ขิตฺตจกฺขฺ : (วิ.) ผู้มีจักษุอันซัดไปแล้ว, ผู้ไม่ สำรวมจักษุ.
ขิตฺตจิตฺต : (วิ.) ผู้มีจิตฟุ้งซ่าน, ผู้ไม่สำรวมจิต.
ขิทิร : (ปุ.) พระจันทร์, ดวงจันทร์ ?
ขินฺน : (วิ.) ลำบาก, เหน็ดเหนื่อย, เป็นทุกข์. ขิทิ ทีนิเย, โต. แปลง ต เป็น นฺน ลบ ที่สุดในธาตุ.
ขิป : (วิ.) ไอ. จาม. ขิปฺ อพฺยตฺตสทฺเท, อ.
ขิปติ : ก. ซัดไป, ขว้างไป, จาม
ขิปน : นป. การซัดไป, การขว้างปา
ขิปนาวุธ : (นปุ.) อาวุธอันพุ่งไป, ขีปนาวุธ ชื่ออาวุธที่ใช้แรงอัดให้พุ่งไป เป็นอาวุธที่ มีการบังคับวิถีให้ไปตามทิศทางที่ต้องการ.
ขิปฺป : (วิ.) เร็ว, พลัน, ด่วน, รีบ. ขิปฺ เปรเณ, อ, ปฺสํโยโค.
ขิปฺป : (อัพ. นิบาต) เร็ว, พลัน, ด่วน, รีบ, โดยเร็ว, ฉับพลัน. รูปฯ ๒๘๒.
ขิปฺปตร : ก. วิ. เร็วกว่า, ด่วนกว่า, รีบมาก
ขิปสทฺท : (ปุ.) เสียงไอ, เสียงจาม.
ขิปิตโรค : (ปุ.) โรคไอ, โรคจาม.
ขิปีต : ๑. นป. การจาม, การแสดงการดูถูกโดยวิธีย่นจมูก;
๒. กิต. ขว้างไปแล้ว
ขิปีตสทฺท : ป. เสียงจาม
ขิล, ขิฬ : นป. ความด้าน, ความกระด้าง; ที่ซึ่งปลูกอะไรไม่ขึ้น
ขิว : (วิ.) เมา
ขีณ : กิต. สิ้นไปแล้ว, หมดไปแล้ว; ทำลายแล้ว
ขีณตา : อิต. ขีณตฺต นป. ความสิ้นไป, ความหมดไป
ขีณพีช : ค. ผู้มีพืชคือตัณหาสิ้นแล้ว
ขีณาสว : (วิ.) ผู้มีอาสวะสิ้นแล้ว วิ. ขีณา อาสวา ยสฺส โส ขีณาสโว.
ขียติ : ก. สิ้นไป, หมดไป; ทำลาย, สังหาร
ขียน : (นปุ.) ความสิ้น, ความเสื่อม. ขี ขเย, ยุ. แปลง อี เป็น อีย.
ขียนก : (นปุ.) การบ่น, การว่า, การบ่นว่า, การติเตียน ขี หึสายํ, ยุ, สกตฺเถ โก.
ขีร : (นปุ.) น้ำนม, นม (น้ำที่รีดมาจากเต้านม), นมสด, กษีร, เกษียร. วิ. ขียติ ทุหเณนาติ ขรํ. ขี ขเย, อีโร, โร วา. นมที่รีดออกมา ใหม่ๆ เรียก ขีระ ขีระนั้นทิ้งไว้จนเปรี้ยว เรียก ทธิ ทธินั้นเจียวขึ้นเรียก ตักกะ ตักกะนั้นเจียวขึ้นเรียก นวนีตะ นวนีตะนั้น เจียวขึ้นเรียก สัปปิ. ส. กฺษีร.
ขีรคนฺธ : ป. กลิ่นน้ำนม
ขีรฆฏ : ป. หม้อน้ำนม
ขีรณฺณว : (ปุ.) ห้วงแห่งน้ำนม, ห้วงน้ำมีสีเพียง ดังสีน้ำนม วิ. ขีรวณฺโณ อณฺณโว ขีรณฺณโว. ทะเลใหญ่ มีชื่อ ๗ ชื่อ คือ ขีรณฺณว ลวโณท ทธฺยูท ฆโตท อุจฺฉุภิสท มทิโรท สาทูทก เป็น ปุ. ทุกศัพท์.
ขีรนิกา : อิต. แม่โคนม
ขีรปก : ค. ผู้ดื่มน้ำนม
ขีรมตฺต : ค. มีน้ำนมพอดื่มอิ่ม
ขีรมุข : (วิ.) มีปากเป็นไปด้วยกลิ่นแห่ง น้ำนม, มีปากยังไม่หมดกลิ่นน้ำนม, มีปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม. วิ. ขีรคนฺธิกํ มุขํ ยสฺส โส ขีรมุโข.
ขีรมูล : นป. ค่าน้ำนม, เงินสำหรับซื้อน้ำนม
ขีริกา : (อิต.) ไม้เกด วิ. ขีรวนฺตตาย ขีริกา. อิกปัจ. ไม้กระโดน, ไม้อินทนิล. ไม้มะม่วง แมงวัน ก็แปล.
ขีโรทน : นป. ข้าวเจือด้วยน้ำนม
ขีล : (วิ.) กระด้าง, ดื้อ, ตรึงตรา (ติดแน่น). ขีลฺ ปฏิตฺถมเถ, อ.
ขีว : (ปุ.) ความเมา, ความมัวเมา, ความประมาท. ขีวุ มเท, อ.
ขุชฺช : (วิ.) กระจอก, เขยก, ค่อม.
ขุชฺชา : (อิต.) หญิงกระจอก, ฯลฯ.
ขุทฺท : (วิ.) เล็ก, น้อย, เล็กน้อย, ต่ำช้า, ต่ำ- ทราม, ยากไร้, กำพร้า, ตระหนี่.
ขุทฺทกนที : อิต. แม่น้ำเล็กๆ, แม่น้ำน้อย
ขุทฺทกนิกาย : ป. ขุททกนิกาย, ชื่อคัมภีร์หมวดที่ห้าแห่งสุตตันตปิฎก
ขุทฺทกปาฐ : ป. ชื่อคัมภีร์เล่มแรกแห่งขุททกนิกาย
ขุทฺท, ขุทฺทก : ๑. ป., นป. ง้วนผึ้ง, น้ำผึ้ง, ผึ้งตัวเล็ก, ผึ้งหวี่, แมลงวัน;
๒. ค. น้อย, เล็ก, ต่ำ, ยากไร้, ไม่สำคัญ
ขุทฺทฆณฺฏิกา : (อิต.) ลูกพรวน, ลูกดุม, ดุม, กระดุม. วิ. ขุทฺทา เอวฆณฺฏา ขุทฺทฆณฺฏิกา. สกตฺเถ โก, อิอาคโม, อิตฺถิยํ อา.
ขุทฺทช : (นปุ.) วัตถุอันเกิดจากผึ้ง, น้ำผึ้ง.
ขุทฺทชนฺตุ : ป. แมลง, ตัวแมลง
ขุทฺทปาทป : (ปุ.) กอไม้ วิ. ขุทฺโท อวุทฺธิป- ปตฺโต ปาทโป ขุทฺทปาทโป.
ขุทฺทปุปฺผิย : (ปุ.) ชิงช้าชาลี ชื่อเถาวัลิชนิด หนึ่ง ใช้ทำยาไทย, เข็ม, ต้นเข็ม, ดอกเข็ม.
ขุทฺทสข, - สงฺข : ป. หอยเล็ก