ขชฺชติ : ก. (กรรมวาจกของขาทติ) อันเขาเคี้ยวกิน
ขชฺชนฺตร : (นปุ.) ขัชชันตระ ขัชชันดร ชื่อ ขนมหวานชนิดหนึ่ง.
ขชฺชโภชนาหาร : (ปุ.) อาหารคือของควรเคี้ยว และอาหารคือของควรบริโภค, อาหารว่าง และอาหารหนัก.
ขชฺชรี : (อิต.) อินทผลัม, ต้นแป้ง ก็ว่า.
ขชฺชุ : (อิต.) กลาก, โรคกลาก, ขี้กลาก, หิด, โรคหิด, หืด?. ขชฺชฺ พฺยถเน, อุ.
ขชฺชุรี ขชฺชูรี : (อิต.) อินทผลัม, ต้นแป้ง ก็ว่า. อี อิต.
ขชฺชูร : (ปุ.) อินทผลัม, ต้นแป้ง ก็ว่า กัจฯ๖๗0 วิ. ขชฺชิตพฺโพ ขาทิตฺพฺโพ วาติ ขชฺชูโร. รูปฯ ๖๖๔ วิ. ขาทิตํ อลนฺติ ขชฺชูโร. ขชฺชฺ ภกฺขเณ, อูโร. อภิฯ ลง อุร ปัจ. เป็น ขชฺชุร.
ขชฺชูรี : อิต. อินทผลัม, ต้นเป้ง
ขชฺโชปก ขชฺโชปน : (ปุ.) หิงห้อย.
ขชฺโชปกา : (อิต.) หิงห้อย.
ขชฺโชปนก : ป. หิ่งห้อย
ขชป : ป. เนยเหลว
ขชล : ป. หิมะแข็ง, น้ำฝน
ขญฺช : (วิ.) กระจอก (เขยก), เขยก, กระเผลก, ง่อย. ขญฺชฺ คติเวกลฺเล เวกลฺเล วา, อ. ขญฺช
ขญฺชโขฏ : ป. การเดินเขยก
ขญฺชติ : ก. เขยก, เดินกระโผลกกระเผลก
ขญฺชน : (ปุ.) นกไส้, นกเป็ดน้ำ. วิ. ปสฺสนตานํ ขํ สุขํ ชเนตีติ ขญฺชโน. ขปุพฺโพ, ชนฺ ชนเน, อ.
ขญฺชรีฏ : (ปุ.) นกไส้, นกเป็ดน้ำ. วิ. ขญฺโช วิย จรตีติ ขญฺชรีโฏ. ขญฺชปุพฺโพ, จรฺ จรเณ, อีโฏ. ลบต้นธาตุ ฎีกาอภิฯ.
ขฏ : (ปุ.) หญ้า, หญ้าหอม, แฝกหอม (รากมี กลิ่นหอมใช้ทำยาไทย), กร, มือ, กระพุ่ม มือ, ความปราถนา. ขฏฺ อิจฺฉายํ, อ. ส. ขฏ.
ขฏก : (ปุ.) กำ (ของที่มัดรวมกัน), กำ (มือ ที่กำ), กำมือ. ขฏฺ อิจฺฉายํ, ขทฺ หึสายํ, ณฺวุ, ทสฺส โฏ.
ขฏขฏ : ค. (เสียง) ขฏะขฏะ
ขฏขาทก : ป. ถ้วยแก้ว; สุนัขจิ้งจอก; กา
ขฏฺฏ ขฏฺฏิก : (ปุ.?) รถศพ, ที่นอน, กระท่อม. ส.ขฏฺฏิ ขฏฺฏี ขาฏี.
ขฏฺฏิก : (ปุ.) พรานเนื้อ, พรานป่า. ส. ขฏฺฏิก.
ขฏิ : อิต. รอยแผลเป็น; หีบศพ
ขฏิก : (ปุ.) หญ้า, หญ้าหอม, แฝกหอม, กระพุ่มมือ, ดินสอพอง, ช่องหู. ส.ขฏิก.
ขฏิกา : อิต. ชอล์กขาว, ดินสอขาว
ขฏี ขฏินี : (อิต.) ชอล์ค, ดินสอพอง. ส. ขฏี.
ขโฏปิกา : อิต. เตียง, ที่นอน, เก้าอี้ยาว
ขฑิกา : (อิต.) ชอล์ค, ดินสอพอง. ส. ขฑิกา.
ขฑุ : (ปุ.?) รถศพ. ส. ขฑุ.
ขณ : (ปุ.) ครู่, ครั้ง, คราว, สมัย, เมื่อ (ครั้ง คราว), นาที, ขณะ, กษณะ. วิ. สตฺตานํ อายุ ขียติ หายติ เอตฺถ กาเลติ ขโณ. ขี ขเย, ยุ. ขณฺ หึสายํ วา, อ. ส. กฺษณ.
ขณฺฑ : (วิ.) หัก, ท่อน, ตัด, ขาด.
ขณฺฑติ : ก. แตก, หัก
ขณฺฑทนฺต : ค. ผู้มีฟันหัก (ฟันหลุด)
ขณฺฑน : (นปุ.) การตัด, การแบ่ง, การปัน. ขทิ เฉเท, ยุ.
ขณฺฑผุลฺล : นป. ส่วนที่แตกหักออกไป
ขณฺฑสกรา : (อิต.) ขัณฑสกร ชื่อเครื่องยาชนิด หนึ่งคล้ายน้ำตาลกรวด. น้ำตาลกรวด ก็แปล.
ขณฺฑสีมา : (อิต.) เขตแดน, เขตแดนส่วนหนึ่งๆ.
ขณฺฑาขณฺฑ : ก. วิ. (แตก) เป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่
ขณฺฑาขณฺฑิก : ค. (ของที่แตก) เป็นท่อนน้อยท่อนใหญ่, แตกออกเป็นชิ้น
ขณฺฑิกา : อิต. ส่วน, ชิ้น, ก้อน, กอง; ไม้เท้า
ขณฺฑิจฺจ : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้มีฟันหัก วิ. ขณฺฑิกสฺส ภาโว ขณฺฑิจฺจํ. ขณฺฑิก+ณฺย ปัจ. แปลง ก เป็น จ ลบ อ ที่ จ ลบ ณฺ รวม เป็น จยฺ แปลง เป็น จฺจ.
ขณฺเฑติ : ก. ทำให้แตก, ทำลาย, ละเมิด, สละ, เลิก
ขณติ : ก. ขุด, ถอน, ทำลาย
ขณน : นป. การขุด
ขณมุหุตฺต : (ปุ.) ขณะมุหุต สิบมุหุตตะ เป็น ขณมุหุตตะ, ขณะครู่หนึ่ง. วิ ขโณ จ โส มุหุตโต จาติ ขณมุหุตฺโต.
ขณลย : (ปุ.) ขณลยะ สิบลยะเป็น ขณลยะ (๑ ขณลยะ) ทส ลยา ขณลโย นาม.
ขณาตีต : ค. ล่วงโอกาส, พลาดหวัง
ขณิก : (วิ.) เป็นไปชั่วขณะ, ชั่วขณะ.