ภิติ ภีติ : (อิต.) ความกลัว, ฯลฯ. ติ ปัจ. ศัพท์ต้น รัสสะ อี เป็น อิ. ดู ภึสน.
ภินฺทติ : ก. แตก, ทำลาย
ภินฺทิ : (นปุ.) แหลน ชื่อเหล็กกลมยาวปลายแหลมใช้แทง. ทิ วิทารเณ, นิคฺคหิ-ตาคโม.
ภินฺทิวาล ภินฺทิวาฬ : (ปุ.) ภินทิวาล ภินทิวาฬ ชื่อหอกชนิดหนึ่ง วิ. ภินฺทนสีลตาย ภินฺที, วาติ คจฺฉติ อเนนาติ วาโล. วา คติยํ, อโล. ภินฺที จ โส วาโล เจติ ภินฺทิวาโล ภินฺทิวาโฬ วา รัสสะ อี เป็น อิ ศัพท์หลัง แปลง ล เป็น ฬ.
ภินฺทิวาฬ : ป. หอก
ภินฺน : กิต. แตกแล้ว, ทำลายแล้ว
ภินฺนชงฺฆ : (ปุ.) คนมีแข้งหักแล้ว, คนแข้งหัก.
ภินฺนชาติ : (อิต.) ชาติอื่น, ต่างชาติ.
ภินฺนตฺต, ภินฺนภาว : นป., ป. สภาพที่แตก, สภาพที่ทำลาย
ภินฺนปฏ : นป. ผ้าขี้ริ้ว, ผ้าขาด
ภินฺนปริยาท : ค. ซึ่งสุดเขต
ภินฺนสีล : ค. ผู้มีศีลขาด, คนศีลขาด
ภิมฺทน : (นปุ.) อันแตก, ฯลฯ. ภิทิ เภทเน, ยุ, นิคฺคหิตา-คโม.
ภิยฺย : (วิ.) มาก, มากกว่า, มากยิ่ง. ภี ภเย, โย, ทฺ-วิตฺตํล รสฺโส. อภิฯ.
ภิยฺโย : (อัพ. นิบาต) ยิ่ง, ยิ่งขึ้น, ยิ่งขึ้นไป, โดยยิ่ง, อีก, เกิน, มาก, เศษ (สิ่งที่เกิน), นัก, หนักเข้า. รูปฯ ว่าลงใน ปฐมา ทุติยา ด้วย.
ภิยฺโยภาว : (ปุ.) ความเจริญยิ่ง.
ภิยฺโย, ภิยฺโยโส : อ. โดยยิ่ง
ภิยฺโยโส : (อัพ. นิบาต) โดยยิ่ง, มากขึ้น.
ภิส : (นปุ.) แปลเหมือน ภึส. วิสฺ เปรเณ, อ. อภิฯ ลง ณ ปัจ.
ภิสกฺก : ป. แพทย์, หมอยา
ภิสก ภิสกฺก ภิสช : (ปุ.) แพทย์, อายุรแพทย์, หมอ. วิปฺพฺโพ, สชฺ วิสชฺชะน, อ. แปลง วิ เป็น ภิ ศัพท์ ที่ ๑ แปลง ช เป็น ก ที่ ๒ แปลง ก เป็น กฺก แปลว่า ศัลยแพทย์ ก็มี.
ภิสทพฺภ : (ปุ.) เต่าร้าง ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งต้นคล้ายต้นหมาก มีผลเป็นทะลาย, ตะไคร้.
ภิสน : (วิ.) น่ากลัว, น่าหวาดเสียว, น่าสะดุ้ง, น่าสพึงกลัว. ภี ภเย, ยุ. รัสสะ อี เป็น อิ นิคคหิตอาคม. และ สฺ อาคม หรือ ลง รึสน ปัจ. หรือ ภิสิ ภเย.
ภิสปุปฺผ : (นปุ.) ดอกบัว, ปทุม. วิ. ภิสโตปิ อุคฺคนฺตวา ปุปฺผตีติ ภิสปุปฺผํ. ภิสปุพฺโพ, ปุปฺผฺ วิกสเน, อ.
ภิสมุฬาล : นป. รากบัว, เหง้าบัว
ภิสิ : อิต. เบาะ, ฟูก, หมอนข้าง
ภิสินี : (อิต.) สระมีดอกบัว, สระบัว, ความสะดุ้ง.
ภิสิ ภิสึ : (อิต.) เสื่อ, ที่นอน, เบาะ, ฟูก, หมอน.
ภิสีล : (วิ.) ขลาด, กลัว, ขี้ขลาด. วิ. ภี ภยํ สีโล ยสฺสโส ภิสีโล. เป็น ภีสีล โดยไม่รัสสะบ้าง.
ภีต : กิต. กลัวแล้ว
ภีติ : อิต. ความกลัว
ภี ภีติ : (อิต.) ความกลัว, ความขลาด, ความสะดุ้ง, ความสะดุ้งจิต. ภี ภเย, อ, ติ.
ภีม : (วิ.) เป็นแดนกลัว, น่ากลัว, ดุร้าย. ภี ภเย, โม. รูปฯ ๖๓๖ ลง มนุ ปัจ. ลบ นฺ.
ภีม, ภีสน : ค. น่ากลัว
ภีย : (วิ.) ดู ภิยฺย.
ภีโย : (อัพ. นิบาต) อีก.
ภีรตา : (อิต.) ความกลัว, ฯลฯ. ตา ปัจ. สกัด.
ภีรุ : (อิต.) หญิง, ผู้หญิง, หญิงพิเศษ. วิ. ภย ปกติ ภีรุ.
ภีรุกชาติก : (ปุ.) คนขลาด, ฯลฯ.
ภีรุ ภีรุก : (วิ.) กลัว, ขลาด, ขี้ขลาด, สะดุ้งกลัว. วิ. ภายตีติ ภีรุ ภีรุโก วา. อถวา, ภายนสีโล ภีรุ ภีรุโก วา. ภี ภเย, รุ. ศัพท์หลัง ก สกัด หรือลง รุก ปัจ. หรือ ลง ณุก ปัจ. ลบ ณฺ แล้ว ลง รฺ อาคม.
ภีรุ, ภีรุก : ค. ขลาด, น่ากลัว
ภึสน : (นปุ.) ความกลัว, ฯลฯ.
ภึส ภึสร : (นปุ.) ราก, เหง้า, รากบัว, เหง้าบัว. วิสฺ เปรเณ, อ, อโร, นิคฺคหิตาคโม. แปลง วิ เป็น ภิ.
ภุกฺกรณ : นป. การเห่า, การหอน
ภุงฺกโรติ : ก. เห่า, หอน
ภุจฺจ : (นปุ.) ความเป็นจริง. ภูต+ณฺย ปัจ. ภาวตัท. รัสสะ แปลง ตยฺ เป็น จฺจ.
ภุช : (ปุ.) มือ, ข้อมือ, งวง, งวงช้าง. วิ. ภุญฺชเต อเนเนติ ภุโช. ภุชฺ ปาลนชฺ-โฌหรเณสุ, อ.
ภุชค : (ปุ.) สัตว์ผู้ไปด้วยขนาด, งู, นาค, นาคราช. วิ. ภุ-เชน คจฺฉตีติ ภุชโค. ภุชปุพฺโพ, คมฺ คติยํ, กฺวิ.
ภุชงฺค ภุชงฺคม : (ปุ.) แปลเหมือน ภุชค. วิ. ภุเชน คจฺฉตีติ ภุชงฺโค ภุชงฺคโม วา. ศัพท์ต้น กฺวิ ปัจ. ศัพท์หลัง อ ปัจ. ลง นิคคหิตอาคม.
ภุชปตฺต : (ปุ.) ไม้เสม็ด, ไม้แสม, ไม้ราชดัด. วิ. ภุโช ปาณิ, ตํสทิสปตฺตตาย ภุชปตฺโต. เป็น ภูชปตฺต บ้าง.