โปฏฺฐก : (ปุ. นปุ.) ใบลาน, ปุสุ ธารเณ, โต. สตฺเถ โก.?
โปฏฺฐกคณฺฐ : (ปุ.) คัมภีร์พระธรรม.
โปฏฺฐปท : ป. ชื่อเดือน ๑๐
โปฏฺฐปท โปฏฺฐปาท : (ปุ.) เดือน ๑๐, กันยายน. วิ. โปฏฺฐปทาย ปริปุณฺณนฺ-ทุยุตฺตาย ยุตฺโต มาโส โปฏฺฐปโท โปฏฺฐปาโท วา. ณ ปัจ. ราคาทิตัท.
โปฏฺฐปทมาส : (ปุ.) เดือนประกอบด้วยวันเพ็ญรวมนักษัตรโปฏฐปทา, เดือน ๑๐, กันยายน, เดือนกันยายน.
โปฏฺฐปทา : (อิต.) โปฏฐปทา ชื่อดาวฤกษ์ กลุ่มที่ ๒๖ มี ๒ ดวง. วิ. โปฏฺโฐ โค, ตสฺเสวปทา โปฏฺฐปทา.
โปฏฺฐรูป : (นปุ.) ตุ๊กตา, รูปปั้น.
โปฏฺฐล : (นปุ.) ใบลาน.
โปฐน : นป. การโบย
โปฐิต : กิต. โบยแล้ว
โปเฐติ : ก. โบย
โปณ : (วิ.) เอียง, เอียงไป, น้อม, น้อมไป, ลุ่ม, ลึก, เงื้อม, หวั่นไหว, หลบหลีก. ปุ โอนเต, โณ. ไม่ลบ ปัจ. พฤทธิ อุ เป็น โอ.
โปต : (ปุ.) เรือ, สัดจอง (ทุ่น แพ เรือน้อย), เรือเล็กของกำปั่น, ลูก, ลูกน้อย. ปุ ปวเน คติยํ วา, โต.
โปตก : (ปุ.) ลูกน้อย. โปต+ก ในอรรถ อปฺป. ลูก. ก สกัด.
โปตกิล : (นปุ.) หญ้าคมบาง.
โปตฺถ : (ปุ. นปุ.) อันโบก, อันฉาบ, อันทา, การโบก, ฯลฯ, รูปปั้น. ปุสฺ เสฺนหเสจ-นปูรเณสุ, โถ. สสฺส โต.
โปตฺถก : (นปุ.) ผ้าทอด้วยปอ, ผ้าทำด้วยปอ, ผ้าทอด้วยป่าน, ผ้าปอ, ผ้าป่าน. ผ้าเปลือกไม้ ก็แปล. มกจิวตฺถ สาณวตฺถ อภิฯ และฏีกาอภิฯ.
โปตฺถกคพฺภ : (ปุ.) ห้องสมุด.
โปตฺถกาคาร : (ปุ. นปุ.) ร้านขายหนังสือ, ร้านหนังสือ.
โปตฺถกาลย : (ปุ.) หอสมุด.
โปตฺถนิกา : อิต. ตุ๊กตา, หุ่น
โปตฺถ โปตฺถก : (ปุ. นปุ.) สมุด, หนังสือ, คัมภีร์, ตำรับ (ตำราที่กำหนดไว้เฉพาะแต่ละเรื่องละราย), ตำรา.
โปตฺถลิกา : (อิต.) ตุ๊กตา, รูปปั้น. เป็น ปุตฺตลิกา บ้าง.
โปตวาห : (ปุ.) ต้นหน, นายท้าย. โปตปุพฺโพ, วหฺ ปาปุณ โณ. แปลว่า ลูกเรือ กลาสี ฝีพาย ด้วย.
โปติก : (ปุ.) ลูก, ลูกน้อย, ลูกสัตว์ (ทุกชนิด).
โปติกา : (อิต.) ลูกสัตว์ตัวเมีย (ทั่วๆ ไป).
โปถน : (นปุ.) อันโปย, อันตี, อันทุบ, อันบด, อันขยี้, การโบย, ฯลฯ. โปถฺ ปริยา-ปนภาเว, ยุ.
โปถุชฺชนิก : (วิ.) อันเป็นของมีอยู่แห่งปุถุชน, เป็นของปุถุชน. ปุถุชฺชน+ณิก ปัจ. ตรัต๎ยาทิตัท.
โปน : (นปุ.) อันชำระ, อันทำให้บริสุทธิ์, การชำระ, การทำให้บริสุทธิ์. ปุ ปวเน, ยุ. แปลง อุ เป็น โอ.
โปโนพฺภวิก : (วิ.) มีปกติทำซึ่งภพใหม่อีก, มีกิริยาอันตกแต่งซึ่งภพใหม่เป็นปกติ, เป็นไปเพื่อความเป็นอีก,ทำความเกิดอีก. ปุน+ภว+ณิก ปัจ. ตรัต๎ยาทิตัท. พฤทธิ อุ เป็น โอ ลง โออาคม หน้า น หรือแปลง อ ที่ น เป็น โอ ก็ได้ ซ้อน พฺ.
โปราณ : (ปุ.) อาจารย์ผู้มีในก่อน, อาจารย์ผู้เกิดแล้วในกาลก่อน, โบราณาจารย์. ณ ปัจ. ราคาทิตัท.
โปราณคติ : (อิต.) เรื่องมีในก่อน, เรื่องมีในกาลก่อน, เรื่องเก่า, โบราณคดี (เรื่องเกี่ยวกับโบราณ).
โปราณ โปราณก : (วิ.) เป็นของมีในก่อน, เป็นของมีในกาลก่อน, มีในก่อน, มีในกาลก่อน, เป็นของเก่า, เป็นของเก่าแก่, เก่า, เก่าแก่, ก่อน, เดิม.
โปราณวตฺถุ : (นปุ.) ของมีในกาลก่อน, ของเก่า, ของโบราณ, วัตถุโบราณ.
โปราณวตฺถุสาลา : (อิต.) พิพิธภัณฑ์สถานชื่อสถานที่เก็บรักษาของเก่าต่างๆ.
โปริส : (ปุ.) ชนผู้ยังความปรารถนาของหญิงให้เต็ม, คนผู้มีปรีชา, คนผู้มีปัญญา. ปุรฺ ปูรเณ, อิโส.
โปริสฺส : นป. ความเป็นบุรษ, คนมีปัญญา
โปริสาท : ค. มีคนเป็นอาหาร, ผู้กินคน
โปริสิย : (วิ.) ชั่วบุรุษ (สูงเท่ากับคนยืน)
โปรี : (วิ.) เป็นของชาวเมือง, มีในเมือง. วิ.ปุเร ภวา โปรี (วาจา). อี อิต. รูปฯ ๓๖๒.
โปโรหิจฺจ : (นปุ.) ความเป็นแห่งปุโรหิต. วิ. ปุโรหิตสฺส ภาโว โปโรหิจฺจํ. ณฺย ปัจ. ภาวตัท. รูปฯ ๓๗๑.
โปล : (ปุ.?) ท่อน, ดุ้น, กอง.
โปลินฺท : (ปุ.?) ห้องท้ายเรือ.
โปส : (ปุ.) สัตว์, มนุษย์, บุคคล, บุทคล, คน, บุรุษ, ชาย, ผู้ชาย. ปุสฺ โปสเน, โณ. ปุรฺ ปูรเณ วา, โส, อุสฺโสตฺตํ, รฺโลโป.
โปสก : (ปุ.) คนผู้เลี้ยง, คนผู้เลี้ยงดู.
โปสน : (นปุ.) ความงอกงาม, ความเจริญ, ความรุ่งเรือง. ปสฺ วุฑฺฒิยํ, ยุ. การเลี้ยง, การเลี้ยงดู, การปรนปรือ. ปุสฺ โปสเน, ยุ.
โปสาวน : (นปุ.) อันพอกเลี้ยง, อันเลี้ยงดู, การพอกเลี้ยง, การเลี้ยงดู.
โปสาวนิก : นป. ค่าเลี้ยงดู, เงินตอบแทนค่าเลี้ยงดู
โปสาวนิกมูล : (นปุ.) ค่าข้าวป้อน, ค่าเลี้ยงดู.