ปูฏ ปูฎก : (ปุ.) ห่อ, กลุ่ม, กระบอก. ปุณฺ สงฺฆาเต, โฏ. ลบที่สุดธาตุ ทีฆะ อุ เป็น อู.
ปูฏว : (วิ.) มีการชำระ, ฯลฯ. ปูฏ+ว ปัจ.?
ปูต : (วิ.) สะอาด, หมดจด, แจ่มใส, เป็นมงคล, ดี. ปุ ปวเน, โต, ทีโฆ.
ปูตผล : (นปุ.) อินทผลัม.
ปูตมฺพุ : (นปุ.) น้ำสะอาด, น้ำศักดิ์สิทธิ์.
ปูตรุกฺข : ป. ต้นหมาก
ปูติ : (อิต.) ความชำระ, ความสะอาด. ปุ ปวเน, ติ.
ปูติก : (ปุ.) กระพังโหม, อเนกคุณ, บอระเพ็ด? ปุ ปวเน, อิโก, โตนฺโต จ (ลง ต ที่สุดธาตุ).
ปูติกาย : ป. การเปื่อยเน่า
ปูติคนฺธี : (ไตรลิงค์) ของเหม็น. ไตร. และฎีกาอภิฯ วิเสสนะ แปลว่า เป็นของเหม็น, ฯลฯ.
ปูติ, - ติก : ค. เสีย, เน่า, บูด
ปูติ ปูติก : (วิ.) บูด, เน่า, เปื่อย, เปื่อยเน่า, เหม็น, ยุ. ปูยิ ทุคฺคนฺเธ, ติ. ลบที่สุดธาตุศัพท์หลัง ก สกัด.
ปูติมุตฺต : (นปุ.) มูตรเน่า, มูตรโค.
ปูติลตา : (อิต.) เถาเน่า, เครือเถาเน่า, เถาหัวด้วน, ต้นตำแย, บอระเพ็ด, กระพังโหม. วิ. ติตฺตรสตฺตา ปูติภูตา ลตา ปูติลตา. ปุ ปวเน, ติ.
ปูป : (ปุ.) แป้ง, ขนม. วิ. ปูเรตีติ ปูโป, ปูรฺ ปูรเณ, โป, ธาตฺวนฺตสฺส โลโป. ปวียติ มริจชีรกาทีหิ ปวิตฺตํ กรียตีติ ปูโป วา. ปุ ปวเน, โป, ทีโฆ.
ปูปปณิย ปูวปณิย : (ปุ.) คนขายขนม วิ. ปูโป ปูโว วา ปณิโย อสฺสาติ ปูปปณิโย ปูวปณิโย วา.
ปูปิย : ป. คนขายขนม
ปูปิย ปูวิย : (ปุ.) คนขายขนม วิ. ปูเปน ปูเวน วา ชีวตีติ ปูปิโย ปูวิโย วา. อิยปัจ.
ปูย : (ปุ.) หนอง, น้ำหนอง, น้ำเหลือง. ปูยิ วิสรเณ ทุคฺคนฺเธ จ, อ, ยุ.
ปูยน : (นปุ.) หนอง, น้ำหนอง, น้ำเหลือง. ปูยิ วิสรเณ ทุคฺคนฺเธ จ, อ, ยุ.
ปูร : (วิ.) เต็ม, เปี่ยม.
ปูรก : ค. ผู้เต็ม, ผู้ครบ
ปูรณ : (วิ.) เต็ม, เปี่ยม, เป็นที่เต็ม, ซ่อมแซม, บูรณะ.
ปูรณา : (อิต.) วิชาโบราณคดี.
ปูรณี : (วิ.) เป็นทีเต็ม.
ปูรตฺต : (นปุ.) ความเต็ม. ปูร+ตฺต ปัจ.
ปูเรติ : ก. เต็ม, บริบูรณ์
ปูว : (ปุ.) ขนม.
ปูววิกติ : (อิต.) ชนิดแห่งขนม.
ปูวิก : ป. คนขายขนม
เปกฺข : (วิ.) ดู, เห็น, ปรากฏ, เพ่ง, มุ่ง, จดจ่อ. ป+อิกฺขฺ+ณ ปัจ.
เปกฺขก : ค. ผู้เพ่งดู
เปกฺขณ : นป. การเพ่งดู
เปกฺขติ : ก. เพ่งดู
เปกฺขา : (อิต.) อันเพ่ง, ฯลฯ, การเพ่ง, ฯลฯ, ความเพ่ง, ฯลฯ.
เปกขุณ : นป. ขนหางนกยูง
เปขุณ : (นปุ.) ปีก, ปีกนก. ปปุพฺโพ, อุขฺ คติยํ, ยุ, อุสฺเส, อสฺสุ, ณตฺตํ. อภิฯ. ปุขฺ คติยํ, ยุ. เวสฯ.
เปจฺจ : (อัพ. นิบาต) ภพอื่น, ข้างหน้า, โลกหน้า, ภายหน้า. ที่ใช้เป็นกิริยา แปลว่าละไปแล้ว.
เปฏก : (ปุ.) กระบุง, กระเชอ, กระเช้า, กระจาด, ตะกร้า, ภาชนะ. ปิฏฺ สํฆาเต, ณฺวุ. เป็น เปตก บ้าง.
เปณาหิกา : อิต. นกตระกูลหนึ่ง
เปต : (วิ.) ผู้ละโลกไปแล้ว, ผู้ตายแล้ว.
เปตก : (ปุ.) สุนัขอันนายพรานส่งไป, สุนัขไล่เนื้อ.
เปตกิจฺจ : (นปุ.) กิจอันบุคคลพึงทำเพื่อบุคคลผู้ละโลกไปแล้ว, กิจอันบุคคลพึงทำแก่บุคคลผู้ไปสู่ปรโลกแล้ว.
เปตฺตนิก : ค. ผู้มีชีวิตอยู่ด้วยมรดกตกทอดจากบิดา
เปตฺติ : (ปุ.) ประชุมแห่งเปรต, หมู่แห่งเปรต. วิ. เปตานํ สมูโห เปตฺติ.
เปตฺติก : ค. เป็นของบิดา
เปตฺติก เปตฺติย : (วิ.) เกิดพร้อมแล้วจากบิดา, เกิดจากบิดา เกิดแต่บิดา วิ. ปิติโต สมฺภูตํ เปตฺติกํ เปตฺติยํ วา. มาข้างบิดา วิ. ปิติโต อาคตํ เปตฺติกํ เปตฺติยํ วา. อันเป็นของมีอยู่แห่งบิดา วิ. ปิตุโน สนฺตกํ เปตฺติกํ เปตุติยํ วา. อันเป็นของแห่งบิดา เป็นของแห่งบิดา วิ. ปิตุโน วตฺถุกํ เปตฺติกํ เปตฺติยํ วา. ณิกปัจ. ตรัต๎ยาทิตัท. ศัพท์หลังแปลง ก เป็น ย ส่วนโมคฯ ณาทิกัณฑ์ ๓๑ ลง ริยณฺ ปัจ. ลบ รฺ และ ณฺ.
เปตฺติวิสย : (ปุ.) ที่อยู่ของหมู่เปรต, ประเทศเป็นแดนของหมู่เปรต,ภพของเปรต.
เปตฺเตยฺย : (วิ.) เกื้อกูลแก่บิดา วิ. ปิตุ หิโต เปตฺเตยฺโย. เอยฺยปัจ. รูปฯ ๓๖๒ ลง เณยฺย ปัจ. โมคฯ ณาทิกัณฑ์ ๓๙ ลง เรยฺยณฺ ปัจ.
เปตเตยฺยตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้เกื้อกูลแก่บิดา, ความเป็นแห่งบุคคลผู้ปฏิบัติเกื้อกูลแก่บิดา, ความปฏิบัติเครื่องเป็นประโยชน์เกื้อกูลแก่บิดา, ความเป็นผู้เกื้อกูลแก่บิดา. ตา ปัจ. ภาวตัท.