อาราธนีย : ค. ควรให้ยินดี, ควรให้ได้รับ
อาราธิต : กิต. ถูกทำให้ยินดีแล้ว; ถูกอาราธนาแล้ว
อาราเธติ : ก. ทำให้ยินดี; อาราธนา, เชื้อเชิญ; ให้สำเร็จ
อาราม : (ปุ.) อารมณ์เป็นที่มายินดี, ประเทศเป็นที่มายินดี, สวนเป็นที่มายินดี, สวนเป็นที่รื่นรมย์, อุทยาน, สวน, อาราม, วัด.วิ. อาค-นฺตฺวารมนฺติเอตฺถาติอาราโม.อาปุพฺโพ, รมุรมเณ, โณ.ส.อาราม.
อารามตา : อิต. ความรักใคร่, ความพอใจ.
อารามปาล : (ปุ.) คนเฝ้าสวน.
อารามภูมิ : (อิต.) พื้นที่วัด, พื้นที่สวน.
อารามโรป : ป. คนทำสวน, คนปลูกต้นไม้ในอาราม
อารามวตฺถุ : (นปุ.) สิ่งของของวัด, พื้นที่สำหรับสร้างวัด, ที่สวน.
อารามสามิก : (ปุ.) เจ้าของสวน.
อารามิก : (วิ.) ผู้อยู่ในวัด, ผู้อาศัยวัดเป็นอยู่.ณิกปัจ. ตรัต๎ยาทิตัท.
อารามิกอารามิกชน : (ปุ.) คนอยู่ในวัด, คนอา-ศัยวัดเป็นอยู่, คนอาศัยวัด, คนงานประจำวัด, คนวัด, อารามิกชน.
อาราลิก, - ลิกา : อิต. คนครัว
อาราว : ป. เสียงร้อง, เสียงครวญคราง
อาราหตฺถ : ป. เครื่องเจาะ, สว่าน, บิดหล่า
อาริสฺย : (วิ.) นี้ของฤาษีวิ.อิสิสฺสอิทํอาริสฺยํ.ณปัจ.ราคาทิตัท.ดูคำต่อไป.
อาริสฺส : ป. ความเป็นฤษี, ความเป็นนักบวช
อาริสอาริสฺส : (วิ.) นี้ของฤาษี. ณ ปัจ. ราคาทิตัทแปลงอิเป็นอาศัพท์หลังซ้อนสฺ.
อารุ : ป., นป; สุกร; วัว, ควาย
อารุณฺณ : นป. การร้องไห้คร่ำครวญ
อารุปฺป : (นปุ.) อรูปฌาน. น+รูป+ณฺย ปัจ. แปลงนเป็นอทีฆะเป็นอารัสสะอูเป็นอุแปลงปฺยเป็นปฺป.
อารุยฺห : กิต. ขึ้นแล้ว, งอกขึ้นแล้ว, เติบโตขึ้นแล้ว
อารุหติ : ก. ขึ้น, งอกขึ้น, เติบโตขึ้น
อารุหน : นป. การขึ้น, การงอกขึ้น, การเติบโตขึ้น, การเจริญขึ้น
อารู : ป. สีแดงหรือสีเหลือง
อารูคฺย : นป. ความไม่มีโรค, ความปราศจากโรค
อารูฬฺห : กิต. ขึ้น, งอกขึ้น, เจริญขึ้น
อาโรคฺย : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้หาโรคมิได้, ความเป็นแห่งบุคคลผู้ไม่มีโรค, ความเป็นผู้ไม่มีโรค, วิ.อโรคสฺสภาโวอาโรคฺยํณฺยปัจ.ภาวตัท.ส.อาโรคฺย.
อาโรคฺยมท : ป. ความมัวเมาในความไม่มีโรค
อาโรคฺยสาลา : (อิต.) โรงพยาบาล.ส. อาตุรศาลา
อาโรจน : (นปุ.) การบอก, การบอกกล่าว, ความชอบใจ, ความรุ่งเรือง, ความสุกใจ.อาปุพฺโพ, รุจฺโรจนทิตฺตีสุ, ยุ.
อาโรจนา : (อิต.) การบอก, การบอกกล่าว, ความชอบใจ, ความรุ่งเรือง, ความสุกใจ.อาปุพฺโพ, รุจฺโรจนทิตฺตีสุ, ยุ.
อาโรจาปน : นป. การบอก, การประกาศ, การโฆษณา
อาโรจาเปติ : ก. ให้บอก, ให้ประกาศ
อาโรเจติ, - จยติ : ก. บอก, ประกาศ, โฆษณา
อาโรท : (ปุ.) การกล่าวก่อน, การกล่าวก่อนในที่พอใจ.อาปุพฺโพ, รุสทฺเท, โท. วุทฺธิ.
อาโรทน : (นปุ.) การร้องไห้ทั่ว, การครวญครางความครวญคราง, ความโหยหวน.อาปุพฺโพ, รุทฺอสฺสุวิโมจเน, ยุ.
อาโรปน : (นปุ.) การยกขึ้น, การเนา (เย็บห่าง ๆ พอให้อยู่เป็นเนา).อาบทหน้า รุปฺธาตุในความตั้งไว้ยุ ปัจ.
อาโรเปติ : ก. ปลูก, เพาะ, ยกขึ้น ; ฟ้องร้อง, กล่าวหา; สั่งสอน
อาโรห : (วิ.) ยาว, ยกขึ้น, ขึ้นไป, สูง, ทรวดทรง
อาโรหก : ป. ผู้ขี่, คนขับขี่
อาโรหณ, - หน : นป. การขึ้น, การปีน
อาโรหณอาโรหนอาโรหินิ : (นปุ.) พะอง, บันได, บันไดก่อด้วยอิฐ.วิ.อารุยฺหเต เยน ตํอาโรหนํ.อาปุพฺโพ, รุหฺชนเน, ยุ.
อาโรหน : (นปุ.) การยกขึ้น, การขึ้นไป, ความยาว, ส่วนยาว, ความสูง, ส่วนสูง.อาปุพฺโพ, รุหฺปาตุภาเว, โณ.ส.อาโรห, อาโรหณ.
อาโรหปริณาห : ป. ความยาวและความกว้าง
อาโรหา : อิต. หญิงงาม, ความถึงพร้อมด้วยทรวดทรง