อกฺขริกา : (อิต.) เขียนทาย, เขียนทายกัน.
อกฺขวิธิ : (ปุ.) แบบแห่งอักษร, แบบอย่างแห่งอักษร, กฎเกณฑ์แห่งอักษร, อักขวิธีตำราว่าด้วยวิธีเขียนและออกเสียงอ่านหนังสือให้ถูกต้อง.
อกฺข อกฺขก : (ปุ.) ไหปลาร้า คือกระดูกทั้งคู่ที่อยู่ต้นคอข้างหน้าทั้งสองข้าง, รากขวัญ, กระดูกคร่อมต้นคอ. อกฺ คมเน, โข, สกตฺเถ โก.
อกฺขา : (อิต.) ลูกบาสก์.
อกฺขาต : (นปุ.) สภา. อาปุพฺโพ, ขา ปกาสเน, โต. รัสสะ อุปสรรค ซ้อน กฺ.
อกฺขาตาร : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้ประกาศ, ผู้แสดง
อกฺขาตุ : ป. ผู้บอก, ผู้กล่าว, ผู้แสดง
อกฺขาน : (นปุ.) การบอก, การกล่าว, การแสดง, การชี้แจง, การสวด, เรื่อง, นิทาน, การเล่านิทาน, เสภา, อาขยาน (บทท่องจำ).อาปุพฺโพ, ขา ปกถเน, ยุ. ส. อาขฺยาน
อกฺขายิก : ค. ซึ่งบอกข่าว, ซึ่งบอกเล่า
อกฺขายี : (วิ.) ผู้มีปกติกล่าว, ฯลฯ.ณีปัจ.แปลงอาเป็นอาย.
อกฺขิ : (นปุ.) ตา, ดวงตา, นัยน์ตา (หมายเอาลูกตาที่กลอกไปมา)วิ. อสติ วิสเยสุพฺยาปีวิย ภวตีติ อกฺขิ. อสุ พฺยาปเน, ขิ, สสฺส โก. อถวา, อกฺขติ วิสเยสุ พฺยาปีภวติ อกฺขติ วา เอเนนาติ อกฺขิ. อกฺข พฺยาปนทสฺสเนสุ, อิ. ส. อกฺษิ.
อกฺขิก : (ปุ. นปุ.) ตาข่าย.
อกฺขิกูป : (ปุ.) เบ้าตา.
อกฺขิโกฏิ : (อิต.) หางแห่งตา, หางตา.
อกฺขิค : (นปุ.) วัตถุอันโค้งอยู่ที่ตา, ขนหางตาขนตา, ขนคิ้ว.อกฺขิ+อค.
อกฺขิคณฺฑ : นป. โหนกตา
อกฺขิคูถ : (ปุ.) ขี้ตา.
อกฺขิฉิทฺท : นป. ช่องตา
อกฺขิตจ : (ปุ.) หนังตา.
อกฺขิตตฺ : ๑. ค. ซึ่งไม่ถูกกระทบ, ซึ่งไม่ถูกขว้าง ;
๒. ค. ซึ่งไม่ถูกดูถูก
อกฺขิตารา : อิต. ลูกตา, ดวงตา, แก้วตา
อกฺขิทล : (นปุ.) หนังตา.
อกฺขิมล : นป. ธุลีจากตา, ผงจากตา
อกฺขิมูล : (นปุ.) ขี้ตา.
อกฺขิโรค : ป. โรคตา
อกฺขิอญฺชน : (นปุ.) ยาหยอดตา, ยาทาตา.
อกฺขิอาวาฏ อกฺขิอาวาฏก : (ปุ.) เบ้าตา.
อกโขภ : ค. ซึ่งไม่กระเพื่อม, ไม่หวั่นไหว
อกฺโขภินี : อิต. สังขยาจำนวนหนึ่งมีศูนย์ ๔๒ ตัว, กองทัพที่มีทหาร ๑๐๙,๓๕๐ คน ม้า ๖๕,๖๑๐ ตัว ช้าง ๒๑,๘๗๐ เชือก และพลรถ ๒๑,๘๗๐ คัน
อกฺโขหิณี : (อิต.) อักโขหิณี เป็นชื่อของเสนา(ไพร่พล) อธิบายว่า ไม้ไผ่ ๖๐ มัดๆละ ๖๐ ลำอันเสนาผู้ไปอยู่ทำให้ป่นปี้ เสนาเช่นนี้ชื่อว่า อักโขหิณีอีกอย่างหนึ่งเป็น ชื่อของจำนวนเลขอย่างสูง คือเลข ๑ มีสูญ ๔๒ สูญ. เป็น อกฺโขภิณี อกฺโขภินี ก็มี.ส. อกฺเษาหิณี.
อกฏ : ค. อันเขาไม่ได้ทำ, ไม่ถูกทำ.
อกณฺห : (วิ.) ไม่ดำ, ขาว, เผือก.
อกณฺหเนตฺต : (วิ.) ผู้มีตาดำหามิได้, ผู้ไม่มีตาดำ.
อกต : (วิ.) อันปัจจัยอะไร ๆ ทำไม่ได้แล้วแล้ว. แปลง ต เป็น ฏ เป็น อกฏ บ้าง.
อกตญฺญุตา : (อิต.)ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งพระนิพพานอันปัจจัยอะไร ๆ ทำไม่ได้แล้ว, ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งพระนิพพานอันปัจจัยทำ (ปรุง แต่ง) ไม่ได้แล้ว, อกตฺ + ญู + ตา ปัจ. ซ้อน ญฺ รัสสะอู เป็น อุ ในเพราะ ตา ปัจฺ รูป ฯ ๓๗๑.
อกตญฺญู : (วิ.) ผู้รู้ซี่งพระนิพพานอันปัจจัยอะไร ๆ กระทำไม่ได้แล้ว, ผู้รู้ซึ่งพระนิพพาน.
อกตฺถ : ก. ได้กระทำแล้ว
อกตปาปกมุม : (วิ.) มิใช่ผู้มีกรรมอันเป็นบาปอันทำแล้ว. นบุพ.กัม. มีวิเสสนุบุพ.กัม. และ ต.ตุล.เป็นท้อง.
อกติ : ก. คด, งอ, บิดไปบิดมา
อกนฺต : (วิ.) ไม่งาม, น่าเกลียด, ไม่น่าปรารถนา, ไม่น่าใคร่.
อกนิฏฺฐ : (วิ.) ไม่น้อย, สูงสุด, สูงที่สุด, ใหญ่ที่สุด.
อกนิฏฺฐกาอกนิฏฺฐเทวตา : (อิต.) เทวดาชั้นอกนิษฐ์.
อกปฺปิย : (วิ.) อันไม่สมควร, ไม่ใช่ของควร, ไม่ควร, ไม่สมควร, ไม่เหมาะ
อกปฺปิยมส : (นปุ.) เนื้อสัตว์อันไม่สมควรอกัปปิยมังสะคือเนื้อที่ภิกษุฉันไม่ได้มี ๑๐ อย่าง
อกปฺปิยวตฺถุ : (นปุ.) ของอันไม่สมควร, ของอันเป็นอกัปปิยะคือของที่บรรชิตไม่สมควรบริโภค ไม่สมควรใช้สอย.
อกมฺปน : (วิ.) ไม่หวั่นไหว, มั่นคง.
อกมฺปิย : ค. ไม่หวั่นไหว,ไม่คลอนแคลน
อกมฺปิยตฺต : นป. ความไม่หวั่นไหว, ความไม่คลอนแคลน
อกมฺปียตฺต : (นปุ.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้อันโลกธรรมให้หวั่นไหวไม่ได้.