คชฺช : (ปุ.) ภาวะเกิดที่ช้าง (คือความเมา) วิ. คเช ชายตีติ คชฺโช. มโท. ณฺย ปัจ.
คชฺชติ : ก. ร้อง, คำราม, ฟ้าร้อง
คชฺชน : (นปุ.) การร้อง, การกระหึม, การคำรน, การคำราม, เสียงร้อง (เสียงฟ้า), ฯลฯ, ฟ้าร้อง. คชฺชฺ สทฺเท, ยุ.
คชฺชนา : อิต. การร้อง, การคำราม, การแผดเสียง
คชฺชิ คชฺชี : (ปุ.) เสียง. คชฺชฺ สทฺเท, อิ, อี.
คชฺชิต : (ปุ.) ช้างซับมัน. วิ. คชฺโช สญฺชาโต ยสฺส โส คชฺชิโต. อิต ปัจ.
คชฺชิตุ : ป. ผู้ร้อง, ผู้คำราม, ผู้แผดเสียง
คชตา : (อิต.) ฝูงช้าง, โขลงช้าง. วิ. คชานํ สมูโห คชตา.
คชโปตก : ป. ลูกช้าง, ช้างอ่อน
คชมาจล : ป. สิงโต
คชาชีว : (ปุ.) คนผู้เป็นอยู่ด้วยการเลี้ยงช้าง, คนเลี้ยงช้าง, หมอช้าง, ควาญช้าง.
คชาธาร : (ปุ.) ช้างทรง, ช้างพระที่นั่ง.
คชาภรณ : (นปุ.) เครื่องประดับสำหรับช้าง, เครื่องประดับช้าง.
คญฺช : ค. เหมือนเพชรนิลจินดา
คณ : (ปุ.) การนับ, การคำนวณ, หมวด, หมู่, ฝูง, พวก, ปนะชุม, หมู่แห่งภิกษุ, คณะ (กลุ่มชนกลุ่มหนึ่งๆ หรือแผนกหนึ่งๆของ มหาวิทยาลัย). วิ. คณียติ อวยเวน สหาติ คโณ. คณฺ สํขฺยาเณ, อ.
คณก : (ปุ.) นักคำนวณ, โหร. วิ. คณยตีติ คณโก. อ ปัจ. ก สกัด อภิฯ ลง ณฺวุ ปัจ.
คณฺฐ : (ปุ.) ตำรับ, ตำรา, คัมภีร์, สมุด, หนังสือที่แต่งขึ้น, หนังสือที่ร้อยกรองขึ้น. คนฺถฺ สนฺถมฺเภ, พนฺธเน จ, อ, นฺถสฺส ณฺโฐ.
คณฺฐิก : (ปุ.) ลูกดุม, ปม, จงกลนี.
คณฺฐิกเภทกโจรวตฺถุ : (นปุ.) เรื่องของโจรผู้ ทำลายปม.
คณฺฐิ, คณฺฐิกา : อิต. ปม; การผูก; ลูกดุม; ข้อ; ปล้อง
คณฺฐิฏฐาน : นป. ทางที่ทุรกันดาร
คณฺฐิปาท : นป. คำที่เป็นดุจปม, คำพูดที่มีเงื่อนงำ, คำพูดที่คลุมเครือ
คณฺฐิปาย : ป. แร้ว, บ่วง, เหยื่อล่อ
คณฺฐิปาส : (ปุ.) บ่วง, แร้ว, จั่น. คณฺฐิ+ปาส.
คณฺฐิปาส : ป. บ่วง, แร้ว, จั่น, เครื่องล่ามเท้า
คณฺฑ : (ปุ.) แก้ม. คณฺฑฺ วทเนกเทเส, อ. คมฺ คติยํ วา, โฑ. วิ. คจฺฉติ สุนภาวนฺติ คณฺ โฑ. แปลง มฺ เป็น ณฺ.
คณฺฑก : (ปุ.) แรด. คฑิ วทเนกเทเส, ณฺวุ, นิคฺคหิตาคโม.
คณฺฑกูป : ป. ลักยิ้ม
คณฺฑคตฺต : นป. น้อยหน่า, น้อยโหน่ง
คณฺฑมฺพ : ป. ต้นคัณฑามพพฤกษ์, ต้นมะม่วงชนิดหนึ่งเป็นที่ซึ่งพระโคตมพุทธเจ้าได้ทรงกระทำยมกปาฏิหาริย์
คณฺฑิกา : (อิต.) กระดุม, ลูกดุม.
คณฺฑี : ๑. อิต. ระฆัง;
๒. ค. มีฝี, เป็นฝี
คณฺฑุ : (ปุ.) หลัก. คฑิ สนฺนิจเย, อุ.
คณฺฑุปฺปาท : ป. ไส้เดือน
คณฺฑุปาท คณฺฑุปฺปาท : (ปุ.) สัตว์ผู้ยังปุ๋ย ให้เกิด, ไส้เดือน, รากดิน (ไส้เดือน). วิ. คณฺฑํ วจฺจสนฺนิจยํ อุปฺปาเทตีติ คณฺฑุปฺปา- โท. กฺวิ ปัจ.
คณฺฑุล : (ปุ.) คนค่อม, คนเตี้ย, คนแคระ. คฑิ นินฺทายํ คติยํ วา, อุโล.
คณฺฑู : อิต. ปม, ปุ่ม, ที่ต่อ
คณฺฑูส : ป. คำหนึ่ง, อาหารคำหนึ่ง
คณน : (นปุ.) การนับ, การคำนวณ, จำนวน. ยุ ปัจ.
คณนปถาตีต : ค. เหลือที่จะนับได้, นับไม่ถ้วน, นับไม่ได้
คณนา : (อิต.) การนับ, ฯลฯ, วิชาคำนวณ.
คณปูรก : (วิ.) ผู้ยังหมู่ให้เต็ฒ, ผู้ยังหมู่ให้ครบ จำนวณ, ผู้ยังหมู่ให้ครบจำนวณตามกฏ.
คณพนฺธน : นป. ความผูกพันกันเป็นหมู่, การร่วมมือกัน
คณพนฺธิก : ค. ซึ่งพัวพันด้วยหมู่คณะ
คณโภชน : (นปุ.) โภชนะเป็นคณะ, การฉันเป็น หมู่. ภิกษุตั้งแต่ ๔ รูปขึ้นไปรับนิมนต์ ออกชื่อโภชนะ คือทายกทายิกา นิมนต์ โดยออกชื่ออาหาร เช่นกล่าวว่า นิมนต์ฉันแกงไก่ แล้วภิกษุไปฉัน เรียกว่าคณะโภชนะ (ฉันเป็นคณะ). โภชนวรรคสิกขาบทที่ ๒ ไตร. ๒/๓๑๓.
คณวสฺสิก : ค. หลายปี, ตลอดกาลนาน
คณสงฺคนิก : ค. อันเกี่ยวข้องด้วยหมู่, อันนับเนื่องในหมู่
คณสงฺคนิกา : อิต. ความปรารถนาจะอยู่กับหมู่คณะ
คณฺหณ คณฺหน : (วิ.) ควรถือเอา, ควรเรียน, คหฺธาตุ ณฺหา ปัจ. ประจำหมวดธาตุ ยุ ปัจ. ลบที่สุด ธาตุ.
คณฺหติ, คณฺหาติ : ก. ถือเอา, จับเอา, รับเอา