มกรนฺท : (ปุ.) รสแห่งดอกไม้, รสแห่งอ้อย. วิ. มกฺขิกา รมนฺติ เอตฺถาติ มกรนฺโท. อภิฯ วิ. มกฺขิกา รมนฺติ ยสฺมึ โส มกรนฺโท.
มกรสวจฺฉร : (ปุ. นปุ.) มะโรง, ปีงูใหญ่.
มกส : (ปุ.) ริ้น, ยุง, บุ้ง, ร่าน. วิ. มกติ โลหิตํ ปิวตีติ มกโส. มกฺ ปาเน, อโส, ส. มศก.
มกสกุฏิ มกสกุฏิกา : (อิต.) มุ้งกันยุง, มุ้ง.
มกสวีชนี : (อิต.) ไม้ปัดยุง, แซ่ไล่ยุง.
มกสาวรณ : (นปุ.) มุ้งกันยุง, มุ้ง.
มกุฏ : (วิ.) สูงสุด, ยอดเยี่ยม.
มกุล : ๑. นป. ช่อ, กลุ่ม; พวง;
๒. ค. ตูม
มกุล มกุฬ : (วิ.) ตูม.
มกุฬรตน : (นปุ.) กำมา คือศอกที่กำนิ้วมือ.
มค : (ปุ.) เนื้อ, กวาง, จามจุรี. วิ. มคยติ อิโต จิโต โคจรํ ปริเยสตีติ มโค. มคฺ อเนฺวสเน, อ. มคฺคียติ ชีวิกํ กปฺปนตฺถาย มํสาทีหิ อตฺถิเกหิ ลุทฺเทหิ อเนฺวสตีติ วา มโค. มรฺ ปาณจาเค วา, อ, รสฺส โค.
มคฺค : (ปุ.) ถนน, หน (ทาง), ทาง, หนทาง, ช่อง, อุบาย, เหตุ (ใช้คู่กับคำว่าผล), มรคา, มรรคา, มรรค. วิ. ปถิเกหิ มชฺชเต นิตฺติณํ กรียเตติ มคฺโค. มชฺชฺ สํสุทฺธิยํ, โณ, ชสฺส คตฺตํ. ปถิเกหิ มคฺคียเตติ วา มคฺโค. มคฺคฺ อเนฺวส-เน, อ. ตํ ตํ กิจฺจํ หิตํ วา นิปฺผาเทตุกาเมหิ มคฺคียตี-ติ วา มคฺโค.
มคฺคกฺขายี : ค. ผู้บอกทาง
มคฺคกิลนฺต : ก. เหน็ดเหนื่อยในการเดินทาง
มคฺคจิตฺต : (นปุ.) จิตประกอบแล้วด้วยมรรค, จิตประกอบด้วยมรรค.
มคฺคติ : ก. แสวงหา, ค้นหา
มคฺคทูสี : ป. โจรปล้นกลางทาง
มคฺคเทสก : ค. ผู้ชี้ทาง
มคฺคเทสิก : (ปุ.) บุคคลผู้เดินทาง, คนเดินทาง.
มคฺคน : (นปุ.) การเลือกเฟ้น, การค้นหา, การเสาะหา, การแสวงหา.
มคฺคนา : (อิต.) การเลือกเฟ้น, การค้นหา, การเสาะหา, การแสวงหา.
มคฺคนายก : (ปุ.) ทางมาร่วมกัน.
มคฺคผลนิพฺพานสุข : (นปุ.) สุขอันเกิดแล้วแต่มรรคและสุขอันเกิดแล้วแต่ผลและสุข คือพระนิพพานง เป็น อ. ทวัน. มี ปญฺจ. ตัป.,ปญฺจ.ตัป. และ อว.กัม. เป็นภายใน.
มคฺคมุฬฺห : ป. คนหลงทาง
มคฺคสนฺธิ : (ปุ. อิต.) ทางสองแพร่ง, ทางสี่แพร่ง. วิ. ทฺวินฺนํ จตุนฺนํ วา มคฺคานํ สนฺธิ มคฺคสนฺธิ.
มคฺคสมงฺคี : (วิ.) ประกอบด้วยมรรค, มีมรรคสมบูรณ์.
มคฺคสมาคม : (ปุ.) ทางมาร่วมกัน.
มคฺคเหตุธมฺม : (ปุ.) ธรรมมีเหตุคือมรรคได้แก่ อโลภะ อโทสะ และ อโมหะ ของผู้พรั่งพร้อมด้วยอริยมรรค.
มคฺคาธิปติธมฺม : (ปุ.) ธรรมมีมรรคเป็นอธิบดี ได้แก่ ธรรมคือจิตและเจตสิกที่ทำอริยมรรคให้เป็นอธิบดี.
มคฺคามคฺคญาณ : (นปุ.) ความรู้เป็นเครื่องเห็นว่าทางหรือภาวะมิใช่ทาง, ญาณเป็นเครื่องเห็นว่าทางหรือมิใช่ทาง.
มคฺคารมฺมณธมฺม : (ปุ.) ธรรมมีมรรคเป็นอารมณ์ ได้แก่ธรรมคือจิตและเจตสิกที่ทำอริยมรรคให้เป็นอารมณ์.
มคฺคิก : (วิ.) ผู้ดำเนินไปในหนทาง.
มคฺคุทฺเทสก : (ปุ.) คนผู้นำทาง, คนผู้นำคนอื่นเที่ยว, มัคคุเทสก์ (ผู้นำคนอื่นซึ่งไม่ชำนาญทางหรือสถานที่นั้นๆ เที่ยว).
มคฺคุร : (ปุ.) ปลาลำพัน ชื่อปลาชนิดหนึ่ง มีครีบหลังและครีบก้นไปรวมกับครีบหาง. ปลาดุกลำพัน ก็เรียก.
มคธ : (ปุ.) มคธ ชื่อชนบทพิเศษของอินเดียโบราณ ปัจจุบันเรียกว่า พิหาร วิ. มเคน สทฺธึ ธาวนฺตีติ มคธา. มคปุพฺโพ, ธาวฺ คติสุทฺธิยํ, อ. ลบที่สุดธาตุ. มํเสสุ คิชฺฌนฺตีติ มคธา. มํสปุพฺโพ, คิธฺ อภิกํขายํ, อ. ลบ อํส และ ธฺ.
มคสิร : (นปุ.) มคสิระ ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มที่ ๕ ใน ๒๗ กลุ่ม มี ๓ ดวง, ดาวหัวเนื้อ.
มฆ : ป., มฆา อิต. ชื่อดาวฤกษ์
มฆวนฺตุ : (ปุ.) มฆวัน มฆวา มฆวาน ท้าวมฆวาน มฆวะ เป็นชื่อของพระอินทร์ทุกคำ วิ. มหิตพฺพตฺตา มฆวา. มหฺ ปูชายํ, วนฺตุ, หสฺส โฆ. เป็น มฆวนฺตุ ลง สิปฐมา วิภัติ เอา นฺตุ กับ สิ เป็น อา สำเร็จรูปเป็น มฆวา.
มฆา : (อิต.) มฆา ชื่อดาวฤกษ์กลุ่มที่ ๑๐ ใน ๒๗ กลุ่ม มี ๕ ดาว, ดาว งู ผู้. วิ. มหียเต การยตฺถิเกหีติ มฆา. มหฺ ปูชายํ, อ, หสฺส โฆ, อิตฺถิยํ อา.
มฆา, มฆวนฺตุ : ค. พระอินทร์
มงฺกฺ : (วิ.) เก้อ, กระดาก, ก้มหน้า, ขวยใจ.
มงฺกุ : ค. เก้อ, ด้าน
มงฺกุณ : (ปุ.) เรือด, ชื่อสัตว์เล็กชนิดหนึ่งอยู่ตามร่องและที่นอนกัดกินเลือดคน.
มงฺกุภาว : ก. ความเป็นผู้เก้อ
มงฺกุภูต : (วิ.) เป็นผู้เก้อเป็นแล้ว, ผู้เก้อเขิน.
มงฺค : (ปุ.) สภาพผู้ทั้งฆ่าทั้งยังสัตว์ให้ถึงอบาย. ม+ค ลง นิคคหิตอาคม แปลงเป็น งฺ วิ. โม จ โส โค จาติ มงฺโค. ภาวะยังสัตว์ให้ถึงอบาย. ม (อปาย)+คมฺ+ร ปัจ.
มงฺคล : (วิ.) ดี, เจริญ.
มงฺคลทิวส : ป., นป. วันดี
มงฺคลฺย : (นปุ.) ความที่แห่ง...เป็นมงคล, ความเป็นมงคล.
มงฺคลสุปิน : นป., ป. การหลับเป็นมงคล, ฝันดี