อนฺวห : ก.วิ. ทุก ๆ วัน, ประจำวัน
อนฺวาคจฺฉติ : ก. ไปตาม, ติดตาม, เข้าถึง, บรรลุ
อนฺวาทิสติ : ก. แนะนำ, ชี้แจง
อนฺวาธิก : (นปุ.) ผ้าดาม, ผ้าเพลาะ.
อนฺวามทฺทติ : ก. บีบ, คั้น
อนฺวาย : กิต. อาศัย, ประสบ, เสวยแล้ว
อนฺวายิก : ค. ผู้ไปตาม, เพื่อน
อนฺวาโรหติ : ก. ขึ้นไป, ไปหา
อนฺวาวสฺส : ค. ปราศจากฝน
อนฺวาสตฺต : กิต. ยึด, ติด, ข้องเกี่ยว
อนฺวาสตฺตตา : อิต. ความเป็นผู้ถูกกระทบแล้ว, ความยึดมั่นถือมั่น
อนฺวาสนฺน : กิต. ยึดครอง, ครอบครอง, ถูกกระทบแล้ว
อนฺวาสฺสวติ : ก. ไหลไป, กระทบ, เกิดขึ้น
อนฺวาหต : ค. ถูกกระทบ, สับสน, ยุ่ง
อนฺวาหิณฺฑติ : ก. เที่ยวไป, จาริกไป
อนฺเวติ : ก. ติดตามไป, ไปตาม, ไปใกล้
อนฺเวส : ค. ผู้แสวงหา, ค้นหา
อนฺเวสก : ค. ผู้แสวงหา, ผู้ตรวจดู
อนฺเวสนา : อิต. การแสวงหา, การตรวจดู
อนฺเวสี : ป. แสวงหา, ค้นหา
อนโวสิต : ค. ไม่สมบูรณ์, ไม่สำเร็จ
อนสน : นป. การอดอาหาร, การไม่ได้กินอาหาร
อนสฺสน : นป. ความไม่เสียหาย, การไม่สูญสิ้น
อนสฺสว : (วิ.) ไม่ฟังตาม, ไม่เชื่อฟัง, ว่าไม่ฟัง.อนุ+สุ ธาตุ ณปัจ. แปลงอุ ที่อนุเป็นอพฤทธิอุที่สุเป็นโอ แปลงโอเป็น อวซ้อนสฺ.
อนสฺสาวี : ค. ๑. ซึ่งไม่มีอาสวะ, อันหาเชื้อมิได้;
๒.ไม่ชอบใจ
อนสฺสาสิก : ค. ซึ่งไม่เบาใจ, ซึ่งไม่มีผู้ปลอบโยน
อนสฺสุ : ก. ได้ฟังแล้ว
อนสิตฺวาน : กิต. ไม่ได้กินแล้ว, อดอยากแล้ว
อนสุยฺย : กิต. ไม่บ่น, ไม่ริษยา
อนสุโรป : ป. ความไม่โกรธ, ความไม่เกลียด
อนสูยก : ค. ซึ่งไม่บ่น, อันไม่ริษยา
อนากุล : ค. ไม่อากูล, ไม่คั่งค้าง
อนาคต : (ปุ.) กาลยังมาไม่ถึง, กาลที่ยังมาไม่ถึง, เวลาภายหน้า.ส.อนาคต.
อนาคตสญาณ : (นปุ.) ความรู้ในส่วนอันยังไม่มาถึง, ความหยั่งรู้เหตุการณ์อันยังไม่มาถึง, ญาณหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า.
อนาคตสาณ : (นปุ.) ความรู้ในส่วนอันยังไม่ มาถึง, ความหยั่งรู้เหตุการณ์อันยังไม่มาถึง, ญาณหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า.
อนาคมน : นป. การยังไม่มาถึง, การยังไม่กลับมา
อนาคมิตา : อิต. ความเป็นพระอนาคามี
อนาคามี : (วิ.) ผู้ไม่มาเป็นอีก, ผู้จะไม่มาเป็นอีกผู้ไม่มีการมาสู่กามธาตุด้วยสามารถแห่งปฏิ-สนธิ.วิ.ปฏิสนฺธิวเสน อิมํ กามธาตํนอาคจฺฉตีติอนาคามี.
อนาคาร : ค. ผู้ไม่มีเรือน, นักบวช, พระ
อนาคาริก : (วิ.) ผู้ไม่ประกอบในเรือน, ผู้ไม่อยู่ครองเรือน, ผู้ไม่ครองเรือน.วิ.อคาเรนิยุตฺโตนอตฺถีติอนาคาริโก.อิกปัจ.ตทัสสัตถิตัท.
อนาคาริย : (ปุ.) คนไม่ครองเรือน, ฯลฯ.แปลงกเป็นยหรืออิย ปัจ.ชาตาทิตัท.
อนาคาริยวินย : (ปุ.) วินัยของบรรพชิต, วินัยของพระ.
อนาฆาต : ค. ซึ่งไม่อาฆาต
อนาจาร : (วิ.) มิใช่มรรยาทอันบุคคลพึงประ-พฤติโดยเอื้อเฟื้อ.ส. อนาจาร.
อนาชานิย : ค. มิใช่อาชาไนย
อนาณตฺติก : (วิ.) ไม่ต้องเพราะสั่ง, ไม่ต้องเพราะบังคับ.สิกขาบทใดของบรรพชิตหรือของผู้ครองเรือนใช้ให้ผู้อื่นทำไม่ต้องอาบัติ หรือศีลไม่ขาด, ทำเองจึงต้องอาบัติหรือศีลจึงขาด สิกขาบทนั้นเป็นอณาถณัต-ติกะ.เช่นสิกขาบทเกี่ยวกับการประพฤติผิดในกาม.
อนาถ : (วิ.) ผู้ไม่มีที่พึ่ง, ผู้หาที่พึ่งไม่ได้, ผู้ไร้ที่พึ่ง, ผู้ไม่มีอิสระ.ไทย อนาถ (อะหนาด)ใช้ในความหมายว่า สงสาร สังเวช สลดใจ.อนาถาใช้ในความหมายว่ากำพร้ายากจนเข็ญใจ.ส.อนาถ.
อนาถปิณฺฑิก : (ปุ.) เศรษฐีผู้มีก้อนข้าวเพื่อคนยากจน, อนาถปิณฑิกะ ชื่อของเศรษฐีท่านหนึ่งสมัยพุทธกาล.
อนาทร : (วิ.) ไม่เอื้อเฟื้อ, ไม่เอาใจใส่, ไม่พะวงไม่นำพา, เฉยเมย, เกียจคร้าน, คร้าน, เบียดเบียน, รบกวน, ดูถูก, ดูหมิ่น, ดูแคลนไม่เห็นแก่กัน, อนาทร (อะนาทอน) ไทยใช้ในความหมายว่าเป็นทุกข์เป็นร้อนร้อนอกร้อนใจ.น+อาทร.
อนาทรตา : อิต. ความเป็นผู้ไม่เอื้อเฟื้อ