อริยธมฺม : ป. อริยธรรม, ธรรมอันประเสริฐ
อริยปริเยสนา : อิต. การแสวงหาอันประเสริฐ
อริยปุคฺคล : (ปุ.) บุคคลผู้เจริญ, บุคคลผู้ประเสริฐ, พระอริยบุคคล, ทางพระพุทธศาสนาเรียกบุคคลที่ละกิเลสได้เด็ดขาด (สมุจเฉทป-หาน)ไม่กำเริบอีกเป็นขั้น ๆว่าพระอริย-บุคคล ๆ มี ๔ ชั้นตามที่ละกิเลสได้คือพระโสดาบันพระสกทาคามีพระอนาคามีและพระอรหันต์เป็นชั้นสูงสุดทางพระ-พุทธศาสนา ไม่มีพระอริยบุคคลชั่วขณะหรือชั่วคราวหรือพระอริยบุคคลแต่งตั้งหรือนิพพานชั่วขณะ.
อริยผล : นป. อริยผล, ผลอันประเสริฐ
อริยมคฺค : (ปุ.) ทางอันประเสริฐ, ทางอันยังผู้ปฏิบัติให้เป็นพระอริยบุคคล, ทางของพระอริยะ.
อริยวตฺตี : ค. ผู้ประพฤติดี, ผู้มีอริยวัตร
อริยวตา, อริยวตฺตา : อิต. ผู้กล่าว, ผู้พูดถ้อยคำอันประเสริฐ
อริยวส : ป. อริยวงศ์, วงศ์ของพระอริยเจ้า
อริยวสปฏิปทาทิ : (วิ.) มีปฏิปทาอันเป็นไปตามซึ่งวงศ์แห่งพระอริยะเป็นต้น.
อริยวาส : ป. การอยู่อันประเสริฐ, สภาพของจิตที่ประเสริฐ
อริยวิหาร : ป. อริยวิหาร, การอยู่อันประเสริฐ, การอยู่ดี, การปฏิบัติดี
อริยโวหาร : ป. การประพฤติอันประเสริฐ
อริยสฆอริยสงฺฆ : (ปุ.) หมู่แห่งพระอริยะ.วิ.อริยานํสงฺโฆสมูโหอริยสงฺโฆ.สงฆ์ผู้เป็นอริยะวิ. อริโยสงฺโฆอริยสงฺโฆ.
อริยสงฺฆ : ป. พระอริยสงฆ์, หมู่แห่งพระอริยบุคคล
อริยสจฺจ : (นปุ.) ความจริงอันประเสริฐ, ความจริงอย่างประเสริฐ, ความจริงอันยังปุถุชนให้เป็นพระอริยะ, ความจริงอันยังปุถุชนผู้ปฏิบัติตามมรรค ๘ ให้เป็นอริยะ, ความจริงของพระอริยะ, อริยสัจชื่อของหมวดธรรมหมวดหนึ่งซึ่งพระพุทธเจ้าตรัสรู้ มี ๔ข้อคือ ๑.ทุกข์๒. ทุกขสมุทัย๓. ทุกขนิโรธและ ๔. ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา.ไตร.๓๕/๑๔๔.
อริยสาวก : (ปุ.) สาวกผู้ประเสริฐ, สาวกผู้เลิศ, สาวกผู้เป็นอริยะ, พระอริยสาวก.
อริยสาวิกา : อิต. อริยสาวิกา, สาวกที่เป็นหญิงของพระอริยะ
อริยสีล : นป. ศีลของพระอริยะ, ศีลอันประเสริฐ
อริยุปวาทก : (ปุ.) คนผู้เข้าไปว่าพระอริยะ.
อริยุโปสถ : ป. อุโบสถของพระอริยะ
อริยูปวาท : ป. การว่าร้ายพระอริยเจ้า
อริส : (นปุ.) ริดสีดวงงอก, ริดสีดวงทวาร.วิ.อริวิยสสตีติอริสํ.อริปุพฺโพ. สสฺ หึสายํ, กฺวิ.อรฺคมเนวา, อิโส.
อริสปฺป : (ปุ.) พังพอน (มีงูเป็นข้าศึก ข้าศึกของงู).
อรุ : (นปุ.) แผล, บาดแผล, ฝี.วิ. อรติปูติภา-เวนอุทฺธํคจฺฉตีติอรุ. อรฺคมเน, อุ. ส. อรุ.
อรุกฺข : ค. ไม่มีต้นไม้, ปราศจากต้นไม้
อรุกาย : ป. กายที่มีแผล, คือ ทวารเก้า, มีกายเป็นแผล
อรุคตฺต : ค. กายที่มีแผล
อรุจิต : ค. ไม่ชอบใจ
อรุณ : (วิ.) แดง, แดงเรื่อ, แดงอ่อน, รุ่ง.
อรุณวณฺณ : ค. มีสีแดงเรื่อ, เป็นสีแดง
อรุณสทิส : ค. เหมือนอรุณ, มีสีเหมือนสีอรุณ
อรุณี : (อิต.) แม่แกะ, นางแกะ.
อรุณุคฺคมน : (นปุ.) การขึ้นไปแห่งอรุณ.
อรุณุคฺคมนเวลา : (อิต.) เวลาเป็นที่ขึ้นไปแห่งอรุณ.
อรุโณทย : (ปุ.) การขึ้นไปแห่งอรุณ, การตั้งขึ้นแห่งอรุณ, อรุโณทัยอโณทัย(พระอาทิตย์เพิ่งขึ้น).ส.อุษสฺ
อรุปกฺก : ค. (ตัว) ที่พุพอง, ซึ่งพุพองไปด้วยแผล
อรูป : (วิ.) มีรูปหามิได้, ไม่มีรูป, ไม่ใช่รูป.
อรูปกายิก : ค. ซึ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่มีรูป
อรูปฐายี : ค. ซึ่งดำรงอยู่ในชั้นอรูปพรหม
อรูปตณฺหา : อิต. ความอยากเป็นผู้ไม่มีตัวตน, ความอยากเกิดในชั้นอรูปพรหม
อรูปธมฺม : (ปุ.) ธรรมมิใช่รูป, ธรรมที่ไม่มีรูป, อรูปธรรม, นามธรรม (ภาวะที่สัมผัสด้วยอายตนะคือ ตาหูจมูกลิ้นและกายไม่ได้สัมผัสสะได้แต่ใจ).
อรูปธาตุ : อิต. อรูปธาตุ, สภาพที่ไม่มีตัวตน
อรูปภว : (ปุ.) ที่เกิดของสัตว์ไม่มีรูป, ที่อยู่ของสัตว์ไม่มีรูป, ที่เกิดของสัตว์ผู้มีแต่นาม, ที่อยู่ของสัตว์ผู้มีแต่นามล, อรูปภพ.
อรูปโลก : ป. อรูปโลก, โลกแห่งความไม่มีรูป, โลกแห่งความไม่มีตัวตน
อรูปาวจร : ค. อรูปาวจร, อันเที่ยวไปในอรูป, อันนับเนื่องด้วยโลกแห่งความไม่มีรูป
อรูปาวจรภูมิ : (อิต.) ภูมิเป็นที่ท่องเที่ยวไปของพรหมผู้ไม่มีรูป, ภูมิที่เป็นที่เกิดของอรูป-พรหม, ที่เกิดของอรูปาวจรวิบาก.
อรูปิม : ค. ซึ่งไม่มีรูป, ซึ่งไม่สวย
อรูปิย : ค. ไม่ใช่รูปิยะ, ไม่ใช่เงินทอง
อรูปี : (วิ.) มีรูปหามิได้, ไม่มีรูป.