ถุร : (ปุ.) แกลบ, เปลือก. ถุ คติอภิตฺถเวสุ, โร.
ถุล ถุลฺล : (วิ.) เต็ม, อ้วน, พี, ใหญ่, ล่ำ, หยาบ, หนา, หนัก. ถุลฺ ปริพฺรูหเน, อ, โล.
ถุลฺล : ค. อ้วน, ใหญ่, หยาบ, ชั่วหยาบ
ถุลฺลกุมาริกา : (อิต.) สาวเทื้อ, สาวแก่, สาวทึนทึก. สาวทิมทึก, หญิงทึมทึก (หญิงที่ มีอายุมากยังไม่แต่งงาน).
ถุลฺลกุมารี : อิต. เด็กสาวอ้วน, สาวเทื้อ, สาวทึมทึก
ถุลฺลจฺจย : (วิ.) มีโทษหยาบ
ถุลฺลผุสิตก : ค. ซึ่งมีหยดใหญ่, (ฝน) มีเม็ดโต
ถุลฺลสรีร : ค. ผู้มีร่างกายใหญ่โต, ผู้มีกายอ้วน
ถุส : (ปุ.) แกลบ, เปลือก, เปลือกข้าว. ตุสฺ ตุฏฺฐมฺหิ, อ, ตสฺส โถ ถุ อภิตฺเว วา, โส.
ถุสคฺคิ : ป. ไฟแกลบ
ถุสปจฺฉิ : อิต. กระบุง, แกลบ
ถุสปิณฺฑ : ป. ก้อนแกลบ
ถุสราสิ : ป. กองแกลบ
ถุสโหม : นป. พิธีซัดแกลบบูชาไฟ, การเซ่นสรวงด้วยแกลบ
ถุโสทก : (นปุ.) น้ำส้ม วิ. ถุสฌต ชาต มทกํ ถุโสทกํ.
ถูณ : (ปุ.) เสา, หลัก, หลักเป็นที่บูชายัญ. วิ. อภิตฺวียฺตีติ ถูโณ. ถุ ถู วา อภิตฺถเว, อูโณ. ธรฺ ธารเณ วา, ยุ, รฺโลโป, ธสฺส โถ, อสฺสุตฺตํ, ทีโฆ จ. ไม่ทีฆะเป็น ถุณ บ้าง.
ถูณิร : ป. ยอดเรือน, จั่ว
ถูป : ป. สถูป, อนุสาวรีย์บรรจุอัฐิของบุคคลสำคัญ, เจดีย์, ยอด
ถูปารห : ค. ผู้ควรแก่สถูป, ผู้สมควรแก่การที่ประชาชนจะสร้างสถูปไว้บูชา
ถูปารหปุคคล : (ปุ.) บุคคลผู้ควรแก่สถูป, บุคคล ที่ควรนำอัฐิบรรจุสถูป. บุคคลที่ ควรนำอัฐิมาบรรจุสถูป มี ๔ ประเภท คือ พระพุทธเจ้า ๑ พระปัจเจกพุทธเจ้า ๑ พระอรหันตสาวก ๑ พระเจ้าจักรพรรดิ ๑.
ถูปิก : ค. มียอด
ถูปิกต, - ปึกต : ค. ซึ่งถูกทำให้เป็นยอด, ซึ่งพูนล้น (บาตร)
ถูปิกา : (อิต.)กระเบื้องสำหรับมุง, กระเบื้อง หลบ.
ถูล : (วิ.) เต็ม, ฯลฯ, หนัก, เขลา, โง่, ถูลฺ ปริพฺรูเน, อ.
ถูลกจฺฉา : อิต. โรคฝีดาษหรืออีสุกอีใส
ถูลกุมาริกา : อิต. สาวอ้วน
ถูลกุมารี : (อิต.) ดู ถุลฺลกุมาริกา.
ถูลงฺค : ค. ผู้มีอวัยวะ (แขนขา) อ้วนใหญ่
ถูลตฺต : (นปุ.) ความเป็นแห่งของหนา, ความเป็นของหนา. ถูล+ตฺต ปัจ.
ถูลตา : อิต. ความอ้วน, ความหยาบ
ถูลนาสิก : ป. หมู
ถูลปาท : ป. ช้าง
ถูลวชฺช : นป. โทษชั่วหยาบ, โทษหนัก
ถูลวตฺถ : นป. ผ้าเนื้อหยาบ
ถูลสาฏกทานมตฺต : (วิ.) สักว่าอันให้ซึ่ง ผ้าสาฏกเนื้อหยาบ.
ถูลิย : (วิ.) เต็ม, อ้วน, ฯลฯ.
เถต : (วิ.) มั่น, คง, มั่นคง, แข็งแรง, แน่นอน, เป็นหลักฐาน. ฐา ถา วา คตินิวุตฺติยํ, โต. แปลง อา เป็น เอ ถ้าตั้ง ฐา พึงแปลง เป็น ถา.
เถน : (ปุ.) โจร, ขโมย, เถน โจริเย, อ.
เถนน : นป. การขโมย, โจรกรรม
เถน, - นก : ป. ขโมย
เถนิล : (ปุ.) ไม้ประคำดีควาย.
เถเนติ : ก. ลัก, ขโมย
เถยฺย : (ปุ.) โจร, ขโมย. เถน+ณฺย ปัจ. สกัด ลบ อ ที่ น และลบ ณฺ เป็น เถนฺย ลบ ณฺ แปลง นฺย เป็น ยฺย.
เถยฺยกรณ : (นปุ.) การลัก, การขโมย.
เถยฺยจิตฺต : (นปุ.) จิตประกอบด้วยความเป็น แห่งขโมย, จิตประกอยด้วยความเป็น ขโมย, จิตเครื่องความเป็นขโมย, เถยยจิต ไถยจิต (จิตคิดจะลัก).
เถยฺยเจตนา : (อิต.) ความตั้งใจประกอบด้วย ความเป็นแห่งขโมย. ฯลฯ, ความตั้งใจ ขโมย, เถยยเจตนา ไถยเจตนา (เจตนา ในการเป็นขโมย).
เถยฺยสงฺขาต : อ. โดยอาการอันบัณฑิตกล่าวแล้วว่า การขโมย, โดยอาการขโมย