ฐาปก : ค. ผู้ตั้งใจ, ผู้วางไว้, ผู้เก็บไว้หรือผู้รักษา
ฐาปน : (นปุ.) การแต่งตั้ง, สถาปนา ( การยกย่องโดยแต่งตั้งให้สูงขึ้นเลื่อนให้สูง ขึ้น ). ส. สฺถาปน.
ฐายก : ค. ผู้ยืน, ผู้ดำรงอยู่
ฐายิ : (วิ.) หยุดอยู่, ยืนอยู่, ตั้งอยู่, ดำรงค์อยู่. ฐา ธาตุ อิ ปัจ. แปลง อา เป็น อาย.
ฐายี : ค. ซึ่งตั้งอยู่, ซึ่งดำรงอยู่, ซึ่งวางไว้, ซึ่งรักษาไว้
ฐิต : ค. ซึ่งตั้งอยู่แล้ว, ดำรงอยู่แล้ว
ฐิต : (นปุ.) การหยุด, ฯลฯ, ความหยุด, ฯลฯ. ฐาธาตุ ต ปัจ. แปลง อา เป็น อิ.
ฐิตก : ค. ผู้ยืนอยู่, ผู้ดำรงอยู่
ฐิตกปฺป, - กปฺปิ : ค. ซึ่งดำรงอยู่ตลอดกัลป์
ฐิตจิตฺต : ค. ผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว, ผู้ควบคุมจิตได้
ฐิตฐาน : ค. ที่เป็นที่ยืน, สถานที่ตั้ง
ฐิตตฺต : ๑. นป. ความเป็นผู้ดำรงอยู่, ความเป็นผู้ตั้งมั่น,
๒. ผู้มีตนอันตั้งมั่นแล้ว, ผู้บังคับหรือควบคุมตนได้
ฐิตตา : อิต. ความเป็นผู้ดำรงอยู่, ความเป็นผู้ตั้งมั่น
ฐิตธมฺม : (นปุ.) ความตั้งอยู่ตามธรรมดา, ฯลฯ.
ฐิติ : อิต. การตั้งอยู่, การดำรงอยู่, ความมั่นคง, ความอดทน, ความเป็นอยู่
ฐิ ติ : (อิต.) การหยุด, การหยุดไว้, ฯลฯ, ความหยุด, ฯลฯ, ความอดทน, ความทนทาน, ความมั่นคง, ความแน่นอน, ความเป็นไป, ความมีชีวิตอยู่, ฐานะ, เหตุ, ข้อบังคับ, ข้อ บัญญัติ, ประธานกริยา. วิ. ฐานํ ฐิติ. ฐา+ ติ ปัจ. แปลง อา เป็น อิ.
ฐิติก : ค. ผู้ยืนอยู่, ผู้ดำรงอยู่, ผู้เนื่องอยู่ด้วย
ฐิติกา : อิต. บัญชีเป็นที่ตั้งลำดับ, บัญชีแสดงยอดจำนวน, หญิงผู้มีความมั่นคง
ฐิติกา : (อิต.) ลำดับ.
ฐิติกาล : (ปุ.) กาลตั้งอยู่, กาลมั่นคง, ฯลฯ.
ฐิติภาคิย : ค. ผู้มีส่วนแห่งความตั้งมั่น, ผู้มีหลักฐาน, ผู้มีความยั่งยืน
ฐิติภาว : ป. ความเป็นแห่งการตั้งอยู่, ความเป็นผู้มั่นคง
ฐียติ : ก. ดื้อดึง, โกรธแค้น
ฑ : (ปุ.) ความระคน, ความเป็นใหญ่ยิ่ง, ความสะดุ้ง, เสียง. อภิฯ น. ๔๖๒.
ฑฏฺฐ : กิต. อัน...กัดแล้ว, อัน... ต่อยแล้ว, ถูกกัดแล้ว, ถูกต่อยแล้ว
ฑยฺหติ : ก. อัน...ไหม้, อัน...เผา, ถูกเผา, ถูกไหม้
ฑส : (ปุ.) เหลือบ. ฑํสฺ ฑํสเน ขาทเน วา, อ.
ฑสติ : ก. ดู ฑํสติ
ฑสติ : ก. กัด, ต่อย
ฑสน : นป. ดู ฑํสน
ฑสน : (นปุ.) การกัด, การขบ, การต่อย ( ใช้ เหล็กไนที่ก้นจี้เอา ), การคาบ, การเคี้ยว. ยุ ปัจ.
ฑสาจ : (ปุ.) เหลือบ. ฑํสฺ+อจ ปัจ.
ฑสาเปติ : ก. ให้กัด, ให้ต่อย
ฑห : (ปุ.) ความร้อน, โรคพิษ, โรคร้อน, โรค ร้อนใน. ฑหฺ ฑยฺหเน, อ.
ฑหติ : ก. เผา, ไหม้, ผลาญ, ทรมาน
ฑาก : (ปุ.) ผัก (สำหรับดองหรือแกง), ผัก ดอง, เมี่ยง. วิ. เฑติ ภตฺต เมเตนาติ ฑาโก. ฑิ ปเวสเน, โณ. พฤทธิ อิ เป็น เอ แปลง เอ เป็น อา ก สกัด หรือตั้ง ฑํสฺ+ณฺวุ ลบ นิคคหิต และ สฺ
ฑามร : ป. การทะเลาะวิวาท, ความโกลาหล
ฑาลิม : นป. ลูกทับทิม
ฑาห : (ปุ.) ความร้อน, ความเร่าร้อน, ความเดือดร้อน, ไฟ, ไข้พิษ, โรคพิษ, ฯลฯ. ฑหฺ+ณ ปัจ.
ฑาหก : ๑. ป. ไฟ ;
๒. ค. ผู้เผา, ผู้ไหม้; ผู้ผลาญ, ผู้ทำให้เร่าร้อน
ฑิณฺฑิม เฑณฺฑิม : (ปุ.) มโหระทึก.
ฑียน : นป. การบิน, การลอยขึ้น
เฑติ : ก. บิน, ลอย
ฒ : (ปุ.) ศัพท์, เสียง, งู. ฒิ มุยฺห, อ.
ณฏฐ : (ปุ.) ชนผู้ตั้งอยู่ในความรู้, นักปราชญ์, บัณฑิต, ณัฏฐ์, ณัฐ. วิ. ญาณสฺมึ ฐิโตติ ณฏฺโฐ ญาณ+ฐ+ณ ปัจ. ราคาทิตัท.
ณาทิ : (วิ.) มี ณ เป็นต้น
ต : (ไตรลิงค์) เป็นปุริสสัพพนามและวิเสสน- สัพพนาม ต ศัพท์ที่เป็นปุริสสัพพนามเป็น ประถมบุรุษสำหรับออกชื่อคนและสิ่ง ของ ซึ่งผู้พูดออกชื่อถึง แปลว่า ท่าน เธอ เขา มัน นาย นาง เป็นต้น ต ศัพท์ที่ เป็นวิเสสนสัพพนาม แปลว่า นั้น.
ต : (อัพ. นิบาต.) เพราะ, เพราะเหตุนั้น, ด้วย เหตุนั้น. เป็นการณัตถนิบาต และ ปูร – ณัตถนิบาต.
ตกฺก : (ปุ.) ความตริ, ความตรึก, ความคิด, ความนึก, ความวิตก (ตรึก). วิ. ตกฺเกติ สมฺปยุตฺตธมฺเม อารมฺมณมฺหิ โรเปตีติ ตกฺโก. ตกฺกฺ วิตกฺเก, อ.
ตกฺกกาล : ป. กาลนั้น, เวลานั้น