อุญฺฉาจาริก : ค. ผู้เที่ยวขอทาน
อุญฺฉาปตฺต : ป. ภาชนะหรือบาตรสำหรับขอ
อุญฺญา : อิต. การดูถูก, ความหยิ่ง
อุญฺญาตพฺพ : กิต. ควรดูถูก, ควรดูหมิ่น
อุฏ : (นปุ.) ใบไม้, หญ้า. ส. อุฏ.
อุฏช : (ปุ.) กระท่อมใบไม้. ส. อุฏช.
อุฏฏณฺฑ : นป. ทรัพย์สมบัติ, ข้าวของเงินทอง
อุฏฐหติ : ก. ลุกขึ้น, ตั้งขึ้น, ก่อ, พยายาม, ขยัน
อุฏฐหน : นป. ความลุกขึ้น, ความเพียรพยายาม, ความขยัน
อุฏฐหิตฺวา : กิต. ลุกขึ้นแล้ว
อุฏฺฐา การ : (ปุ.) การลุกขึ้น.
อุฏฐาติ : ก. ดู อฏฐหติ
อุฏฐาตุ : ป. ผู้ลุกขึ้น, ผู้มีความขยันหมั่นเพียร
อุฏฺฐา ตุ : (วิ.) ผู้ขยัน
อุฏฐาน : นป. การลุกขึ้น, ความพยายาม, การเริ่มตั้งความเพียร, ความบากบั่นของบุรุษ
อุฏฺฐาน : (นปุ.) การลุกขึ้น, การตั้งขึ้น, การลุกรับ, การออดก (จากครรภ์), การคลอด ลูก, ความขยัน, ฯลฯ. ความเพียรเป็นเครื่อง ลุกขึ้น. อุปุพฺโพ, ฐาคตินิวุตฺติยํ, ยุ, ฏฺสํ โยโค. ส. อุตฺถาน.
อุฏฺฐา น : (วิ.) ลุกขึ้น, ตั้งขึ้น, กล้า, ขยัน, หมั่น, เพียร.
อุฏฐานก : ค. ผู้ยังผลให้เกิดขึ้น, ผู้มีความเพียร
อุฏฺฐานสญฺญา : (อิต.) ความสำคัญในการ ลุกขึ้น.
อุฏฺฐา ป : (ปุ.) ท่าเรือ. อุปุพฺโพ, ถปฺ ถปเน, โณ, ถสฺส ฐตฺตํ, ฏฺสํโยโค.
อุฏฺฐ าปน : (นปุ.) การยัง...ให้ลุกขึ้น, การปลุก. อุปุพฺโพ, ฐา คตินิวตฺติยํ, ณาเปปจฺจโย, ยุปจฺจโย จ.
อุฏฐาเปติ : ก. ให้ลุกขึ้น, ให้ตั้งขึ้น; สนทนา
อุฏฐายก : ก. ผู้มีความเพียรเป็นเหตุให้ลุกขึ้น, ผู้ขยัน
อุฏฺฐา ยิ : (วิ.) ผู้ลุกขึ้น, ผู้ขยัน
อุฏฐายิกา : อิต. ความเพียรพยายาม, ความบากบั่น
อุฏฐิต : ๑. กิต. ตั้งขึ้นแล้ว, ลุกขึ้นแล้ว;
๒. ค. ผู้ขยัน, ผู้ลุกขึ้นประกอบการงาน
อุฏฐุภติ : ก. ถ่มน้ำลาย, บ้วนน้ำลายทิ้ง
อุฏณฺฑ, อุฏฏณฺฑ : นป. กระท่อมหรือเรือนที่มีเครื่องกั้น
อุฑฺฑน : (นปุ.) การเข้าไป, การเหาะไป, การลอยไป, การบินไป. อุปุพโพ, ฑิ เวหาสคติยํ คมนตฺเถ จ, ยุ.
อุฑฺฑยฺหน : นป. การเผา, การไหม้, การถูกไฟไหม้
อุฑฺฑหติ : ก. เผา, ไหม้
อุฑฺฑิต : กิต. ผูกแล้ว, มัดแล้ว, ถูกผูกมัดแล้ว; บินขึ้นแล้ว
อุฑฺเฑติ : กิต. ผูก, มัด, รัด; บิน, เหาะ, ลอยขึ้นไป, ปาไป, ทิ้งไป
อุฑฺฒ : (ปุ.) อูฐ, ความร้อน. อุสฺ ฑาเห, โฒ, ฒสฺส ฑฺฒตฺตํ, สฺโลโป. รูปฯ ๖๕๓. ส. อุษฺฏฺร.
อุฑุ : (นปุ.) น้ำ. อุทิ ปสวนกฺลทเนสุ, อุ. แปลง ท เป็น ฑ. ส. อุฑุ.
อุฑุป : (ปุ.) แพ, พระจันทร์, ดวงจันทร์ ส. อุฑุป.
อุฑุปติ : (ปุ.) พระจันทร์, ดวงจันทร์.
อุณฺณ : นป., อุณฺณา อิต. ขน, ขนระหว่างคิ้ว
อุณฺณคณฺฑ อุนฺนคณฺฑ : (ปุ.) ติ่ง.
อุณฺณต : (นปุ.) เครื่องประดับหน้าผาก. อุปุพฺโพ, นมุ นมเน, โต. ลบที่สุดธาตุ แปลง น เป็น ณ ซ้อน ณฺ เป็น อุนฺนต บ้าง. ฏีกาอภิฯ แก้เป็น สุวณฺณาทิรจิตํ นลาฏา ภรณํ.
อุณฺณติ : (อิต.) ความพองจิต, ความถือตัว, ความไว้ตัว, ความจองหอง, ความไว้ยศ, การเทิดตน, การไว้ตน, การยกตน. อุปุพฺโพ, นมุ นมเน, ติ. ดู อุณฺณต.
อุณฺณนาภิ : (ปุ.) แมงมุม. วิ. อุณฺณามโย ตนฺตุ อุณฺณา, สา นาภิย มสฺส อุณฺณนาภิ. รัสสะ อา ที่ ณา. ส. อูรฺณานาภิ.
อุณฺณภิสี : (อิต.) ฟูกขนสัตว์ ใช้ขนสัตว์ แทนนุ่น.
อุณฺณม : ป. ความฟูขึ้น, ความพองตัว, ความหยิ่ง
อุณฺณมติ : ก. ฟูขึ้น, พองขึ้น, ยกตน, หยิ่ง
อุณฺณา : (อิต.) ขน, ขนสัตว์ (ขนแกะเป็นต้น), ขนระหว่างคิ้ว, อุณา (จุดหรือแต้มระหว่าง คิ้ว).
อุณฺณานาภิ : (ปุ.) แมงมุม. ไม่รัสสะ อา ที่ อุณฺณา.
อุณฺณาม : (ปุ.) ความพองจิต, ฯลฯ. ณ ปัจ.
อุณฺณามย : (ปุ.) เครื่องลาดเป็นวิการแห่ง ขนสัตว์, เครื่องลาดทำด้วยขนสัตว์, เครื่อง ลาดแล้วด้วยขนสัตว์. อุณฺณาโลม