อภิณฺห : (วิ.) เฉพาะวัน, ทุกวัน ๆ, เสมอ (ร่ำไปเป็นนิตย์).
อภิณฺห : ก.วิ. บ่อย ๆ, เนือง ๆ, เรื่อยไป
อภิณฺหปจฺจเวกฺขณ : (นปุ.) การพิจารณาเนือง ๆ, ฯลฯ.อภิณหปัจจเวกขณะชื่อธรรม หมวดหนึ่งซึ่งทรงสอนให้พิจารณาทุกวัน ๆเพื่อให้รู้ตามความเป็นจริงมี ๕ ข้อ.
อภิณฺหโส : (อัพ. นิบาต) เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เสมออภิฯเป็นปุนัปปุนัตถนิบาตรูปฯเป็นกาลสัตตมีนิบาต.
อภิตกฺเกติ : ก. คิดหา, ค้นหา, ตรึก, นึก
อภิตตฺต : กิต. ร้อนยิ่ง, เดือดพล่าน, เผา, เหือดแห้งแล้ว
อภิตฺถนติ, - นยติ, - เนติ : ก. คำรามร้อง, แผดเสียง, กระหึ่ม
อภิตฺถรติ : ก. รีบทำ, รีบขวนขวาย
อภิตฺถวติ : ก. ชมเชย, สรรเสริญ, ยกย่อง
อภิตฺถวน : นป. การชมเชย, การยกย่อง
อภิตปติ, อภิตปฺปติ : ก. ไหม้, เผา, ส่องแสง, เร่าร้อน, เดือดร้อน
อภิตปฺปยติ : ก. อิ่ม, พอใจ, จุใจ
อภิตาป : ป. ความร้อนยิ่ง, ความแผดเผา
อภิตาเฬติ : ก. ทุบ, ตี, เบียดเบียน
อภิติฏฺฐติ : ก. ปกครอง, ดำรงอยู่เหนือ, ยืนเด่น, ขึ้นหน้า
อภิตุทติ : ก. แทง, เสียบ ; ชนะ, ครอบงำ
อภิโต : (อัพ. นิบาต) ริม, ใกล้, เฉพาะหน้า, ทั้งสองข้าง, นิบาตลงในอรรถสัตตมี.อภิฯและรูปฯ.
อภิโตเสติ, - สยติ : ก. ยินดียิ่ง, พอใจ
อภิถุตอภิตฺถุต : (ปุ.) ความเริ่มแห่งราตรี, ความเริ่มต้นแห่งราตรี, พลบ, พลบค่ำ, เวลาเย็น.วิ.โทสายรตฺติยาอารมฺโภอภิโทโส.อถวาอภิทุสฺสนฺติสพฺพกมฺมานีติอภิโทโส
อภิถุต อภิตฺถุต : (ปุ.) ความเริ่มแห่งราตรี, ความเริ่มต้นแห่งราตรี, พลบ, พลบค่ำ, เวลาเย็น. วิ. โทสาย รตฺติยา อารมฺโภ อภิโทโส. อถวา อภิทุสฺสนฺติ สพฺพกมฺมานีติ อภิโทโส
อภิโถเมติ : ก. ชมเชย, ยกย่อง, สดุดี
อภิทกฺขิณ : ก. วิ. เป็นข้างขวา, ให้เป็นข้างขวา
อภิทฺวติ : ก. เข้าโจมตี, บุกรุกทำร้าย
อภิทสฺสน : นป. การเห็น, การแสดง
อภิโท : อ. ตรง, ใกล้, จวน
อภิโทส : ป. พลบค่ำ, ย่ำค่ำ, เย็นวานนี้
อภิโทสิก : ค. ของค้างคืน, ของเสีย
อภิธมติ : ก. เป่า, พัด, ฝัดออก
อภิธมฺม : (ปุ. นปุ.) ธรรมยิ่ง, ธรรมอย่างสูง, ธรรมอันประเสริฐ, อภิธรรมกล่าวด้วยเรื่องจิตเจตสิกรูปและนิพพานเป็นปิฎกที่๓.ส. อภิธรรม.
อภิธมฺมกถา : (อิต.) กถาว่าด้วยอภิธรรม.
อภิธมฺมตฺถสงฺคห : (นปุ.) ปกรณ์เป็นที่ย่อเข้าถือเอาซึ่งเนื้อความอันพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้วในพระอภิธรรม.
อภิธมฺมตฺถสงฺคหอภิธมฺมสงคหปกรณ : (นปุ.) ปกรณ์เป็นที่ย่อเข้าถือเอาซึ่งพระอภิธรรม.
อภิธมฺมตฺถสงฺคห อภิธมฺมสงคหปกรณ : (นปุ.) ปกรณ์เป็นที่ย่อเข้าถือเอาซึ่งพระอภิธรรม.
อภิธมฺมปิฏก : (นปุ.) พระอภิธรรมปิฎกเป็นปิฎกที่ ๓ ของไตรปิฎกเป็นปรมัตถเทสนา.
อภิธมฺมสงฺคห : (ปุ.) การรวบรวมพระอภิธรรม, การย่อพระอภิธรรม.
อภิธมฺมิก : ค. อาจารย์สอนอภิธรรม, นักอภิธรรม
อภิธร : ค. ทรงไว้, มั่นคง
อภิธา : อิต. ชื่อ, คำพูด, คำเรียงไว้ตามลำดับ
อภิธาน : (นปุ.) วจนะอันอาจารย์กล่าว, คำกล่าวคำพูด, นาม, ชื่อ.วิ.อภิธียเตเอเตนาติอภิธานํ. อภิปุพฺโพ, ธา ภาสเน, ยุ. ส. อภิธาน.
อภิธานปฺปทีปิกา : อิต. การไขศัพท์ ; การรวบรวมศัพท์, ชื่อของคัมภีร์เล่มหนึ่ง
อภิธานปฺปทีปิกา – สูจิ : อิต. ชื่อของคัมภีร์เล่มหนึ่งอธิบายศัพท์ในอภิธานปฺปทีปิกา
อภิธานอภิเธยฺย : (นปุ.) การตั้งเฉพาะ, อภิปุพฺโพ, ธาธารเณ, ยุ.โณฺย.
อภิธาน อภิเธยฺย : (นปุ.) การตั้งเฉพาะ, อภิปุพฺโพ, ธา ธารเณ, ยุ. โณฺย.
อภิธายี : (อิต.) คำกล่าว.อภิปุพฺโพ, ธา ภาสเน, โย, อิตฺถิยํอี.
อภิธาเรติ : ก. ทรงไว้, ตั้งไว้, เทิน, รับไว้
อภิธาวติ : ก. วิ่งตรงไป, แล่นไป, เร่งรีบ
อภิธาวี : ค. ผู้แล่นไป, ผู้เร่งรีบ; ซึ่งไหลไป
อภิเธยฺย : (นปุ.) วจนะอันอาจารย์กล่าว, คำกล่าวคำพูด, นาม, ชื่อ.อภิปุพฺโพ, อา ภาสเน, โณฺย.ส.อภิเธย.
อภินต : กิต. โค้ง, ก้มลง, งอ