กณฺหปีต : (วิ.) น้ำตาลแก่, เหลืองหม่น (สี...).
กณฺหภาวกร : ค. ซึ่งก่อให้เกิดสถานะเลว
กณฺหวณฺฏา : (อิต.) แคฝอย วิ. กณฺหํ ปุปฺ ผวณฺฏํ ยสฺส สา กณฺหวณฺฏา.
กณฺหวตฺตนิ กณฺหวตฺตนี : (ปุ.) กัณหวัตตนิ กัณหวัตตนี ชื่อไฟชื่อ ๑ ใน ๑๘ ชื่อ, ไฟ.
กณฺหวตฺตนี : ป. ไฟ, ไฟที่ทิ้งถ่านดำไว้
กณฺหวิปาก : ค. มีวิบากคือผลชั่ว
กณฺหสปฺป : (ปุ.) งูดำ, งูเห่า.
กณฺหสีส : ค. มีศีรษะดำ, มีผมดำ
กณฺหอญฺชน : นป. การขัดจนเป็นมัน, การขัดให้เป็นเงา
กณฺหา : (อิต.) กัณหา ชื่อคน.
กณฺหาภิชาติ : อิต. กัณหาภิชาติ, กำเนิดดำ
กณฺหาภิชาติก : ค. ผู้เกิดในตระกูลต่ำ
กณโหม : นป. การเผารำบูชา, การทำพิธีซัดรำบูชาไฟ
กณาชก : นป. ข้าวปลายเกวียน, ข้าวหัก, ข้าวป่น
กณิกา : (อิต.) คนทีสอ, ภังคี. กณฺ คติยํ, ณฺวุ, อิอาคโม.
กณิการ : ๑. ป. ไม้กรรณิการ์;
๒. นป. ดอกกรรณิการ์
กณิการ กณฺณิการ : (ปุ.) กรรณิการ์, กัณณิ การ์. วิ. อคนฺธปุปฺผตาย อตฺตานํ กณิฏฺฐํ กโรตีติ กณิกาโร กณฺณิกาโร วา. กณิฏฺฐปุพฺโพ กรฺ กรเณ, โณ, ฏฺฐโลโป. ศัพท์หลังแปลง ณ เป็น ณฺณ.
กณิฏฐ : ป. น้อยที่สุด, เล็กที่สุด, ผู้เป็นน้องคนเล็ก
กณิฏฐก : ป. น้องชาย
กณิฏฺฐ กนิฏฐ : (ไตรลิงค์) น้อง. ส. กนิษฺฐ.
กณิฏฺฐ กนิฏฺฐ : (วิ.) น้อยที่สุด, น้อยเกิน, หนุ่มเกิน, น้อย. อปฺป หรือ ยุว ศัพท์ อิฏฺฐปัจ. เสฏฐตัท. รูปฯ ๓๘๐ แปลง อปฺป ยุว เป็น กณ ศัพท์หลังแปลง ณ เป็น น. โมคฯณาทิกัณฑ์ ๑๓๗ แปลง อปฺป ยุว เป็น กณ กน. ส. กนิษฐ.
กณิฏฐา : อิต. น้องสาว
กณิย กนิย : (วิ.) น้อยกว่า, น้อยเกิน, หนุ่ม เกิน, น้อย. อิย ปัจ. เสฏฐตัท.
กเณรา : อิต. หญิงเพศยา, หญิงโสเภณี
กเณรุ : (ปุ.) ช้างพลาย. กณฺ สทฺเท, อิรุ.
กเณรุกา : (อิต.) ช้างพัง. ก สกัด อาอิต. ลง อิณุ ปัจ. เป็น กเรณุกา บ้าง. แปลง ณฺ เป็น รฺ.
กต : ๑. นป. สิ่งที่ทำแล้ว, การกระทำ;
๒. กิต. ทำแล้ว, ประกอบแล้ว, สร้างแล้ว, จัดแจงแล้ว
กตก : (วิ.) อันคนทำ, ที่คนทำ. กต+ก ปัจฯ รูปฯ ๓๖๙. แกล้งทำ, เทียม, ปลอม. อภิฯ
กตกมฺม : ค. ผู้มีกรรมอันทำแล้ว
กตกรณีย : ค. ผู้ทำสิ่งที่ควรทำ, ผู้มีกิจที่ควรทำได้ทำเสร็จแล้ว
กตกลฺยาณ : ค. ผู้มีกรรมดีหรือกรรมงามอันทำแล้ว
กตกาล : ค. ผู้มีกาละอันทำแล้ว, ผู้ตายแล้ว
กตกิจฺจ : (วิ.) ผู้มีกิจอันทำแล้ว. ต. ตุล.
กตกิพฺพิส : ค. ผู้มีโทษ, ผู้มีความผิด
กตชาติหิงฺคุลิก : ค. ตกแต่งแล้วด้วยสีแดงอันบริสุทธิ์
กตญฺชลิ กตญฺชลี : (วิ.) ผู้มีกระพุ่มมืออันทำ แล้ว.
กตญฺชลี : ค. ผู้ประนมมือไหว้แล้ว
กตญฺญุ, - ญู : ค. ผู้รู้บุญคุณที่คนอื่นได้ทำแล้วแก่ตน
กตญฺญุตา : (อิต.) ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งอุปการะอันบุคคลอื่นทำแล้วแก่ตน, ความเป็นแห่งบุคคลผู้รู้ซึ่งอุปการะอันบุพการีชนทำแล้ว, ความเป็นแห่งบุคคลผู้กตัญญู, ความเป็นผู้กตัญญู. วิ. กตญฺญุสฺส ภาโว กตญฺญุตา. รัสสะ อู เป็น อุ ในเพราะ ตา ปัจ. รูปฯ ๓๗๑. ความกตัญญู ลง ตา ปัจ. สกัด. มีสำนวนแปลอีก ดู กตญฺญู.
กตญฺญู : (วิ.) ผู้รู้ซึ่งอุปการะอันบุคคลอื่นทำ แล้วแก่ตน โดยปกติ วิ. กตํ อุปการํ ชานาติ สีเลนาติ กตญฺญู. ผู้มีปกติรู้ซึ่งอุปการะอัน บุคคลอื่นทำแก่ตน วิ. กตํ ชนิตุ สีล มสฺสาติ กตญฺญู. ผู้รู้ซึ่งอุปการะอันบุคคล อื่นทำแล้วแก่ตน วิ. กตํ อุปการํ ชานาตีติ กตญฺญู. ผู้รู้คุณท่าน. กตปุพฺโพ, ญา ญาเณ, รู.
กตญฺญูกตเวที : (ปุ.) บุคคลผู้รู้คุณท่านและ ตอบแทนคุณท่าน, ฯลฯ. ไทยตัดพูดเฉพาะ กตัญญู แต่ความหมาย หมายถึง กตเวที ด้วย.
กตตฺต : นป. ความเป็นผู้มีการงานอันทำแล้ว
กตตฺถ : ค. ผู้ทำประโยชน์แล้ว
กตฺตพฺพ, -ก : ๑. นป. สิ่งที่ควรทำ, หน้าที่การงาน, ข้อผูกพัน;
๒. ค. พึงทำ, ควรทำ
กตฺตพฺพตา : อิต. ความเป็นสิ่งที่ควรทำ
กตฺตร : (วิ.) หย่อน, เทิบทาบ, แก่, เก่า. กตฺตรฺ เสถิลฺเล, อ.