กาลุสิย : นป. ของปฏิกูล, สิ่งสกปรก
กาวิย กาเวยฺย : (นปุ.) กาพย์. ดู กพฺย.
กาเวยฺย : นป. กาพย์, กลอน, คำโคลง
กาเวรี : (อิต.) กาเวรี กเวรี ชื่อแม่น้ำสาย ๑ ใน ๕ สายของอินเดีย วิ. นานาคาหา กุลีภูตตาย กุจฺฉิตํ เวร มสฺสาติ กาเวรี. แม่น้ำ ๕ สายคือ จันทราคา สวัสวดี เนรัญชรา กาเวรี และนัมมทา แม่น้ำ ๕ สายอีกอย่าง ๑ ดู อจิรวตี.
กาส : (ปุ.) โรคไอ วิ. กาสตีติ กาโส. กาสฺ สทฺทกุจฺฉายํ, โณ. กุจฺฉิตํ สสตีติ วา กาโส. กุจฺฉิตปุพฺโพ, สสฺ ปาณเน, โณ, สฺโลโป. การไอ วิ. กาสนํ กาโส. ส. กาศ, กาส.
กาสมทฺท : (ปุ.) กระเพา วิ. กาสํ มทฺทตีติ กาสมทฺโท. กาสปุพฺโพ, มทฺทฺ มทฺทเน, อ.
กาสฺมรี กาสฺมารี กาสฺมิรี : (อิต.) ไม้มะรื่น, ไม้มะดูก, ไม้ไข่เน่า, ไม้มะตูม, กะบก. กสฺมีรเทเส ชาตตฺตา กาสฺมารี. กาสฺ ทิตฺติยํ วา, มโร, อิตฺถิยํ อี.
กาสมาริ : (อิต.) ผลหมากเม่า.
กาสาย กาสาว : (นปุ.) ผ้าอันบุคคลย้อมแล้ว ด้วยรสฝาด, ผ้าอันบุคคลย้อมแล้วด้วยน้ำ ฝาด, ผ้าย้อมด้วยรสฝาด, ผ้าย้อมด้วยน้ำ ฝาด, ผ้ากาสายะ, ผ้ากาสาวะ, จีวร. วิ. กสาเยน กสาเวน วา รตฺตํ วตฺถํ กาสายํ กาสาวํ วา. ณ ปัจ. ราคาทิตัท. คำจีวรใน ที่นี้ หมายเอาเฉพาะผ้าที่ย้อมด้วยน้ำฝาดใน ความหมายของพระพุทธศาสนา.
กาสาย, กาสาว : ๑. นป. ผ้าที่ย้อมน้ำฝาด; จีวร;
๒. ค. ซึ่งย้อมน้ำฝาด, ซึ่งย้อมสีเหลือง
กาสายวตฺถนิวตฺถ : (วิ.) ผู้นุ่งแล้วซึ่งผ้าอัน บุคคลย้อมแล้วด้วยน้ำฝาด, ผู้นุ่งห่มแล้วซึ่ง....
กาสาวิย : ค. ผู้ครองผ้ากาสาวพัสตร์, ผู้นุ่งเหลืองห่มเหลือง
กาสิ : (ปุ.) กาสี ชื่อชนบทพิเศษ ๑ ใน ๒๐ ของอินเดียโบราณ วิ. สมฺปตฺติยา กาสตีติ กาสิ. กาสฺ ทิตฺติยํ, อิ. เวสฯ เป็น กาสี.
กาสิก : (นปุ.) กาสิกะ ชื่อแว่นแคว้น, ผ้าทอ ด้วยด้ายแกมไหม, กราสิกะ.
กาสิย : (นปุ.) ผ้าอันเกิดแล้วในแว่นแคว้น กาสี วิ. กาสีสุ ชนปเทสุ ชาตานิ กาสิยานิ. อิย ปัจ. เวสฯ ๓๕๗. กาสุ
กาสุ : อิต. หลุม, บ่อ
กาสุมรี : อิต. ไม้มะลื่น, ไม้มะดูก, ไม้ไข่เน่า, ไม้มะตูม
กาฬ : (ปุ.) ดำ (สี...), เขียวคราม (สี...), สีดำ, สีเขียวคราม. วิ. วณฺเณสุ เอกโกฏฺฐ าสภา เวน กลฺยเตติ กาโล. โส เอว กาโฬ. กลฺ สํขฺยาเณ, อโล. กาติ ผรุสํ วทตีติ วา กาโฬ. กา สทฺเท, โฬ.
กาฬก : (วิ.) มีสีดำ, มีสีดำคล้ำ, ดำ, มลทิน.
กาฬกฺขนฺธก : ป. มะพลับ
กาฬกญฺชก : ป. ชื่อของอสูรพวกหนึ่ง, ยักษ์
กาฬกณฺฏก กาฬกณฺฐ ก : (ปุ.) นกกาน้ำ, นกอีลุ้ม. วิ. กาโฬ กณฺฏโก ยสฺส โส กา ฬกณฺฏโก. กาเล วสฺสมุตุมฺหิ กณฺโฐ กณฺฐทฺธนิ ยสฺส โส กาฬกณฺฏโก. กาฬกณฺฐโก วา. สมาสนฺเตน กปจฺจโย, ลสฺส โฬ.
กาฬกณฺฐก : ป. นกกาน้ำ, นกอีลุ้ม
กาฬกณฺณิก : ค. ผู้เป็นคนกาลกรรณี, ผู้เป็นคนจัญไร
กาฬกณฺณี : อิต. ความจัญไร, ความเป็นเสนียด
กาฬกพร : ค. กระดำกระด่าง, มีตัวด่างพร้อย
กาฬกา : (อิต.) กระรอก, กระแต. กาฬวณฺณ- ตาย กาฬกา.
กาฬกูฏ : (ปุ.) กาฬกูฏ ชื่อยอดแห่งทิวเขา หิมาลัย และเป็นชื่อของพิษงู, เม็ดดำ ๆ.
กาฬเกส : ค. ผู้มีผมดำ, ผู้มีผมเป็นเงางาม
กาฬโกกิล : (ปุ.) นกกาเหว่าดำ.
กาฬขนฺธ : (ปุ.) มะพลับ.
กาฬจุณฺณ : (นปุ.) ปูนซิเมนต์.
กาฬชลฺลิก : ค. ซึ่งเกิดจากน้ำสีดำ, มีรอยด่าง, มีตำหนิ
กาฬญฺชน : นป. ยาหยอดตาสีดำ
กาฬติปุ : (นปุ.) ตะกั่ว, เหล็กวิลาศ (พจนาฯ เป็นเหล็กวิลาด), ดีบุก. กาฬปุพฺโพ, ติปฺ ปีณเน, อุ. ติปุ ศัพท์เดียวก็แปลเหมือนกันนี้.
กาฬตีปุ : นป. ตะกั่ว, ดีบุก; เหล็กวิลาศ
กาฬนข : (ปุ.) คนเล็บดำ.
กาฬปกฺข : (ปุ.) ข้างดำ, ฝ่ายดำ, ข้างแรม (ส่วนของเดือนทางจันทรคติ ตั้งแต่แรม ๑ ค่ำ ถึงสิ้นเดือน), กาฬปักข์, กาฬปักษ์. กาฬผลก
กาฬเมยฺย : ป. นกแซงแซว
กาฬยส : นป. เหล็ก
กาฬโรค : (ปุ.) โรคดำ, กาฬโรคชื่อโรคระบาด ร้ายแรงชนิดหนึ่งมักมีการบวมนูนที่รักแร้ เป็นต้น.
กาฬโลณ : (นปุ.) เกลือมีสีดำ, เกลือดำ. วิ. กาฬวณฺณํ โลณํ กาฬโลณํ.
กาฬวลฺลิ : อิต. เถาย่านาง
กาฬวลฺลิ กาฬวลฺลี : (อิต.) เครือเถาหญ้านาง.
กาฬเวยฺย : (ปุ.) เหยี่ยวดำ, นกเหยี่ยวดำ.
กาฬสาม : (ปุ.) ดำคล้ำ (สี...), สีดำคล้ำ.
กาฬสีห : ป. สิงห์ดำ; แรด; หมี; ค่าง
กาฬสุตฺต : (ปุ.) กาฬสุตตุ ชื่อนรกใหญ่ขุมที่ ๒ ใน ๘ ขุม วิ. ยตฺถ นิรเย เนรยิกานํ สรีรานิ วฑฺฒกีนํ กาฬสุตฺเตน สญฺญ าณํ กตฺวา วาสินา ตจฺฉนฺติ โส กาฬสุตฺโต.
กาฬา : อิต. จิงจ้อดำ, ประยงค์, หญ้ากับแก้