กณฺฏกาปสฺสยิก : ค. ผู้นอนบนเตียงหนาม
กณฺฏกี : (ปุ.) ขนุน, ต้นขนุน. (ลูกมีผิวเป็น หนาม).
กณฺฏกีผล : (ปุ.) ต้นไม้มีผลประกอบด้วย หนาม, ต้นไม้มีผลมีผิวคล้ายหนาม, ขนุน, ต้นขนุน. วิ. กณฺฏกยุตฺตํ ผลํ อสฺส อตถิติ กณฺฏกีผโล. อีอาคม.
กณฺฐ : ป. คอ, ลำคอ
กณฺฐ : (วิ.) ใกล้. กณฺฐํ สมีปํ.
กณฺฐ : (ปุ.) อวัยวะสำหรับออกเสียง, อวัยวะ สำหรับกล่าว. กณฺ สทฺเท, โฐ. อวัยวะยัง วัตถุมีข้าวเป็นต้น ให้ล่วงลงไป วิ. โอทนา ทีนิ กาเมตีติ กณฺโฐ. กมฺ ปทวิกฺเขเป, โฐ. อวัยวะเป็นที่ตั้งแห่งศีรษะ วิ. กํ ติฏฺฐติ เอตฺถาติ กณฺโฐ. กปุพฺโพ, ฐา คตินิวุตฺติยํ, อ. อภิฯ ลง กฺวิ ปัจ. คอ, ลำคอ, ศอ, กัณฐ์, กรรฐ์. ส. กณฺฐ, กรฺณ.
กณฺฐก :
ป. ดู กณฺฏก, ชื่อม้าตัวหนึ่งที่เป็นพาหนะของเจ้าชายสิทธัตถะ กณฺฐ ก : (ปุ.) กัณฐกะ ชื่อม้า ซึ่งพระสิทธัตถะ ทรง เมื่อเสด็จออกผนวช, ละมั่ง, กวาง, เครื่องประดับคอ, สร้อยคอ, ก้าง อุ. มจฺฉกณฺฐก ก้างปลา. เป็น กนฺถก บ้าง.
กณฺฐกปากส : ป. บังเหียน, เชือกบังเหียน
กณฺฐกูป : ป. หลุมคอ
กณฺฐช : ค. เกิดแต่ลำคอ, (อักษร) ที่มีฐานกรณ์เกิดจากคอ
กณฺฐนาฬ : ป. ลำคอ
กณฺฐภูสา : อิต. ผ้าพันคอ, เครื่องประดับคอ
กณฺฐ ภูสา : (อิต.) เครื่องประดับคอ, สร้อยคอ, ประคำคอ. ส. กณฺฐภูษา.
กณฺฐมณี : ป. สร้อยคอ, เพชรพลอย
กณฺฐลตา : อิต. ปลอกคอเสื้อ; บังเหียนม้า
กณฺฐสุตฺตก : ป. เครื่องประดับคอ, สร้อยคอ
กณฺฐ สุตฺตก : (นปุ.) สร้อยคอ.
กณฺฑ : (ปุ.) ลูกปืน, ลูกศร, ลูกธนู, ก้าน, ราก, ลำต้น, ท่อน, ท่อนไม้, ไม้เท้า, วรรค, ตอน, หมวด, อวกาศ, โอกาส, รำข้าว. กมฺ ปทวิกฺเขเป, กณฺ วา สทฺเท, โฑ. กณฺฑฺ วา เภทเน, อ. รูปฯ ๖๕๗ กฑิ เฉทเน, โก, นิคฺคหิตาคโม, กโลโป (ลบ ก ตัว ปัจ.)
กณฺฑนาฬี : อิต. กระบอกสำหรับใส่ลูกศร
กณฺฑรจฺฉินฺน : (ปุ.) คนเอ็นใหญ่ขาด.
กณฺฑรา : (อิต.) เอ็นใหญ่ กฑิ เภทเน, อโร. ส. กณฺฑรา.
กณฺฑล : (ปุ.) มะพูด ต้นไม้ชนิดหนึ่ง ใบใหญ่ หนาเป็นมัน ผลกลม รสเปรี้ยวอมหวาน.
กณฺฑวารณ : ค. ซึ่งป้องกันลูกศร
กณฺฑี : ๑. ป. นายขมังธนู ;
๒. ค. มีลูกศรเสียบเข้าไป
กณฺฑุ : อิต., กณฺฑุก ป., หิด, ฝี; ลูกศร
กณฺฑุก : (ปุ.) ฟุตบอลล์.
กณฺฑุ กณฺฑุติ กณฺฑู กณฺฑูยา : (อิต.) ความคัน, โรคคัน, ต่อมเล็ก ๆ, ฝี, ลำลาบเพลิง หิด, หิดด้าน, หิดเปลื่อย. กณฺฑฺ เภทเน, อุ. ศัพท์ที่ ๒ ลง อ ปัจ. ประจำธาตุ แล้วเอา อ ที่ ฑ เป็น อุ ติ ปัจ. ศัพท์ที่ ๓ ลง อุ ปัจ. แล้วทีฆะ ศัพท์ที่ ๔ ลง อ ปัจ. ประจำ ธาตุแล้วลง ณฺย ปัจ. เอา อ ที่ ฑ เป็น อู. ส. กณฺฑุ กณฺฑู กณฺฑูยา.
กณฺฑุ (ฑู) วติ : ก. เกา, ข่วน
กณฺฑุ (ฑู) วน : นป. การข่วน, การเกา, ความรู้สึกคัน
กณฺฑุติ : อิต. การเกา
กณฺฑุปฏิจฺฉาทิ : นป. ผ้าสำหรับนุ่งปิดฝี
กณฺฑุโรคี : ค. เป็นโรคฝี
กณฺฑุวน กณฺฑูวน : (นปุ.) ความคัน, โรคคัน, โรคกลาก. กณฺฑฺ เภทเน, ยุ, อสฺสุวาเทโส (แปลง อ เป็น อุว) ศัพท์หลังทีฆะ.
กณฺฑุส : นป. ลูกดุม
กณฺฑุสก กณฺฑูสก : (นปุ.) ดุม, กระดุม, ลูกดุม, ลูกกระดุม.
กณฺฑูยา : อิต. การเกา, การข่วน
กณฺโฑลิกา : อิต. กระเช้าหวาย, กระจาด, ห้องเก็บของ
กณฺณ : (ปุ.) อวัยวะเป็นเครื่องฟัง, หู. วิ. กณฺณติ เอเตนาติ กณฺโณ. กณฺณฺ สวเน, อ. ส. กรฺณ.
กณฺณก : (ปุ.) ต้นหูกวาง.
กณฺณกตุก : ค. ซึ่งไม่น่าฟัง
กณฺณกิตา : (อิต.) สนิม (อยู่ตามมุม)?
กณฺณคูถ : นป., กณฺณคูถก ป. ขี้หู
กณฺณคูถ กณฺณคูถก : (ปุ.) ขี้หู. ส. กรฺณมูล.
กณฺณ (จฺ) ฉิทฺท : นป. ช่องหู, รูหู
กณฺณ (จฺ) ฉินฺน : ค. คนหูแหว่ง, คนหูขาด
กณฺณจาลน : นป. การกระดิกหู
กณฺณจูฬา : อิต. โคนหู, หมวกหู
กณฺณเฉท : ป. การตัดหู, การฉีกหู