.) ร้านขายอาหาร, ร้านอาหาร.
โภชนาผลก : (นปุ.) โต๊ะอาหาร.
โภชนาภาชน : (นปุ.) ภาชนะแห่งโภชนะ, ถ้วย, ชาม, จาน, หม้อ, อวย.
โภชนาสาลา : (อิต.) ศาลาแห่งโภชนะ, หอฉัน.
โภชนาหาร : (ปุ.) อาหารอัน...พึงบริโภค, อาหารสำหรับบริโภค.
โภชนิย โภชนีย : (นปุ.) วัตถุอัน...พึงกิน, ของควรบริโภค, ของฉัน.
โภชนีย : (นปุ.) ของควรบริโภค, วัตถุอัน...พึงบริโภค.
โภเชติ : ก. เลี้ยง, ป้อน
โภต โภตี : (วิ.) ผู้เจริญ. ภู สตฺตายํ. อนฺต ปัจ. เป็น ภวนฺต แปลงเป็น โภต ศัพท์หลังลง อี อิต.
โภติ : อ. แน่ะนางผู้เจริญ, แม่จำเริญ
โภวาที : (ปุ.) ชนผู้กล่าวว่าพ่อผู้เจริญโดยปกติ, พราหมณ์. วิ. สุภาสุภกถนตฺถํ โภ โภติ วจนํ วทติ สีเลาติ โภวาที. ณี ปัจ.
ม : (ปุ.) สภาพผู้ยังสัตว์ให้ตาย, สภาพผู้ฆ่า, ความมืด, สภาพอันยังกิเลสให้ตาย, อบาย. มรฺ ธาตุ ร ปัจ.
มกฺกฎ : ป. ลิง
มกฺกฎก : ป. แมงมุม
มกฺกฎกสุตฺต : นป. ใยแมงมุม
มกฺกฏสวจฺฉร : (ปุ. นปุ.) วอก, ปีวอก, ปีลิง.
มกฺข : (ปุ.) ความกล้าแข็ง, ความกลบเกลื่อน, ความลบหลู่, ความลบหลู่คุณท่าน, ความหักล้าง. มกฺขฺ มกฺขฺเน, อ.
มกฺขณ : นป. การทา; การเจิม
มกฺขน : (นปุ.) การทา, การทำให้เปื้อน, ยุ ปัจ.
มกฺขิกา : (อิต.) แมลงวัน วิ. อสูจิอาทีหิ มกฺขตีติ มกฺขิ-ตา. มกฺขิ สํฆาเฏ, ณฺวุ, อิตฺถิยํ อา.
มกฺขิกาเภท : (ปุ.) แมลงวัน, ผึ้งขนากเล็ก.
มกฺขิกาเภทา : (อิต.) แมลงวัน, ผึ้งขนากเล็ก.
มกฺขิต : อิต. ทาแล้ว, เจิมแล้ว
มกฺขี : (วิ.) ผู้ลบหลู่, ผู้ลบหลู่คุณท่าน.
มกฺเขติ : ก. ทา, เจิม, ถู, เช็ด
มกจิ : (นปุ.) ปอ. กจฺ พนฺธเน, อิ. เท๎วภาวะ ก แปลงเป็น ม.
มกจิวตฺถ : นป. ผ้าใบ
มกจิวาก : นป. เส้นปอ, มัดปอ
มกฏก มกฺกฏก : (ปุ.) แมงมุม, หนังสือเก่า เป็นแมลงมุม. วิ. มกฺกโฏ วิย สาขายํ อตฺตโน ตนฺตุมฺหิ คจฺฉตีติ มกฺกฏโก. ก ปัจ.
มกฏ มกฺกฏ : (ปุ.) ลิง, เสน. วิ. มกตีติ มกโฏ มกฺกโฏ วา. มกิ จลเน, อโต, ตสฺส โฏ. ศัพท์ที่ ๒ ซ้อน ก.
มกร : (ปุ.) มังกร ชื่อสัตว์ในนิยายของจีน มีรูปร่างคล้ายงู แต่มีตีนมีเขา ชื่อดาวราสีที่ ๑๐. วิ. ปาณิคฺคหเณ มุขํ กิรตีติ มกโร. มุขปพฺโพ, กิรฺ วิกิรเณ, อ. ลบ ย แปลง อุ เป็น อ อิ ที่ กิ เป็น อ. เป็น มงฺกร บ้าง.
มกรทนฺตก : ป. รูปเป็นฟันปลา