โคธิก : (ปุ.) โคธิกะ ชื่อคน.
โคธุม : (ปุ.) โคธุมะ ชื่อพืชจำพวกข้าวอย่างที่ ๔ ใน ๗ อย่าง, ข้าวละมาน ชื่อข้าวป่า ชนิดหนึ่งขึ้นแซมต้นข้าว ข้าวนก ก็เรียก. คุธฺ ปริเวธเน, อุโม. เป็น โคธูม ก็มี.
โคธุม, - ธูม : ป. ข้าวสาลี, ข้าวละมาน, หญ้ากับแก้
โคนงฺค โคนงฺคุล : (ปุ.) ลิงหน้าดำ (ชนี), ชนี, ค่าง. วิ.คุณฺณํ นงฺคสทิสตฺตา นงฺคุลสทิสตฺตา วา โคนงฺโค โคนงฺคุโล วา.
โคนงฺคลี : อิต., โคนงฺคุล ป. ลิงหน้าดำ, ชะนี
โคนส : (ปุ.) งูขว้างค้อน, งูเห่า. วิ. ควสฺเสว นาสา อสฺเสติ โคนโส. สญฺญายํ นาสา- สทฺทสฺส นโส กโต.
โคป : (ปุ.) คนผู้รักษาโค, คนเลี้ยงโค.วิ. คาโว ปาตีติ โคโป. โคปุพฺโพ, ปา รกฺขเณ, โณ. อถวา, คาโว ปาเลตีติ โคโป. ปาลฺ รกฺขเณ, กฺวิ.
โคปก : (ปุ.) คนผู้คุ้มครอง, คนผู้รักษา, คนผู้ เลี้ยง. คุปฺ โคปรกฺขเณสุ, ณฺวุ.
โคปก โคปาล โคปิล : (ปุ.) คนเลี้ยงสัตว์, คนเลี้ยงโค, นายโคบาล. วิ. คาโว ปาเลตีติ โคปาโล. ศัพท์ต้น โคบทหน้า ปาลฺ ธาตุ ณฺวุ ปัจ. ศัพท์ที่สอง ปาลฺ ธาตุ ณ ปัจ. ศัพท์ที่สาม ปาธาตุ อิล ปัจ.
โคปขุม : ค. มีดวงตาเหมือนดวงตาลูกโค
โคปติ : ป. เจ้าแห่งโค
โคปติ, โคเปติ, โคปยติ : ก. รักษา, คุ้มครอง
โคปท : นป. รอยเท้าโค
โคปน : (นปุ.) การคุ้มครอง, การรักษา, ความคุ้มครอง, ความรักษา. คุปฺ โคปนรกฺขเณสุ, โณ, ยุ.
โคปฺผก : นป. ข้อเท้า, ข้อตีน
โคปฺผ โคปฺผก : (ปุ.) ข้อเท้า, ตาตุ่ม วิ. โคปิยตีติ โคปฺโผ โคปฺผโก วา คุปฺ รกฺขเณ, โผ ศัพท์ หลัง ก สกัด.
โคปฺผิม : (วิ.) เกิดที่เท้า, มีที่ข้อเท้า. โคปฺผ ศัพท์ อิม ปัจ. ชาตาทิตัท.
โคปริณายก : ป. ผู้นำโค, หัวหน้าโค, จ่าฝูงโค
โคปาณสิ เคปาณสี โคปานสิ โคปานสี : (อิต.) กลอน ไม้กลอน (ไม้ที่พาดบนแป สำหรับวางเครื่องมุงหลังคา เช่น จากที่เย็บ เป็นตับ เป็นต้น), จันทัน ไม้จันทัน (ไม้ เครื่องบนสำหรับรับแปลานหรือระแนง). วิ. คํ วสฺโสทกํ สุริยาทิกิรณํ จ ปิวนฺติ วินาสยนฺติ อพฺภนฺตร มปฺปเวสนวเสนาติ โคปานา. อิฏฺฐกาทโย ; ตานิ สิโนนฺติ พนฺธนฺติ เอตฺถาติ โคปานสี. โคปานปุพฺโพ, สี พนฺธเน, อี.
โคปานสี : อิต. ไม้กลอนหลังคา, ไม้จันทัน
โคปานสีวงฺก : ค. คดหรืองอเหมือนไม้กลอนหรือจันทัน
โคปาลคามก : (ปุ.) หมู่บ้านของคนเลี้ยงโค. วิ. โคปาลานํ คาโม โคปาลคามโก. ก สกัด.
โคปิต : กิต. อันเขาคุ้มครองหรือรักษาแล้ว
โคปี : อิต. หญิงเลี้ยงโคหรือภรรยาของนายโคบาล
โคปุร : (นปุ.) ประตูเมือง, ซุ้มประตู, ซุ้มประตู เมือง. วิ. คุณฺณํ วาจานํ ปุรํ โคปุรํ.
โคเปติ : ป. รักษา, คุ้มครอง, ดูแล, เฝ้า
โคเปตุ : ป. ผู้รักษา, ผู้ดูแล
โคมณฺฑล : นป. มณฑลแห่งโค, สนามโค
โคมนฺตุ : (วิ.) ผู้มีโค วิ. คาโว อสฺสาติ โคมา.
โคมย : (วิ.) อันโคทำแล้ว วิ. โคโต ปกโต โคมโย. อันเกิดแล้วแต่โค วิ. โคโต นิพฺพตฺโต โคมโย. มย ปัจ. ปกติตัท.
โคมายุ : ป. สุนัขจิ้งจอก, หมาป่า, หมาใน
โคมิก : (ปุ.) เจ้าของโค วิ. คาโว อสฺส อตฺถีติ โคมิโก. อิกปัจ. ตทัสสัตถิตัท. มฺ อาคม.
โคมิก, โคมี : ค. เจ้าของโค
โคมิฬฺห โคมีฬฺห : (ปุ.) มูลโค, ขี้โค. วิ. ควํ มิโฬฺห มีโฬฺห วา. โคมิโฬฺห โคมีโฬฺห วา.
โคมุตฺต : (นปุ.) เยี่ยวโค, โคมูตร. คำโคมูตร ไทยใช้เป็นชื่อของเครื่องหมายสุดเรื่องของ หนังสือรุ่นเก่ามีรูปดังนี้๛
โคเมธ : ป. โคเมธ, การบวงสรวงด้วยโค, การเอาโคบูชายัญ
โคยาน : (นปุ.) ที่เป็นที่นำโคไป วิ. คเว ยนฺติ เอตฺถาติ โคยานํ. อภิฯ น. ๒๒๘.
โคยูล : ป. ฝูงโค, หมู่โค
โคร : (วิ.) ขาว, เผือก. วิ. คูยเตติ โคโร. คุ สทฺเท, โร.
โครกฺข : (ปุ.) ชาวนา, ชาวไร่. วิ. คํ ปฐวึ รกฺขตีติ โครกฺโข. คปุพฺโพ, รกฺขฺ ปาลเน, อ, อสฺโส (แปลง อ ที่ ค เป็น โอ).
โครกฺขา : อิต. การเลี้ยงโค, การรักษาแผ่นดิน, การรักษานา
โครงฺกุ : ป. นกเป็ดน้ำ
โครณ : นป. ความพยายาม, การฝึกฝน
โครวก : นป. การร้องของโค
โครส : (ปุ.) รสอันเกิดจากโค, โครส (น้ำนม วัว).
โครูป : ค. โค