หนฺต : (วิ.) ผู้กำจัด, ฯลฯ. ตุ ปัจ.
หนฺตาล : ป. เต่าร้าง, ไม้ลางลิง
หนติ : ก. ฆ่า
หนฺตุ : ป. ผู้ฆ่า
หนฺท : (อัพ. นิบาต) ก็, เชิญเถิด, เอาเถิด, เอาเถอะ, ช่างเถอะ, ช่างเถิด, วานทีเถิด, ช่วยทีเถิด, ผิดังนั้น, ทำกระไร.
หนน : (วิ.) กำจัด, เบียดเบียน, ฆ่า, ตี, ประหาร, กระทบ.
หนุ, หนุกา : อิต. คาง
หพฺย หวฺย : (นปุ.) ข้าวเพื่อเทวดาอันบุคคลบวงสรวง, เครื่องบูชาเทพ, เครื่องสังเวย, เครื่องเซ่นสังเวย. หู ทาเน, โ ณฺย.
หมฺภ : (อัพ. นิบาต) พ่อเฮ้ย, ผู้เจริญ.
หมฺโภ : อ. ผู้เจริญ
หมฺมิย : (นปุ.) เรือนโล้น, ปราสาทโล้น. หรฺ หรเณ, โย, ยมฺหิ มิอาคโม, รสฺส โม. โบราณแปลว่าบ้านเศรษฐี. ทิมแถว(เรือนหลังคาตัด) ทิมคต ก็ว่า.
หย : (ปุ.) ม้า, ม้าตัวผู้. วิ. หิโณติ สามิเกน กสาหตาทิกาเรน ปาชิโต สีฆํ คจฺฉตีติ หโย. คติยํ, โณ. หยฺ คติยํ, อ. ส. หย.
หยโปตก : (ปุ.) ม้าผู้ลูกน้อย, ลูกม้า.
หยาณึก หยานึก : (นปุ.) ม้า ๓ ตัว (เป็นอย่างต่ำ) ตัวหนึ่งมีคน ๔ คน ชื่อ หยานิก (หมู่กึกก้องด้วยม้า), กองทัพม้า.
หยานีก : นป. ทหารม้า, กองทัพม้า
หร : (วิ.) จับ, ถือ, ยึด, จับเอา, ถือเอา, ยึดเอา, ยึดไว้. หรฺ อาทาเน, อ. นำ, นำไป, นำออก. หรฺ อปนยเน นยเน วา, อ. ส. หร.
หรณ : (วิ.) เป็นไป, เป็นอยู่, อยู่, อาศัยอยู่.
หรติ : (อิต.) ทิศตะวันออกเฉียงใต้, ทิศหรดี. ส. ไนรฺฤต.
หรายน : (นปุ.) ความละอาย, หเร ลชฺชายํ, ยุ. แปลง เอ เป็น อาย.
หริ : (ปุ.) พระนารายณ์, พระวิษณุ. วิ. มจฺจานํ ชีวิตํ หรติ สีเลนาติ หริ. หรฺ นยเน, อิ. ส. หริ.
หริคนฺธ, หริจนฺทน : ป. จันทร์เหลือง, จันทน์เทศ
หริจนฺทน : (ปุ. นปุ.) จันทร์เหลือง, จันทร์เทศ. วิ. หริ มณฺฑูโก, ตทากาเร ปพฺพเต ชาตํ จนฺทนํ หริจนฺทนํ.
หริณ : (ปุ.) เนื้อ, กวาง. วิ. หรียตีติ หริโณ. หรฺ นยเน, ยุ, อสฺสิ. จามจุรี ก็แปล.
หริต : (วิ.) เขียว, เขียวใบไม้. ส. หริต.
หริตฺตจ : ค. ผิวหนังสีทอง
หริตา : (อิต.) กระเทียม, หัวกระเทียม.
หริตายุตฺต : (ปุ.) หอม, หัวหอม. เป็น หริตายุต ก็มี.
หริตาล : (นปุ.) สีเหลือง, หรตาล ชื่อแร่ชนิดหนึ่งประกอบด้วยธาตุสารหนูและกำมะถันใช้สำหรับเขียนลายรดน้ำและสมุดดำ. ส. หริตาล.
หริตุ : ป. ผู้นำไป
หริทฺยาภ หลิทฺยาภ หฬิทฺยาภ : (ปุ.) สีเหลือง.
หริเวร : (ปุ.) หอมแดง, หรดาล.
หริสฺสวณฺณ : (วิ.) มีสีดังว่าสีแห่งทอง, มีรัศมีอันงามดุจสีแห่งทอง, มีวรรณะเสมอด้วยทอง, มีสีเสมอด้วยทอง, มีผิวงามเหมือนทอง. วิ. หรินา สมาโน วณฺโณ ยสฺสาติ หริสฺสวณฺโณ. แปลง สมาน เป็น ส ซ้อน สฺ.
หรีตก : นป. สมอไทย
หรึตกี : (อิต.) สมอ, สมอไทย. วิ. โรคภยํ หรตีติ หรีตกี. หรฺ อปนยเน, อโต. แปลง อ ที่ ร เ ป็น อี ก สกัด อี อิต. แปลง ต เ ป็น ฎ เป็น หรีฎกี ก็มี แปลง อ เป็น อิ และซ้อน ตฺ เป็น หริตฺตกี ก็มี.
หเร : (อัพ. นิบาต) เฮ้ย, แน่ะคนร้าย.
หเรณุกา : (อิต.) ต้นหนาด, ถั่วแระ.
หล : นป. คันไถ
หล : (อัพ. นิบาต) อย่า, อย่าเลย, ไม่ควร. รูปฯ.
หลปทฺธติ : (อิต.) รอยแห่งไถ, รอยไถ. ส. หลิ.
หล หฬ : (ปุ.) คนพาล คือคนอ่อน อายุยังน้อยอยู่ ไม่ใช่คนเกเร, เด็ก. วิ. โหเลติ ภูมึ ภินฺทนฺโต มตฺติกภณฺฑํ จาเลตีติ หโล หโฬ วา. หฺลฺ หฬฺ วา วิเลขเน, อ. หุลฺ กมฺปเน วา. แปลง อุ เป็น อ.
หลาหล : (วิ.) กล้าและกล้า, แข็งเท่าแข็., ร้ายเท่าร้าย, ร้ายกาจ. หนฺ หึสายํ, อ, นสฺส โล. หล+หล ทีฆะในท่ามกลาง.
หลิทฺท หฬิทฺท : (ปุ.) เหลือง, สีเหลือง.
หลิทฺทา, หลิทฺที : อิต. ขมิ้น
หลิทฺทา หฬิทฺทา หลิทฺที หฬิทฺที : (อิต.) ขมิ้น.
หลิทฺยาภ : (ปุ.) เหลือง, สีเหลือง. วิ. หลิทฺทิยํ อิว อาภา ยสฺส โส หลิทฺยาโภ.
หว : (ปุ.) การเรียก, การร้องเรียก. หู อวฺหาเน, โณ. หฺว อวฺหาเน วา, อ. ส. หว.
หวน : (นปุ.) การเป็นอยู่, ความเป็นอยู่. หู สตฺตายํ, ยุ. การให้, การบูชา, การเซ่นสรวง. หู หพฺยทาเน. ส. หวน.
หวฺย : นป. ของเซ่นเจ้า
หวฺยปาก : (ปุ.) ภาชนะเครื่องสังเวย, ถาดเครื่องเซ่นสังเวย. วิ. หวฺยสฺส ปาโก หวฺยปาโก, แปลว่าเครื่องเซ่นสังเวยก็ได้.
หวิ : (นปุ.) การให้, การบูชา, ข้าวเพื่อเทวดาอันบุคคลบวงสรวง, เครื่องบูชาเทพ, เครื่องสังเวย, เครื่องเซ่นสังเวย. หู หพฺย ทาเน, อิ.