อพฺยาส : ค. ไกล, ห่าง
อพฺยาเสก : ค. อันเจริญตาเจริญใจ, มีเสน่ห์
อพฺยาเสกอวฺยาเสก : (วิ.) อันยังปิติแห่งจิตและนัยน์ตาให้เกิดจิตฺตสฺสอกฺขิโนจปิติชนกํวตฺถุอพฺยาเสกํ.นวิอาสิจฺธาตุอภิฯลงอปัจ.ฏีกาอภิฯลงณปัจ.
อพฺยาเสก อวฺยาเสก : (วิ.) อันยังปิติแห่งจิตและ นัยน์ตาให้เกิด จิตฺตสฺส อกฺขิโน จ ปิติชนกํ วตฺถุ อพฺยาเสกํ. น วิ อา สิจฺธาตุ อภิฯ ลง อ ปัจ. ฏีกาอภิฯ ลง ณ ปัจ.
อพล : (วิ.) ไม่มีกำลัง, ไม่มีแรง, อ่อน, เพลีย.ส.อพล.
อพลา : (อิต.) หญิง, ผู้หญิง. วิ.อปฺปํพลํยสฺสาสาอพลา.ลบปฺปเหลือแต่อ.
อพหิคต : ค. ใจที่ไม่แส่ออกนอก
อพหุลีกต : ค. ไม่ได้ทำให้มาก
อพาธ : (วิ.) ไม่ขัดข้อง, ไม่ติดขัด, ไม่เบียดเบียน, ไม่รบกวน, ปลอดอุปสรรค.
อภพฺพ : (วิ.) ไม่ชอบ, ไม่ควร, ไม่สมควร, ไม่เป็นไปได้, เป็นไปไม่ได้, อาภัพ(ตกอับวาสนาน้อย).ส.อภวฺย.
อภพฺพฏฺฐาน : นป. ฐานะที่ไม่ควร, ฐานะที่เป็นไปไม่ได้
อภพฺพตา : อิต. ความไม่สมควร, ความเป็นไปไม่ได้
อภย : (วิ.) ผู้มีภัยหามิได้, ผู้ไม่มีภัย, มิใช่ภัย.
อภยทาน : (นปุ.) การให้ความไม่มีแห่งภัย, อภัยทาน.
อภยา : (อิต.) สมอ, ต้นสมอ.วิ.นวิชฺชเตโรคภยํโรคฏฺฐาเนปยุชฺชมานายมสฺสมิติอภยา.
อภฺยาส : (วิ.) ใกล้, เกลือบ
อภยูปรต : (ปุ.) พระขีณาสพผู้อันความกลัวไม่เข้าไปย้อมแล้ว, พระขีณาสพผู้อันความกลัวไม่ย้อมแล้ว, พระขีณาสพผู้มีความกลัวอันสิ้นแล้ว.ดูภยูดปรตด้วย.
อภว : (ปุ.) ความไม่มี, ความไม่เป็น, ความเสื่อมความฉิบหาย, ความพินาศ.ส. อภว.
อภาว : (นปุ.) ความไม่มี, ฯลฯ.
อภาวิต : ค. ซึ่งไม่เจริญแล้ว, อันไม่อบรมแล้ว
อภาสน : (นปุ.) การไม่พูด, ความนิ่ง.
อภิ : (อัพ. อุปสรรค)ยิ่ง, ใหญ่, ทับ, จำเพาะ, เฉพาะ, เฉพาะหน้า, เหนือ, หนัก.ส.อภิ.
อภิกฺกนฺต : (วิ.) ดี, งาม, สวยงาม, งามยิ่งนัก, ผุดผ่อง, ไพเราะยิ่ง, ไพเราะยิ่งนัก, อนุโม-ทนายิ่งอภิปุพฺโพ, กมุกนฺติยํ, โต.ก้าวไปข้างหน้า.กมฺปทวิกฺเขเป.
อภิกฺกนฺตวณฺณ : (วิ.) มีรัศมีงามยิ่งนัก.
อภิกฺกม : (ปุ.) การก้าวไปข้างหน้า, การก้าวไปในเบื้องหน้า, การเดินไป.อภิปุพฺโพ, กมฺวิกฺเขเป, อ, กฺสํโยโค.
อภิกฺกมติ : ก. ก้าวไป, ล่วงไป, เพิ่มขึ้น
อภิกฺขณ : (วิ.) เนือง ๆ, บ่อย ๆ, เสมอ ๆ, ร่ำไป.
อภิกฺขณ : (อัพ. นิบาต) เนือง ๆ, ฯลฯ.
อภิกฺขณติ : ก. ขุดขึ้น, คุ้ยขึ้น
อภิกฺขณน : นป. การขุด, การคุ้ยขึ้น
อภิกฺขฺยาอภิขฺยา : (อิต.) ชื่อ, รัศมี.อภิปุพฺโพ, ขฺยาปกาสเน, กฺวิ.
อภิกฺขฺยา อภิขฺยา : (อิต.) ชื่อ, รัศมี. อภิปุพฺโพ, ขฺยา ปกาสเน, กฺวิ.
อภิกงฺขติ : ก. ปรารถนา, จำนง, หวัง
อภิกงฺขน : นป. ความปรารถนา, ความจำนง, ความหวัง
อภิกงฺขา : (อิต.) ความอยากจัด, ความกำหนัด, ความยินดี, ความรักใคร่.อภิปุพฺโพ, กขิอิจฺฉายํ, อ.
อภิกิณฺณ : กิต. ๑. เรี่ยราดแล้ว, เกลื่อนกล่นแล้ว ;
๒. ประดับแล้ว
อภิกิรณ : นป. ๑. การเรี่ยราด, การเกลื่อนกล่น;
๒. การตกแต่ง
อภิกีรติ : ก. ๑. เรี่ยราด, กระจัดกระจาย ;
๒. ประดับ, ตกแต่ง
อภิกีฬติ : ก. เล่น, เล่นกีฬา
อภิกูชติ : ก. ร้องก้อง, ขัน, ขันคู, เห่า
อภิกูชน : นป. การร้องก้อง, การขัน, การขันคู, การเห่า
อภิคชฺชติ : ก. ร้องแผดเสียง, ตะโกน, คำราม
อภิคชฺชี : ค. ซึ่งส่งเสียง, ซึ่งร้อง, ซึ่งจู๋จี๋
อภิคมน : (นปุ.) การไปหา.
อภิคิชฺฌติ : ก. ๑. ปรารถนา, ต้องการ;
๒. กำหนัด, ยินดี ;
๓. ริษยา
อภิคิชฺฌน : นป. ๑. ความปรารถนา ;
๒. ความกำหนัด ;
๓. ความริษยา
อภิคีต : กิต. ร้องแล้ว, ขับแล้ว
อภิคุฏฺฐ : กิต. ร้องแล้ว, ป่าวประกาศแล้ว