มหปริจาค : (ปุ.) การเสียสละอย่างใหญ่, การบริจาคใหญ่, มหาบริจาค.
มหพฺพล : (วิ.) มีกำลังมาก, ฯลฯ.
มหพฺภย : ค. มีความกลัวมาก, น่ากลัวมาก
มหพฺภย มหาภย : (วิ.) มีภัยใหญ่, ฯลฯ.
มหพฺภาค : (ปุ.) ภาคใหญ่, มหัพภาค ชื่อ เครื่องหมายวรรคตอน รูปดังนี้ “.”
มหยฺยก : (ปุ.) ตา (พ่อของแม่).
มหยฺยิกา : (อิต.) ยาย (แม่ของแม่).
มหลฺลก : ค. แก่
มหลฺลกาล มหลฺลกกาล : (ปุ.) กาลแห่ง...เป็น...แก่.
มหลฺลกี : (อิต.) หญิงแก่, หญิงเฒ่า.
มหลฺล มหลฺลก : (วิ.) ใหญ่, โต, มาก, แก่, ผู้ถือเอาซึ่งความเป็นผู้ใหญ่โดยอายุ. วิ. อายุมหตฺตํ ลาตีติ มหลฺโล มหลฺลโก วา.
มหสาย : (ปุ.) ความปรารถนาใหญ่, ฯลฯ, อัธยาสัยใหญ่, คนใจกว้าง.
มหา : ค. ใหญ่
มหากจฺจายน : (ปุ.) พระมหากัจจายนะ ชื่อ พระเถระครั้งพุทธกาลองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นเอตทัคคะในการบรรยายธรรมให้พิสดาร.
มหากถาน : (นปุ.) มหากถานะ ชื่อมาตรานับเท่ากับ เลข ๑ มีสูญ ๑๓๓ สูญ. มหนฺตปุพฺโพ, กถฺ วากฺยปฺปพนฺเธ, ยุ. ทีโฆ จ.
มหากนฺต มหากนฺท : (ปุ.) กระเทียม. ปลณฺฑกนฺทโต มหนฺตกนฺทตาย มหากนฺโท. ศัพท์ต้น แปลง ท เป็น ต.
มหากนฺท : นป. กระเทียม
มหากปฺปิย : (ปุ.) พระมหากัปปิยะ ชื่อพระมหเถระ.
มหากรุณา : อิต. มหากรุณา, ความสงสารใหญ่
มหากสฺสป : (ปุ.) พระมหา กัสสป ชื่อพระมหาเถระ.
มหากาย : (ปุ.) กายใหญ่, กายล่ำสัน, หมู่ใหญ่, คณะใหญ่, พวกมาก.
มหาการุณิก : (วิ.) ประกอบด้วยความกรุณามาก, ประกอบด้วยพระมหากรุณา เป็นคุณบทของพระพุทธเจ้า.
มหากาล : (ปุ.) กาลใหญ่, นายมหากาล ชื่อ กุฏุมพี.
มหากิริยา : (อิต.) มหากิริยา ชื่อของการกระทำของพระอรหันต์ พระอรหันต์ท่านทำอะไร ก็ทำด้วยจิตบริสุทธิ์ ไม่มีโลภ โกรธหลง ไม่ยึดเอาเป็นบุญเป็นบาป จึงเรียกว่า มหากิริยา.
มหากุล : (นปุ.) ตระกูลใหญ่.
มหากุสลจิตฺต : (นปุ.) จิตมีความเป็นใหญ่, จิตมีความดีมาก, มหากุศลจิต (มี ๘ ดวง).
มหาโกชว : (ปุ.) เครื่องลาดทอด้วยขนสัตว์ยาว, ผ้าโกเชาว์ผืนใหญ่, พรมใหญ่.
มหาขนฺธก : (ปุ.) มหาขันธกะ (หมวดใหญ่) ชื่อหมวดในคัมภีร์พระวินัยปิฏก หมวด ๑
มหาฉูริกา : (อิต.) ดาบปลายปืน.
มหาชน : (ปุ.) คนหมู่ใหญ่, คนหมู่มาก, ชนหมู่ใหญ่, ชนหมู่มาก, คนที่เป็นพวกกัน, มหาชน, แปลว่าประชาชน ก็ได้.
มหาชาติ : (อิต.) ชาติใหญ่, มหาชาติ เรียกชาติสุดท้ายของพระโพธิสัตว์ คือชาติที่เป็นพระเวสสันดร.
มหาชานุก : (ปุ.) คนมีเข่าใหญ่, คนเข่าโป้ง.
มหาตณฺห : (วิ.) มีความปรารถนาใหญ่, มีความปรารถนามาก, มีใจกว้างใหญ่, มีใจกว้างขวาง, มีตัณหามาก, มักใหญ่.
มหาตาปสาธน : นป. เครื่องประดับเส้นใหญ่
มหาติมิ : (ปุ.) ปลาใหญ่.
มหาติมิงฺคล : (ปุ.) ปลามหาติมิงฺคละ.
มหาทีป : (ปุ.) ทวีปใหญ่, มหาทวีป. ในคัมภีร์ไตรภูมิ มี ๔ คือ ปุพฺพวิเทห อมรโคยาน ชมฺพูทีป อุตฺตรกุรุ.
มหาเทว : (ปุ.) เทพผู้เป็นใหญ่, เทวดาผู้เป็นใหญ่, พระมหาเทพเป็นคำเรียกพระอิศวร.
มหาธาตุ : (ปุ. อิต.) ธาตุใหญ่, ทองคำ, มหาธาตุ เป็นคำเรียกสถูปที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ และเป็นคำเรียกวัด ซึ่งมีสถูปหรือสถานที่บรรจุพระบรมสารีริกธาตุ เช่น วัดมหาธาตุ วัดพระศรีรัตน มหาธาตุ วัดพระศรีมหาธาตุ เป็นต้น.
มหาธิติ : (วิ.) มีความเพียรใหญ่, มีความเพียรมาก.
มหานที : (อิต.) แม่น้ำใหญ่.
มหานรก : (ปุ.) นรกใหญ่, มหานรก. มหานรก มี ๘ ขุม คือ สัญชีวนรก ๑ กาฬสุตตนรก ๑ สังฆาตนรก ๑ โรรุวนรก ๑ มหาโรรุวนรก ๑ ตาปนรก ๑ มหาตาปนรก ๑ อวีจีนรก ๑
มหานส : (นปุ.) โรงมีวัตถุอันบุคคลพึงกินมาก, สถานที่หุง, โรงครัว, เรือนครัว, ครัว. วิ. มหนฺตานิ พหูนิ อสิตพฺพานิ ภวนฺติ เอตฺถาติ มหานสํ. มหนฺตปุพฺโพ, อสฺ ภกฺขเณ, ยุ. แปลง ยุ เป็น อน แล้ว แปร น ไว้หน้า ส. และแปลง มหนฺต เป็น มหา.
มหานาภิ : (อิต.) ดุมเกวียน.
มหานาม : (ปุ.) สลัดได (ต้นไม้มียางเหมือนน้ำนมทั่วต้น สมนฺตทุทฺธ).
มหานิกาย : (ปุ.) หมุ่ใหญ่, หมู่มาก, มหานิกาย เป็นคำเรียกคณะสงฆ์ไทยฝ่ายดั้งเดิม คำนี้เกิดขึ้นเมื่อตั้งคณะสงฆ์ธรรมยุตติกนิกายแล้ว จึงเรียาสงฆ์ที่มีอยู่ดั้งเดิมว่า มหานิกาย.
มหานิพฺพาน : (นปุ.) พระนิพพานเป็นธรรมอันบุคคลพึงเจริญ, พระนิพพานเป็นธรรมอันบุคคลพึงบูชา, มหานฤพาน.
มหานิสา : (อิต.) เวลาเที่ยงคืน, เที่ยงคืน. วิ. มหตี จ สา นิสา จาติ มหานิสา.
มหานุภาว : ค. มีอานุภาพมาก
มหาปญฺญ : (วิ.) ผู้มีปัญญามาก วิ. มหตี ปญฺญา ยสฺส โส มหาปญฺโญ.