ฌฏิ : ป. พุ่มไม้
ฌฏิติ : ก. วิ. โดยเร็ว, อย่างเร็ว
ฌตฺต : กิต. อันเขาเผาแล้ว, อันเขาตั้งไฟแล้ว
ฌตฺวา : กิต. ไหม้แล้ว
ฌมฺปาก : ป. ลิง
ฌร : (ปุ.) ประเทศมีน้ำ, แม่น้ำ. ส. ฌร.
ฌรี : อิต. น้ำพุ, แม่น้ำ
ฌลรี : (วิ.) หงิก, งอ.
ฌลฺลิก : (นปุ.?) ฉิ่ง, ฉาบ.
ฌลฺลิกา : (อิต.) เรไร, จักจั่น, จิ้งหรีด. ฌลฺ สทฺเท, ณฺวุ, อิอาคโม, อิตฺถิยํ อา.
ฌลา : อิต. ธิดา, ลูกสาว; แสงพระอาทิตย์
ฌลิ : (นปุ.) ลูกอารกานัต, ลูกอเรกานัต ?
ฌส : (ปุ.) สัตว์อันเขาเบียดเบียน, ปลา. ฌสฺ หึสายํ, อ. ส. ฌษ.
ฌสติ : ก. ทำร้าย
ฌสา : (อิต.) แตงหนู (แตงลูกเล็กๆ ขึ้นตาม ชายทุ่ง), มะกอก ต้นไม้ชนิดหนึ่งมีหลาย ชนิด, ครอบโถหรือโลหะสัมฤทธิ์มีฝา ครอบสำหรับใช้ทำน้ำมนต์. ฌสฺ หึสายํ, อ.
ฌสางฺค : (ปุ.) ฌสางคะ ชื่อของพระอนิรุทธ์ ลูก ของพระพรหม.
ฌา : (อิต.) เย็น, เวลาเย็น. ฌา + สญฺฌา.
ฌาฏก, - ฏล : ป. ไม้สะคร้อ, ไม้มวกใหญ่, ไม้โตนด
ฌาฏตฺถก : ป. แตงโม
ฌาฏล : (ปุ.) ไม้มวกใหญ่, ไม้มวกมี ๒ ชนิด คือ มวกเล็กและมวกใหญ่ ใช้ทำยาทั้งสอง อย่าง, ไม่สะคร้อ ตะคร้อก็เรียก, โตนด (ตาล ต้นตาล). ฌฏฺ สํฆาเต, อโล ทีฆะ ต้นธาตุ.
ฌาน : (นปุ.) ความคิด, ความพินิจ, ความเพ่ง. วิ. ฌายเตติ ฌานํ. เฌ จินฺตายํ, ยุ. ปจฺจนิเก นีวรณธมฺเม ฌาเปตีติ วา ฌานํ. ฌปฺ ฌาปฺ วา ทาเห, ยุ. รูปฯ ๕๘๑ วิ. ฌายตีติ ฌานํ. เฌ ธาตุ ยุ ปัจ. ใน วิ. แปลง เอ เป็น อาย บทปลงแปลง เอ เป็น อา.
ฌานกีฬา : อิต. การเล่นฌาน
ฌานงฺค : นป. องค์แห่งฌาน
ฌานรต : ค. ผู้ยินดีในฌาน
ฌานวิโมกฺข : ป. ความหลุดพ้นเพราะอาศัยฌาน
ฌานสหคต : ค. อันสหรคตด้วยฌาน, อันประกอบด้วยฌาน
ฌานานุยุตฺต : ค. ผู้ประกอบฌานอยู่เนืองๆ, ผู้บำเพ็ญฌาน
ฌานิก : ค. ผู้บรรลุฌาน, ผู้ได้ฌาน
ฌาปก : ค. ผู้เผา, ผู้จุดไฟ
ฌาปน : (นปุ.) การเผา, การเผาศพ, การปลง ศพ (เผาศพ) ฌาปฺ ทาเห, ยุ.
ฌาปนกิจฺจ : (นปุ.) กิจคืออันยังสรีระให้ไหม้, กิจคือการเผา, กิจคือการเผาศพ, งานเผา ศพ.
ฌาปิต : ค. อันเขาเผาแล้ว, อันเขาให้ไหม้แล้ว
ฌาปิยติ : ก. อันเขาเผา
ฌาเปติ : ก. เผา, ให้ไหม้
ฌาม : (ปุ.) การเผา. ฌาปฺ+ต ปัจ. แปลงเป็น ม ลบ ปฺ. ต ปัจ. ลงในภาวะ
ฌามก : (นปุ.) ข้าวไหม้, ข้าวคั่ว, ข้าวตัง, เตาเผา, เตาเผาอิฐ.
ฌามก ฌาวุก : (ปุ.) ไม้ชาเกลือ? ไม้กรดมูก, ไม้ชิงชี่. ชิงขี้ ก็เรียก.
ฌามขาณุมตฺถก : (นปุ.) ที่สุดแห่งตออันไฟ ไหม้แล้ว.
ฌามร : (นปุ.?) เหล็กในปั่นฝ้าย, เข็มเย็บผ้า.
ฌายก : ค. ผู้เพ่ง, ผู้ตรึก, ผู้เข้าสมาธิ; ผู้เผา, ผู้ก่อไฟ
ฌายติ : ก. เพ่ง, ตรึก; เผา, ไหม้
ฌายน : (นปุ.) ความเพ่ง, ความพินิจ, ความรุ่งเรือง, ฯลฯ. เฌ จินฺตายํ ทิตฺติยญจฺ ยุ.
ฌายย : นป. การเพ่ง, การเข้าสมาธิ; การเผา
ฌายี : (วิ.) ผู้เพ่ง, ผู้พินิจ, ผู้มีฌาน.
ฌาริ, ฌิรุกา : อิต. แมลงปอ
ฌาลุก : (ปุ.) ชิงชี่. ชิงขี้ ก็เรียก.
ฌาลุก, ฌาวุก : ป. ไม้ชิงชี่
ฌิงฺคนี : (ปุ.) แตงกวา.
ฌิงฺคาล : (ปุ.) แตงกวา.
ฌิชฺชิ ฌิรี ฌิลุกา ฌิลฺลิ ฌิลฺลิกา ฌิลฺลี ฌีริกา ฌีรุกา : (อิต.) จิ้งหรีด. ส. ฌิชฺชี, ฌิลฺลิกา, ฌิลฺลี.