อาวีกรณ : (นปุ.) การทำให้แจ้ง.
อาวีรโห : (อัพ. นิบาต) ทั้งต่อหน้าและลับหลัง.
อาวุก : (วิ.) ผู้มีปกติรักษา. วิ. อวนสีโล อาวุโก. อวฺ รกฺขเณ, ณุโก.
อาวุณาติ : ก. ร้อยรัด, เย็บ, ร้อยเข้ากัน, เสียบ, เจาะ, ไช
อาวุต : (วิ.) กั้น, ล้อม. วิ. สมนฺตโต วุตํ อาวุตํ. อาปุพฺโพ, วุ สํวรเณ, โต. ส. อาวฺฤต.
อาวุตฺถ : กิต. เข้าอยู่อาศัยแล้ว, ถูกผีสิงแล้ว
อาวุธ : (นปุ.) เครื่องประหาร, เครื่องรบ, อาวุธ. อาปุพฺโพ, ยุธฺ สมฺปหาเร, อ, ยสฺส โว. ส. อายุธ.
อาวุโส : (อัพ. นิบาต) แน่ะท่านผู้มีอายุ, แน่ะ ผู้มีอายุ, ดูกรท่านผู้มีอายุ, ดูก่อนท่านผู้มี อายุ, ท่านผู้มีอายุ, คุณ. เป็นคำสำหรับ นักบวชเรียกนักบวช ผู้มีพรรษาอ่อนกว่า หรือสำหรับนักบวชพูดกับชาวบ้านก็ได้ แปลว่า จ๊ะ เจริญพร ขอเจริญพร. แปลว่า ขอรับ. ก็ได้. พูดกับผู้ชายแปลว่า พ่อ พูดกับผู้หญิง แปลว่า แม่. ส. อายุษมตฺ.
อาเวฐน : นป. การบิด, การผูก, การห่อ
อาเวเฐติ : ก. บิด, ผูก, มัด, ห่อ, เวียนรอบ
อาเวณิก, - ณิย : ค. พิเศษ, เฉพาะ, คนละส่วน, เป็นอิสระ, เป็นแผนกๆ
อาเวธ : ค. ถูกแทง, เป็นรู, เป็นแผล
อาเวธิก : ค. ซึ่งแทงตลอด, แทงทะลุ
อาเวล อาเวฬ : (ปุ.) ดอกไม้กรองบนศีรษะ, ดอกไม้ประดับศีรษะ,พวงมาลัย. อาปุพฺโพ, อวฺ รกฺขเณ, เอโล.
อาเวลา : อิต. พวงมาลัย, เครื่องประดับศีรษะ, อุบะ
อาเวลิต, - เวลฺลิต : ค. ซึ่งโค้ง, ซึ่งม้วนเข้า
อาเวลิตสิงฺคิก : ค. มีเขาโค้ง, มีเขางอ
อาเวส : (ปุ.) ความไว้ตัว, ความคลุ้มคลั่ง. วิ. อาเวสนํ อาเวโส. อาปุพฺโพ, วิสฺ ปเวสเน, อ.
อาเวสน : (นปุ.) อาเวสนะ ที่ทำการของศิลปิน, ศาลาทำการของพวกศิลปฺ ทรวดทรง, เรือน. ยุ ปัจ.
อาเวสิก : (ไตรลิงค์) คนผู้มาหา, แขก.
อาเวฬ : ป. มาลัยประดับศีรษะ, พวงอุบะ
อาเวฬี : ค. ผู้สวมพวงมาลัย
อาส : (ปุ.) ความปรารถนา. อสุ อิจฺฉายํ, โณ. ส. อาศํสน อาศํสา.
อาสก : ค. มีอาหาร
อาสกตฺต : นป. ความมีอาหาร
อาสกติ : ก. สงสัย, หวาดระแวง
อาสงฺก : (ปุ.) ความรังเกียจ, ความระแวง. อาปุพฺโพ, สกิ สงฺกายํ, อ. ส. อาศงฺกา.
อาสงฺกา : อิต. ความสงสัย, ความหวาดระแวง
อาสงฺกี : ค. ผู้มีความสงสัย
อาสงฺค : ๑. ป. ความข้อง, ความคิด; เสื้อผ้า;
๒. ค. ซึ่งประดับตกแต่ง
อาสชฺช : (วิ.) ควรถึง, ควรลุถีง, ควรได้. อาปุพฺโพ, สทฺ คติยํ, โย, โณฺ วา, ทฺยสฺส ชฺโช.
อาสชฺชติ : ก. กระทบ, ติด, ข้อง
อาสชฺชน : นป. การกระทบ, การติด, การข้อง
อาสตฺต : (วิ.) ตั้งหน้า, เอาใจใส่, มีเพียร, มีสิ่ง นั้น ๆ เป็นใหญ่. อาปุพฺโพ, สญฺชฺ สงฺเค, โต. แปลง ต เป็น ตฺต ลบ ญฺช.
อาสตฺติ : (อิต.) ความตั้งหน้า, ฯลฯ. ติ ปัจ.
อาสติ : ก. นั่ง
อาสถปิณฺฑ : ป. ก้อนข้าวที่เขาเลี้ยงในที่พักคนเดินทาง, อาหารในโรงทาน
อาสท : (นปุ.) ขอสำหรับสอยผลไม้.
อาสน : (วิ.) เป็นที่นั่ง, เป็นที่อันเขานั่ง.
อาสนก : นป. ตั่งน้อย, ที่นั่งเล็ก
อาสนฺท : (นปุ.?) เตียง, เตียงพิเศษ.
อาสนฺทิ : (อิต.) อาสันทิ ชื่อตั่งชนิดหนึ่ง, เก้าอี้สำหรับนั่งคนเดียว, เก้าอี้นอน. อาปุพฺโพ, สทฺ วิสรณคติอวสาเนสุ, อิ, พินฺทฺวาคโม.
อาสนฺทิก : (ปุ.) ม้าสี่เหลี่ยม.
อาสนฺทิกา : อิต. เก้าอี้เล็ก, ตั่งเตี้ย
อาสนฺธิ : (อิต.) อาสันธิ ชื่อเก้าอี้ชนิดหนึ่ง, ตั่งชนิดหนึ่ง.
อาสนฺน : (วิ.) ใกล้
อาสนฺนกมฺม : (นปุ.) กรรมที่ทำเมื่อใกล้จุติ, การระลึกถึงสิ่งที่ดีหรือไม่ดีในเวลาใกล้จุติ ชื่อว่า อาสันนกรรม อีกอย่างหนึ่ง การทำดี หรือการทำไม่ดีเวลาใกล้ตาย ชื่อว่า อาสันนกรรม วิ. อาสนฺเน อนุสฺสริตํ อาสนฺนํ, อาสนฺเน วา กตํ อาสนฺนํ. อาสนฺนํ กมฺมํ อาสนฺนกมฺมํ.
อาสนสาลา : (อิต.) ศาลาเป็นที่นั่ง, ศาลา สำหรับนั่ง, โรงฉัน, หอฉัน.
อาสนิก : ค. มีที่นั่ง