โวทาเปติ : ก. ให้ผ่องแผ้ว
โวมิสฺสก : ค. เจือปน, คละกัน
โวโรปน : นป. การยกลง
โวโรเปติ : ก. ยกลง, ปลงลง
โวโลเกติ : ก. สอบดู, มองดู
โวสฺสคฺค : กิต. สละแล้ว
โวสฺสชติ : ก. สละ
โวสิต : กิต. อยู่จบแล้ว
โวหรติ : ก. กล่าว, เรียก
โวหาร : ก. การกล่าว, การเรียก
ส : อ. กับ, เป็นไปกับ, ของตน
ส : อ. พร้อม, กับ, ดี
สก : (ปุ. นปุ.) ผัก (สำหรับทำกับข้าว). สา ปาเก, โก. ส. ศาก.
สกฺก : ป. ศากยวงศ์, พระอินทร์
สกฺกจฺจ : ก. วิ . ด้วยความเคารพ
สกฺกต : กิต. ทำความเคารพ
สกฺกตฺต : นป. ความเป็นพระอินทร์, ความเป็นผู้สามารถ
สกฺกตฺวา : กิต. เคารพแล้ว
สกฺกโรติ : ก. เคารพ
สกฺก สุกฺกวาร : (ปุ.) วันศุกร์ วันที่ ๖ ของสัปดาห์.
สกฺกาย : ป. กายของตน
สกฺกายทิฏฺฐิ : อิต. ความยึดถือว่ากายของตน
สกฺการ : ป. การเคารพนับถือ, เครื่องบูชา
สกฺกุณาติ, สกฺโกติ : ก. อาจ, สามารถ
สกฺขก : (ปุ.) คนผู้ศึกษา, คนผู้เล่าเรียน.
สกฺขรา : อิต. น้ำตาล, น้ำตาลกรวด
สกฺขลิ, สกฺขลี : อิต. ช่องหู, ชั้นบาง ๆ , สะเก็ด, ขี้รังแค
สกฺขิ : อ. เผชิญหน้า
สกฺขี : ป. พยานเห็นกับตา, สักขีพยาน
สกงฺข : ค. มีความสงสัย
สกฏ : นป. เกวียน
สกฏภาร : ป. ของบรรทุกเกวียน
สกฏมคฺค : ป. ทางเกวียน
สกทาคามี : ป. ผู้จะมาเกิดอีกคราวเดียว - หมายถึงพระอริยบุคคล
สกพล : นป. กำลังของตน, คำข้าวในปากของตน
สกมฺม : นป. การงานของตน
สกฺย : ค. ชาววงศ์ศากยะ
สกฺยมุนิ : ป. พระพุทธเจ้า
สกรณีย : ค. ผู้ยังมีกิจที่จะต้องทำ
สกล : ค. ทั่ว, ทั้งหมด, ทั้งสิ้น
สกลิกา : อิต. เสิ้ยน, สะเก็ด
สกวาที : ป. ผู้กล่าวถ้อยคำฝ่ายตน
สกาส : ป. เพื่อนบ้าน
สกิจฺจ : นป. ธุระของตน
สกิญฺจน : ค. มีความกังวล
สกิณคฺฆี : ป. เหยี่ยวนกเขา
สกิณี : อิต. นกตัวเมีย
สกิย : (ปุ.) เจ้าศากยะ (ชนชาติผู้ร่วมเชื้อพระวงศ์กับพระพุทธเจ้า) วิ. สเ กฺย ภโว สากิโย, อิโย, ยโลโป, ทีโฆ จ.
สกีย : ค. ของแห่งตน
สกึ : อ. คราวเดียว