อพฺภุฏฺฐาน : นป. การลุกขึ้น, การก้าวต่อไป
อพฺภุณฺห : (วิ.) ร้อนยิ่ง, ร้อนนัก.
อพฺภุต : ๑. นป. ความแปลกใจ, ความอัศจรรย์; ของพนัน ;
๒. ค. น่าแปลกใจ, น่าอัศจรรย์
อพฺภุตอพฺภูต : (วิ.) ประหลาด, อัศจรรย์, น่าอัศจรรย์.
อพฺภุต อพฺภูต : (วิ.) ประหลาด, อัศจรรย์, น่าอัศจรรย์.
อพฺภุทฺธุนาติ : ก. สั่นยิ่ง, เขย่ายิ่ง, ขจัดออก
อพฺภุทาหรติ : ก. นำมา, รับมา; ตั้งต้น; แนะนำ, ยกมาเป็นตัวอย่าง
อพฺภุทิริต : ค. กังวาน, กึกก้อง
อพฺภุทีเรติ : ก. เปล่งเสียงออก, กล่าว
อพฺภุเทติ : ก. โผล่ขึ้น, อุบัติขึ้น
อพฺภุนฺทิต : ค. กังวาน, กึกก้อง
อพฺภุนฺนต : ค. ขึ้นสูง, ฟูขึ้น
อพฺภุ(ภู) ตธมฺม : ป. ธรรมที่ไม่เคยมีมาก่อน ; เป็นชื่อของคัมภีร์เล่มหนึ่งในนวังคสัตถุศาสน์
อพฺภุยฺยาติ : ก. เดินต่อสู้, เดินประท้วง
อพฺภุสฺสกติ : ก. ก้าวไป, ลุกขึ้น
อพฺภุสฺสหนตา : (อิต.) การทำความอุตสาหะ, การโจท.
อพฺภุสฺเสติ : ก. ลุกขึ้น
อพฺภุหน : นป. การชักออก, การนำออก
อพฺภูต : ป. ๑. ความอัศจรรย์ ;
๒. ของตั้งพนัน, เงินเดิมพัน
อพฺภูตธมฺม : (ปุ.) ธรรมน่าอัศจรรย์, อัพภูตธรรม(พระพุทธพจน์อันประกอบแล้วในธรรมไม่เคยเป็นเป็นแล้ว)ชื่อองฺค์ที่๘ของนวังค-สัตถุสาสน์.
อพฺภูตรส : (ปุ.) รสประหลาด.
อพฺภูตวตฺถุนิจยสาลาอพฺภูตสาลา : (อิต.) พิพิธภัณฑสถาน.
อพฺภูตวตฺถุนิจยสาลา อพฺภูตสาลา : (อิต.) พิพิธ- ภัณฑสถาน.
อพฺเภติ : ก. อัพภาน, เรียกกลับมา, เรียกภิกษุผู้ต้องอาบัติอยู่ปริวาสแล้วให้กลับเข้ามาเป็นผู้มีความบริสุทธิ์
อพฺโภกฺกิรณ : นป. ท่ารำของนักฟ้อน, ท่าเยื้องกรายของนักฟ้อน
อพฺโภกาส : (ปุ.) โอกาสอันยิ่ง, ที่แจ้ง.
อพฺโภกาสิก : ป. ผู้อยู่ในที่กลางแจ้ง, ผู้อยู่กลางแจ้งเป็นวัตร
อพฺโภกาสิกงฺค : นป. องค์คุณของภิกษุผู้ถือการอยู่ในที่แจ้งเป็นวัตร
อพฺโภกิณฺณ : กิต. เกลื่อนกล่นแล้ว, กระจัดกระจายแล้ว
อพฺโภกิรณ : นป. การโปรยลง, ท่ารำหรือเยื้องกรายของนักฟ้อน
อพฺโภกิรติ : ก. โปรยลง, กระจัดกระจาย
อพฺโภกุฏิก : ค. ร่าเริง, ไม่เศร้าใจ
อพฺโภจฺฉินฺน : ค. อันไม่ถูกตัด, ซึ่งไม่มีอะไรถูกขัดขวาง
อพฺโภหาริก : ค. พิเศษ, พูดไม่ได้ว่ามีหรือไม่มี, ไม่ควรอ้างเป็นกฏเกณฑ์
อพฺยตฺต : (วิ.) ไม่ชัด, ไม่เฉียบแหลม.
อพฺยตฺตราค : (วิ.) แดงเรื่อ
อพฺยตฺตสทฺท : (วิ.) ร้อง, บันลือ, แผดเสียง.
อพฺยย : (วิ.) คงที่, อยู่ที่, ไม่สิ้น, ไม่เสื่อม, ไม่แปลง, ไม่เปลี่ยน, ไม่เปลี่ยนแปลง, ไม่แปลผัน, ไม่ฉิบหาย.นปุพฺโพ, พฺยยฺขเย, อ.
อพฺยยสทฺท : (ปุ.) ศัพท์คงที่, ฯลฯ, อัพยยศัพท์ชื่อศัพท์จำพวกหนึ่งจะแจกด้วยวิภัตทั้ง๗แปลงรูปไปต่าง ๆเหมือนนามทั้ง๓ ไม่ได้ (จากบาลีไวยากรณ์).ส่วนคัมภีร์อื่นเช่น รูปฯแจกด้วยวิภัติทั้ง ๗ ได้บางศัพท์แต่รูปไม่เปลี่ยนแปลง.
อพฺยยีภาว : (ปุ.) ความเป็นของคงที่, ฯลฯ, อัพยยีภาวะชื่อของสมาสอย่างหนึ่ง.
อพฺยสน : (วิ.) มิได้ทำกรรมอันเป็นแดนแห่งความฉิบหาย.
อพฺยากต : (วิ.) อันเป็นอัพยากฤต.
อพฺยากตธมฺม : (ปุ.) ธรรมอันเป็นอัพยากฤต.
อพฺยาปชฺฌ : (นปุ.) อัพยาปัชฌะชื่อของพระนิพพาน, พระนิพพาน, ดูอวฺยาปชฺฌ.
อพฺยาปนฺน : ค. อันไม่มีความสำราญ
อพฺยาปาท : (นปุ.) ความไม่ปองร้าย, ความไม่พยาบาท.
อพฺยาปาทวิตกฺก : (ปุ.) ความคิดในทางไม่ปองร้าย.
อพฺยามิสฺส : (วิ.) ไม่กลั้วระคน.
อพฺยายาน : ค. คานหามทอง
อพฺยาวฏ : (วิ.) ไม่ขวนขวาย, ไม่กระตือรือร้น.